Alle inzendingen over eenzaamheid

Er is troost en verdriet te vinden in eenzaamheid. De juiste afstand te vinden en een keuze te maken helpt daarbij.…

Even de winkel binnen aan het marktplein in Keerbergen. De kerk lonkt mij.... soms kan ik daar de stilte gaan opzoeken. Met een trage beweging klap ik de zwaaideur open en voel de rust als een mantel over mij heen trekken. Aan het altaar zit een oud vrouwtje. Haar hoofd lijkt te zwaar voor haar schouders die helemaal doorgezakt zijn en voorovergebogen…

Als ik traag het pad oploop dat mij leidt naar het graf van mijn moeder, voel ik al de tranen opkomen. De eenzaamheid slaat weer toe. Als het sadomasochisme in mij zit dan moet het er hier wel uitkomen. Want al tien jaar lang rijd en loop ik de route van mijn huis naar het graf waar ik elke zondag die God mij geeft altijd even een bloemetje neerleg…

Ik ben mijn meisje kwijt en heb mijn eer behouden, ben nog nooit zo eenzaam geweest.…

Als de eenzaamheid aan je deur klopt doe dan niet open. Ik heb dat wel gedaan en heb nu spijt als haren op mijn hoofd, want het heeft mij zeker geen goed gedaan. Als je alles hebt gehad en alles hebt bezeten en alle geneugten des levens hebt mogen proeven, is het een hard gelach als de eenzaamheid ineens als een bom inslaat. Zo onverwacht. En laten…

Na de hittegolf van deze julimaand, die velen méér gekweld heeft dan ook maar enigszins wenselijk was, was de koelte weer ingetreden en ben ik mijn jaarlijkse bezoek aan de Tilburgse Kermis af gaan leggen, nog voordat de attracties weer onttakeld zouden zijn en we ze op de Ringbanen voorbij zouden zien komen, geladen op grote trucks en we ze weemoedig…

Eenzame mensen denken vaak niet aan zichzelf.…

We hadden ons huis gedeeld met een oude boerderij om geld uit te sparen in de vakantie. De boerderij werd bewoond door een oude alleenstaande man. Hij wilde graag een keer dichtbij Assen zijn. Ons dorp is daar niet ver vandaan. Vroeg in de middag waren we gearriveerd, dichtbij de grens van Duitsland. De kamer was voorzien van een eenvoudig interieur…

Eerst links, een beetje naar de wang. Vervolgens rechts naar lonkende lippen. En dan vol op de mond, maar wel zacht, o zo zacht, want je wilt niet kwetsen. Een kus op de mond, om de pijn te verzachten.…

Nu ik aan de vooravond van mijn midlife crisis sta, gebeurt het dat ik stiekem mijn naam intik in Google. Nu ja, stiekem. Niet dat er iemand over mijn schouders meekijkt. Ook dat nog. Voor mij geen Harley Davidson, reis naar Thailand of zwemvijver om mijn overgang naar deel II te verzachten. Nee, ik tik mijn naam in in Google. Het toppunt van eenzaamheid…

In mijn vorige leven in 1883 was mijn huwelijk met Madeleine mislukt. Daarom ben ik vertrokken en kon ik bij een hospita een zolderkamertje huren. Op het bed onder het schuine dak met bruine balken lag ik eenzaam te mijmeren over het mislukte huwelijk. Het was mijn schuld, omdat ik het leuk vond de baas te spelen. Om te overleven onderwierp zij zich…

Ze had liefde nodig (vervolg op barometer). Het werd haar te veel. Na drie glazen rode wijn bleef ze onafgebroken praten over de oorlog in Nederlands Indië en de bezetting door het Japanse leger. Ze liet ook nog een foto zien van haar man in een wit tropenpak. Met vele andere Nederlanders was hij te werk gesteld aan de Birma spoorlijn en daar bezweken…

De man met het kleine zwarte hondje met het Schnautzer-achtige kopje solliciteert kennelijk naar een zingeving voor zijn dag en voor zijn leven als hij voor de zoveelste maal paradeert in het park naast de snelweg met zijn kleine kameraad. Soms neemt hij het hondje op schoot. Wordt het leven tussen veertigjarig eikenhouten meubilair hem te veel? Is…

Ik duw mijn hoofd tegen haar lange, zachte, grijzende haar dat neervalt tot over haar schouders. We zijn vriendinnen. Ze is manisch-depressief en op het moment depressief. We klampen ons aan elkaar vast als de drenkelingen op het vlot van de Medusa. Maar ik bereik haar zieke wezen niet dat zich teruggetrokken heeft in de ondoordringbare cocon van haar…

Wim de bijbelvorser had gisteren tegen zijn vrouw gezegd, dat er een grote knol in zijn sokken zat en of ze die effen wil stoppen. Alie zou het doen, maar was het vergeten. Tijdens het koffie drinken, zei hij: ''Als ik straks thuis kom van biljarten moeten de sokken gestopt zijn, begrepen?'' Zij: ''Er was gisteren een mooie film op de televisie…

