Pijnbestrijder

(voor Louis Aragon)

De zinloze, onzorgvuldige woorden rondom hem ketsten op zijn glimmende harnas af, ook al leed hij onder de heersende waanzin van de aangepaste meute jachthonden, de valse straatkatten, zijn dichterstronie fungeerde als een periscoop,z ijn pen als antiek kanongebulder.
Hij zag de geesten in hun ware dimensie, kampte met oorlogszuchtige legers, waar de meesten geen weet van hebben, monsterlijke dagpauwogen, vraatzuchtige zangnoten, mieren met achterbakse manieren, groter dan brontosaurussen.
Onder de zwaarden, die hem lelijk raakten, is hij nooit bezweken, zijn gedichten waren als balsem, ingesmeerd door lieftallige zusters in witte doorkijkjurken.
Nee,zij droegen geen onzinnig ondergoed, juist dat was heling voor een gewonde dichter zoals hij. Zijn eenzaamheid was een lijden dat hij trachtte te verdrijven via een baanbrekende, vrijgevochten woordenbrij. Hij slaagde keer op keer, want hij raakte het goddelijke tijdens zijn wilde avonturen in het onbekende. Helderziende vrouwen uit verre streken spraken hem aan en tijdens zijn navrante orkaannachten klemde hij zich vast aan de reddingsboeien van papier en inkt.

De angstaanjagende dreiging van echte gekte werd bestreden met de kunstzinnige maskerade van verzonnen gekte, typische eruditie en een afdaling in de diepste bronnen van het mystieke dichterschap. Als een komeet schoot hij uit de Franse bodem, aardkluiten en druiventrossen met zich meesleurend,s terke knoflookwalmen rondom zijn weerbarstige gestalte, trots als Marianne met haar ene blote borst, kwetsbare teerheid temidden van het krijgshaftig geweld.
Als men met tenen kan schilderen, dan toch zeker ook met zwierende tepels, zachter dan paardehaar, roser dan de satijnen slipjes van vlotte Françaises, net strakke vangnetten over de bollende venusheuvels, waar druipsteengrotten hem aanstaarden als oerwijze muzen, ongeschminkte monden, die giechelend hun waarheden in het brein van hun ziener goten,z elfs niet dichtklappend als een oester bij een tekort aan wellust, maar altijd paraat om hun milde, mesjokke meester te dienen, zij het met gepaste reserves.

Met zijn titel 'Le con d'Irene' ramde hij zijn heilige alchemisme de ether in, bevoer hij als een onoverwinnelijke oorlogsbodem de saaie, eendimensionale, weerzinwekkende burgervijvertjes. Ook om te shockeren, in hoeverre dat nog mogelijk was, maar meer nog bouwde hij raadsels op raadsels om in wezen de vragende goden te dienen en zo intenser de mensen, als een bizarre engel van vlees en bloed, spreken in tongen is raaskallen voor leken, synoniem voor domme burgertrutten, maar niets weerhield hem, juist de tegendruk spande de Druide in hem.

Pijnbestrijder Arago Aragon Louis fruide

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 2 stemmen 127