Rebels

(voor Nico Scheepmaker)

Het is altijd weer dat verslaafde terugkeren naar een pen, die lege papieren bloemrijk weet te vullen.
Altijd die felle reactie op een al te saaie buitenwereld, die geen status biedt aan dichters met een Keltisch charisma. In hem bruiste de geestdrift van zijn voorouders, sterk gekant tegen de dwingelandij van een volgepropte nepcultuur. Hij was meer dichter dan zijn woorden doen vermoeden, de Vuurkoning verschool zich achter een prikhaag van cynisme en zelfonderschatting. De gieren bloeden uit hun bek, terwijl Romeo de liefde bedrijft met een erotische duinpan, die zich heeft vermomd als een ordinaire sexgodin.
De overvloedige fantasieën tolden rond zijn zwaar belaste hoofd en ook het gruwelijke van de begriploze, arrogante pretkonijnen. Maar nee, een dichter kan niet zonder een vrouw, want zijn vrouw voedt zijn kunst. Het is haar sensuele kracht, die verzen bouwt in zijn hunkerende hoofd. Sponshoofd in dronken staat of erger.
Men omzeilde hem als een besmettelijke dode, tot de klokken van de media beierden van roem en belachelijk eerherstel. Kakofonisch tierelieren.
Maar ook de trotse verzen van een unieke pauw verregenen, slaan neer als het hoge riet tijdens een windvlaag.
Waar liepen zijn edele voeten?
Wie kent de eenzame wegen van zijn schrijnende bestaan? Stel dat er een luchtfoto verschijnt van zijn heldhaftige dwaaltochten, dat gedicht zou de vorm van een fluorescerende mandala krijgen, met de Gouden Tepel als middelpunt, hof van de Oppergodin der dichtkunst, een weelderige kloostertuin in volle bloei met ondeugende, jonge nonnen in de struiken en Nico als struikrover.

Rebels Scheepmaker Scheepmaker Nico struikrover

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 181