Alle inzendingen over literatuur

Ik hou van kleine boekjes. Hoe kleiner hoe beter. Als ik ze tussen mijn boeken ontwaar en ik wil ze pakken hou ik mijn ogen er niet van af. Anders ben ik ze kwijt en blijven ze onzichtbaar. Je zoekt waar je dacht dat ze waren, maar niks hoor! Kleine boekjes hebben iets liefs, ze zijn zo klein omdat er eigenlijk niets in kan staan. Ze zullen je in…

Aarzelend komt ze naar me toe - tijdens een familiefeestje – ze leest weleens één van mijn columns, zegt ze, en die vindt ze best wel aardig, zegt ze, en ze schrijft zelf ook wel eens wat, zegt ze, misschien dat ik wel eens iets van haar wil lezen, zegt ze. Ze is de kleindochter van m’n broer, een lang en dun én erg mooi meisje, dat vooral opvalt door…

Wat een verhalen, wat een levenservaring. Al die mensen die zoveel hebben meegemaakt en het overleven. Er zelfs een beter mens door worden. Heel bijzonder dat dit mogelijk is. Je leest het hier, hoort het op t.v., ziet het in een filmdrama, komt het soms spontaan tegen. Ik lees en lees en lees, net als vroeger toen ik niet op deze wereld wilde…

Een kwartier naar mijn tenen staren geeft mij alle antwoorden. Problemen, dilemma’s, twijfels: allemaal tot niets verpulverd. Wat verdwaalde vlokken sop kriebelen aan mijn tenen. Ik kijk ernaar en barst uit in lachen om mijn kwetsbare mens-zijn. Ik drijf een beetje af in warme waterstromen die van boven komen, mijn haartjes zijn nat. Zachtjes masseren…

Als alleen de beste zangvogels zouden zingen, dan zou het erg stil zijn in het bos. Dit las ik ergens en ik vind het wel een mooi citaat. Want ik heb zo vaak gedacht: waarom zou ik schrijven of muziek maken of wat ook maar doen? Anderen kunnen het immers veel beter. Maar bij nader inzien is dit toch een heel foute gedachte. Want ik zal nooit…

Als ik op school kom is het al ver over half negen en het zou stil moeten zijn voor de school, maar op straat zie ik iedereen druk met elkaar in gesprek. Er heerst een nerveuze spanning. Ik hoef niets te vragen. Ik zoek mijn klasgenoten op en luister naar de ontgrendelende waarheid. Als we even later in de klas zitten, hoor ik hoe het precies gegaan…

Mijn broer zit al aan tafel als ik ´s morgens de kamer binnenkom. Hij eet een boterham met jam en maakt ondertussen zijn nagels schoon. Hij is lang en mager en heeft lange, bleke handen met grote nagels, waaraan nu één voor één een wit randje verschijnt. Af en toe spreidt hij keurend zijn vingers om het resultaat van zijn werk te bekijken. Tussendoor…

Ik heb nooit veel van gedichten gehouden. Soms lees ik - met name in rouwadvertenties - nog wel eens een mooi gedicht, maar de meeste gedichten vind ik onbegrijpelijk, vervelend geouwehoer. Als ik zo'n zin lees als bijvoorbeeld van Lucebert: 'Van de bittere suikerbergen in de moederborst zijn de met lippen beladen vogels opgevlogen', dan denk…

Op alle zolderkamers waren de schuine hoeken van het dak afgetimmerd op ongeveer een meter hoogte. Daarachter waren diepduistere kastjes ontstaan waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van mijn broers om er rond te neuzen tussen oude strips, boeken…

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en toe moesten we ze optillen van mijn vader want de ruimte…

Soms zongen we bij de piano op zondagavond psalmen en gezangen en liederen. Dan speelde mijn zusje. Het waren onwerkelijk mooie momenten, die niet pasten bij onze doordeweekse manier van doen, maar wel bij onze gesprekken over dominees, preken, de bijbel en het geloof. We hadden een groot huis met negen kamers, een kelder, een zolder en een vliering…

Om maar met de deur in huis te vallen: ik kom niet verder dan opruimen. Dat is ook wel nodig want mijn bureau verdwijnt steeds meer onder almaar groter wordende stapels papier. Oude kranten, uitgeknipte artikelen die ik wil bewaren, Vrij Nederland van drie maanden geleden, waar dat artikel in staat dat ik nog steeds moet lezen, de krant met het…

Mijn vader kocht het huis op een dinsdagmorgen. Hij werkte al een jaar als vertegenwoordiger in Rotterdam. Bijna elke morgen reed hij hier aan de overkant van de singel over de Ringdijk, steeds maar kijkend of er een huis te koop stond. Toen dit huis te koop stond was hij waarschijnlijk de eerste die het zag. Hij reed onmiddellijk terug, over de brug…

Met een beetje geluk laat een goed boek je anders naar de wereld kijken. Wapent je tegen al die klootzakken om je heen.…

Op de uitnodiging voor zaterdagmiddag 26 januari 2008 staan de vertrouwde namen: Jos van Hest presentator en Riet Lamers OBA-gastvrouw v/h Open Podium OBA, Hans van Velzen Directeur van de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Elke laatste zaterdag van de maand sinds 2004. 2007 - de vierde jaarbundeling van het Open Podium. De eerste drie heetten ‘Van…

