En dan is er stilte
Je dobbert in warm water, stemmen klinken donker en handen glijden over de buik die leven bevat. De toestand is vredig, niemand belaagt je. Maar dan knap je uit je vel, een ei moet gelegd worden en je perst jezelf schreeuwend uit de pisbuis die je later mama gaat noemen.
Ontsloten is de weg die je moet gaan, het begint zuigend aan de borst die warmaderend en kloppend melk bevat, weerstand en mededogen, een levenslied verwacht teksten qua invulling. Of je wilt of niet, ontegenzeggelijk ga je voor de bijl.
Wedstrijd, is je eerste woord papa of mama, er wordt iets van je verwacht. En daar gaat het al fout, je wilt geen keuze maken, beiden zijn je even lief, begrepen ze dat maar.
Woorden vuil gemaakt, gezongen, geschreeuwd, gefluisterd, een kus zachter dan dons. En dan is er stilte.
Glimlachend verlaat jij mij in een duivels wit bed, jij laat mij achter met de toekomst.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
en ja, er komt voor iedereen eens....bijltjesdag!