a piece of cake....dacht ik zo (2/2)
Bovendien legt u maar dan ook geen enkel verband met religie of met het klassieke kerstverhaal. Onze Lieve Heer wordt nergens genoemd en geen jubelstemming om de geboorte van de reddende engel, die op Goede Vrijdag weer mag opdraaien voor al onze zonden. Integendeel. U stelt juist de mens zelf verantwoordelijk voor de rekening die hij krijgt gepresenteerd, wanneer hij het tijdelijke gaat verruilen voor het eeuwige.
De toenmalige kerkvaders moeten toch met gefronste wenkbrauwen naar uw boekje hebben gekeken, maar de luchthartige toonzetting zal die ayatollahs behoorlijk op het verkeerde been hebben gezet. Een forse uithaal naar een veranderende maatschappij, subtiel verpakt in een kinderboek....dacht ik zo.
Men hoeft niet in een boom te hangen om een eikeltje te zijn, maar de wijze waarop u Ebenezer Scrooge hebt neergezet is weergaloos. Met het verschijnen van elke nieuwe geest zie je het mannetje verder krimpen, totdat je als lezer wel medelijden met hem moet krijgen. Toch voelde ik ook verwantschap met hem. Niet vanwege zijn winstbejag, omdat mijn eigen leven nou niet staat in het teken van het kapitaal. Maar ik was die klojang die uw boekje wel even zou lezen in drie avondjes, weet u nog? En toen die waren verstreken, was het einde van “Stave I” nog niet eens in zicht, terwijl daar nog vier “staves” op moesten volgen. De Carol werd wel een kwestie van lange adem....dacht ik zo.
Maar wat bovenkomt blijft fascinerend en voltrekt zich als een film. Donkere taferelen van guur winterweer met het geluid van handkarren en koetsen over kinderhoofdjes. Tegen die achtergrond schildert u mensen die niks meer te makken hebben en toch nog kracht kunnen putten uit de vrolijke kerstsfeer. Dat laatste geldt dan niet voor Scrooge, die de hele kerstgedachte gewoon flauwekul vindt, maar juist door zijn gedrag die arme sloebers zo mooi in beeld laat komen. Prachtig stukje maatschappijkritiek rond een kerstfeest, dat bijna weer wordt teruggebracht tot de oorspronkelijke viering van de zonnewende op de kortste dag van het jaar. In alle opzichten veegt u de vloer aan met de God-voor-ons-allen cultuur; niet in de laatste plaats door het kerstgebeuren te ontdoen van elke stichtelijke context. En dat zal u best wat vriendschappen hebben gekost....dacht ik zo.
Opvallend aan uw schrijven tenslotte is het feit, dat het zich er uitstekend toe leent om te worden voorgelezen. Ik stel me zo voor hoe het hele gezin in de donkere dagen voor Kerst rond de kachel zat, ademloos luisterend naar Moeder die uit de Carol voorlas. Voor de kinderen was het lekker griezelen met die enge geesten en natuurlijk dikke pret om de reacties van Scrooge.
Ook voor volwassenen was er geen grooter vermaeck dan leedvermaeck, maar in hoeverre die zich wilden herkennen in het personage van Scrooge, hing maar net af van hun visie op de medemens. Zo gaf u voor elk wat wils in een uiterst elegante zetting. Hoe een niemendalletje van uw hand toch nog zo’n onverwachte diepgang kan hebben. Wat dat betreft hebt u niet alleen Scrooge maar ook ondergetekende even een lekker poepie laten ruiken. En als ik het eerlijk mag zeggen: ik heb ervan genoten met volle teugen.
The pleasure was all mine....dacht ik zo.
yahoo.comGeplaatst in de categorie: literatuur
christmas
221
Geef je reactie op deze inzending:
Ja... een sterk stuk!
Het was te groot voor plaatsing in één stuk.