Vanaf vandaag kan er volop online gestemd worden op wat de slechtst beschreven seksscène van 2007 is. De organisatoren van de Slechte Seks Prijs kozen uit het Nederlandstalige literaire aanbod van het afgelopen jaar de vijf allerslechtste seksscènes. Het publiek bepaalt vervolgens via een online stemformulier op www.weerwoordfestival.nl wie de winnaar…

“Opa, wil je mij helpen met mijn boekverslag?” Mijn kleindochter Démi weet als geen ander mij te bespelen, want wie kan weerstand bieden aan zo’n dertienjarige schoonheid van ongeveer 1,80 meter. Ik moet op mijn tenen staan als ze mij begroet met een knuffel en een dikke kus. In eerdere columns heb ik wel vaker mijn kleinkinderen ten tonele gevoerd…

Ik was ernstig bezig met een afschuwelijke gedachte. Ik wou naar verschillende kranten en magazines, van Volkskrant en Meander tot aan die “sms-kranten” als Spits en Metro toe, een overlijdensbericht sturen. Ik heb het goed bedacht. Het overlijdensbericht:…

entourage, binnen komen met een geweldagige bos, de buit al onder handbereik, kinderen spelen veel te laat in een voormalig koningshuis, genomineerden aan de hand van ambassadeurs, wrijf het er maar in, ik denk alleen maar brandnetels, aanzittend zat iedereen zich vol te vreten, en niemand had aandacht voor de plataan, schilferend in de herfst biedt…

Bij de glasbak die ik ging voeren met de resten van een uitbundig weekend, zag ik ze aankomen. Een jong stel met de armen vol kartonnen dozen. Blijkbaar onderweg naar de papierbak, op dit eiland vol gleuven en trechters voor hergebruik. Steeds weer een mooi en onlastend moment als de lading diep in de echoënde metalen buik van zo’n altijd hongerig…

III Edwin denkt dat zelfontwikkeling betrekking heeft op innerlijke eigenschappen. Hij probeert een beter mens te worden en heeft eigen ideeën over wat een beter mens zou moeten zijn. Dat is niet iemand die zich voorstaat op hoe hij denkt, wat hij gelooft, hoeveel hij weet of wat hij presteert. Een beter mens begrijpt wat hij doet en doen moet. Volgens…

Wolkers is dood. Ze tellen hem niet bij de Grote Drie. Misschien terecht, ik weet het niet. Van die drie heb ik te weinig gelezen. Maar Wolkers heb ik verslonden. En ik niet alleen. Daarom siert z’n markante kop alle voorpagina’s, toch mooi. Zijn schrijven was misschien te eerlijk, te weinig gekunsteld, te simpel haast. Zijn thema’s te beperkt. Het…

II Edwin vraagt zich af: ‘Hoe komt het dat mijn vrienden op een halve hand te tellen zijn?’ Hij denkt: ‘Ze hebben een fantastische carrière, geen tijd en interesse voor mij.’ En andere vragen: ‘Heeft het geloof mij nog iets te bieden, heeft het me gestimuleerd of dwarsgelegen?’ Vandaag moet hij op sollicitatiegesprek. Niet dat hij gekozen heeft…

I Kunstenaars hebben geen verstand van de markt, althans het roept vragen op waarom ze dingen voor de toekomst maken. Edwin voelt zich geen schrijver. Zich uitdrukken in taalexpressies is noodzaak. Alle keuzen die hij in zijn leven maakt houden rekening met deze behoefte. Dat leidt tot spanningen, vooral in relatie tot zijn werk. Collega’s begrijpen…

Dan schrijft er iemand proza, tenminste dat staat er boven. De tekst is banaal, maar al te vaak wordt banale, provocerende tekst proza genoemd, geilheid is nodig om de mens in stand te houden en om de geest in beweging te krijgen, dat staat als een paal boven water. De geilheid als doel op zich. Het schijnt dat mannen de hele dag aan seks kunnen…

pro·za(1201-1250)

Willy Vittali23 september 2007Lees meer >

Duurlopers hebben een zigeunerachtig bestaan. Je komt nog eens ergens waar je anders nooit komt. Je ziet en ontdekt onvermoede zaken. Zoals tulpen aan de Braasem, het keerpunt van Bakkum, de hoeren van Haarlem, de pijpenmaker van Gouda, het bloedpad van Egmond. Ook krijgt men oog voor ongelijke spreiding. Zoals van gewassen naar bloeitijden, vrouwen…

Het Brievenwerk van de dichter Johann Wolfgang von Goethe neemt een bijzondere plaats in diens complete oeuvre in. Ruim vijftig banden van de in totaal 143 delen tellende Sophien-Ausgabe worden ingenomen door brieven van en aan Goethe, zoals die tot op dat moment bekend waren. Een deel van de briefwisseling tussen Goethe en zijn zoon August (1789-1830…

Nou, dit gaat 'm worden dus. Geen stukkie, geen verhaaltje, geen hartenkreet, de kleine mensch uitgeschakeld. Neen, echte woorden die overkluizend het kanaal de wielewielewaal uitfoeterend wijzen op het prachtgezang van de nachtegaal, op de merel die complex zichzelf nafluit. Voorspelbaar saai, die grote hoogte, en verder dan dat komt voornoemd gevleugelte…

ALS de laatste ballon de mist is ingegaan, het laatste kaartenhuis in elkaar is gevallen en de laatste zeepbel uiteengespat, zal ik komen met knikkende knieën in de zekerheid dat ik niet word afgewezen. Uit: De rots van Gibraltar G.A. van Oorschot, 1969 _________ Op maandag 11 juni is de dichteres Hanny Michaelis in de leeftijd van 84…