De tijd van de befaamde, maar grenzeloos overschatte Meimarkt in het centrum van Tilburg was weer aangebroken. De opeenstapeling en uitstalling van goederen had weer plaatsgevonden in de straten, die in plaats van dierbaarder, afschuwelijker voor mij waren geworden en ik had er rondgedoold, tussen de volgelingen, slaven en adepten van het consumentisme…

Gestoorde mensen projecteren hun stoornis, hun gedrag, hun doen en laten in de ander, van wie zij weten dat die van hun houdt en verankeren zo hun traumatische beleving van hun eigen werkelijkheid.…

Plankenkoorts weerhoudt mij van een groter podium...…

Een maand geleden keek ik nog uit naar de lente. Nu is het lente en ik kan er niet van genieten. Ik heb een tuin en alles komt 'netjes' op, zoals de bollen die ik in het afgelopen najaar hebt gezaaid. Het is mij wel best. Laat de natuur zijn gang maar gaan. Laatst zei iemand nog tegen mij 'wat kijk je somber', waar ik niets op kon zeggen. Normaal…

In deze lente, die ons uitbundig, overdadig, overrompelend aandoet, tevens de lente van het zevenentachtigste levensjaar van mevrouw M., heb ik haar een kortdurende vlucht geboden, een geringe uitweg uit de smerige vergaarbak van ellende, uit de wachtkamer van de dood, die het verpleeghuis vormt en heb ik haar meegenomen in de rolstoel naar het Wilhelminapark…

De titel zegt het al: 'Is een trauma te overwinnen (?)'. Dat is natuurlijk afhankelijk van het soort trauma. Ik vertel mijn eigen verhaal. Op een gegeven moment kreeg ik last van nachtmerries, vaak dezelfde - vervelende - nachtmerries. Het had vaak te maken met het verleden. In het dagelijks leven kreeg ik vaak te maken met associaties, in de…

Er zijn mensen die eenzaam zijn en dat verschrikkelijk vinden, ze wonen dichtbij me en het zijn vrouwen, die alleen zijn achtergebleven omdat hun echtgenoot is overleden en ik maak op straat als ik ze tegen kom vaak een praatje met ze en dat vinden ze fijn. Die ik ken hebben wel kinderen, maar die zien ze maar een enkele keer, want ze werken en in het…

Viveka Babajee is geboren in 1973 op Mauritius. Ze was de jongste van vier zussen. Haar moeder is een Maharashtrian (komende uit West-India), geboren in Hyderabad. Viveka werd bekend vanwege haar promotie voor de Kama Sutra Condooms. Ze speelde in de muziekvideo's van de popzanger Daler Mehndi en van de zanger/acteur/filmregisseur Harbhajan Mann.…

Zielenpijn is een pijn, die niet is te beschrijven. Ik doe een poging, omdat ik het ervaar. Het is snijdend, gaat nooit over. Ik laat nog liever een kies trekken zonder verdoving, dan de ervaring van zielenpijn. Elke dag is meegenomen, het is niet anders.... Door de jaren heen - weet ik - dat ik niet de enige ben met zielenpijn. Aanvaarden kan…

Het blad Ratio (1964/65) en Henk J. Meier waren dramatisch één. Zo merkte ik bij lezing na opvraag uit OBA-archieven. Henk schreef het merendeel en zeker spraakmakende deel. Ratio begon waar het vrijdenkersblad ‘Bevrijdend denken‘ ophield, in 1964/1965. In nummer 1 stelde de redactie: ‘Onze beginselverklaring biedt weinig houvast: panta rhei’(alles…

Zonder jou ben ik een schim van mezelf...…

(voor Joan Vollmer Adams (1923 - 1951)) Je bent geboren op 2 april 1923 in Loudonville, in de staat New York. Het was een welvarende buitenwijk van Albany. Je vader had een grote plantenhandel en je groeide op in rijkdom, maar je wilde een gevoel van eigenwaarde, dat niet met geld te koop was. Je ging op je achttiende naar New York City, waar je…

De geachte heer schulz heeft op nederlands.nl een mooi stukje geschreven over eenzaamheid. Met deze donkere dagen voelen veel mensen zich alleen. En dat is een vervelend en moeilijk gevoel. Ik heb zelf ook nare ervaringen met eenzaamheid maar daar is nu een einde aan gekomen gelukkig nu ik in een begeleide woonvorm woon en mijn moeder ieder weekend…

Het woordje klinkt zo simpel. Was de betekenis ervan in werkelijkheid ook maar zo! Eenzaamheid is net een kameleon, of zo u wilt, een toverbal. Ze kent, afhankelijk van de persoon die ermee te maken krijgt, vele gezichten en vele kleuren. Het gevoel, dat eenzaamheid bij mensen op kan roepen is sterk afhankelijk van het karakter van een ieder afzonderlijk…

Er zijn mensen die eenzaam zijn en dat verschrikkelijk vinden, ze wonen dichtbij me en het zijn vrouwen, die alleen zijn achtergebleven omdat hun echtgenoot is overleden en ik maak op straat als ik ze tegen kom vaak een praatje met ze en dat vinden ze fijn. Die ik ken hebben wel kinderen, maar die zien ze maar een enkele keer, want ze werken en in het…