Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Claustrofobische duizendpoot

(voor Hugo Claus)

Je tuurde als een doorleefd strateeg over de velden van chaos en verwarring. De bloeiende slingerplanten in je weelderige sprookjesstallen rond je fluweelzachte droomkoetsen, jij stiekemerd, daar had je de geheime fluisterbloemen verstopt. Bij jouw grote schrijfhoofd kreeg ik een prettig visioen van tientallen zwangere vrouwen. Tegelijkertijd begonnen de weeën en het gekreun was oorverdovend. Een wonderbaarlijke harem met talloze kunstkindjes; zowel etherische prinsessen als onderaardse gedrochten.

Deze Belgische koning was trots op zijn kleurrijke binnenland. Hij bekeek de landen om zich heen met de blik van een milde taxateur. Ja, hij was dik tevreden met zijn exotische eilanden, waar nooit een ander komen zou, of misschien een aardig meisje te naïef voor de kunst. De nobele ridder was terug, zijn gespierde paard verscheen op een rots in de Ardennen. Zijn zwaard is schoongewassen in de helderblauwe Schelde en niemand herkende hem nog van vroeger, want uit zijn jeugdige elan was een bittere gnoom ontsprongen. Zijn kostbare zwaard bleef in de schede, want het bloed dat in zijn hersens droop, kende een lange, melancholische aftocht. De angstaanjagende spoken uit zijn rijk verleden schoten meer en meer weg in trotse kastanjebomen en stinkende modder.

Hij had zijn geliefde paard alleengelaten, een knol met droeve ogen, met donkere manen, en hij was te voet vertrokken naar die heilige plek te Brugge, waar hij in aanbidding ging neerknielen voor zijn verwilderde dromen en een strompelende, vurige liefde voor zijn naakte, vrijgevige muzen. Tabee, mooie stad van oude waarden en diepgewortelde kunstzinnigheden, tabee, striemende slavernij en roemrijk koninkrijk, daar in die donkere kerk met schaarse kaarsverlichting, daar ging hij aan zichzelf voorbij, daar ging hij even later buiten vermomd de duiven voeren en een teder-eenzame reis naar de vlakte boeken, doen wat die lyrische Fransman voor hem al deed en hij vertelde het aan niemand, hoogstens aan een zingende dronkaard in zijn element of aan een zwijgzame klokketoren met een kromme geveldeur van voor zijn tijd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 15 juli 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.0 met 5 stemmen 251



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)