In één nacht tien jaar ouder geworden
We hadden ons huis gedeeld met een oude boerderij om geld uit te sparen in de vakantie. De boerderij werd bewoond door een oude alleenstaande man. Hij wilde graag een keer dichtbij Assen zijn. Ons dorp is daar niet ver vandaan. Vroeg in de middag waren we gearriveerd, dichtbij de grens van Duitsland. De kamer was voorzien van een eenvoudig interieur en zag er gezellig uit met het antieke meubilair. Wat mijn vrouw wel eng vond was de afgelegen plek, geen huis in de omtrek te bekennen.
''Misschien slaap ik hier wel beter'', zei ik. De eerste dag hebben we met de fiets de omgeving verkend en na een kwartier vonden we een dorp waar we inkopen konden doen. Als je van stilte houdt moet je hier wonen, alleen de wind en een vogel maakten nog geluid.
Toen we avonds naar de televisie keken, zei mijn vrouw: ''Kees, ik hoor voetstappen in de tuin.'' Ik deed mijn gehoorapparaatjes in beide oren en inderdaad hoorde ik het ook en ook of iemand rochelde. ''Hoor jij het ook'', zei ze. ''Ja, ik ga wel even kijken.''
''Ik heb nou al weer last van hartkloppingen'', zei ze. ''Rustig nou maar, misschien is het verbeelding van ons.'' Het was al donker, alleen de volle maan verdween af en toe achter dikke wolken. ''Ik ga hoor.''
''Blijf je niet te lang weg, Kees?'' Ik opende de houten deur van de bijkeuken en richtte mijn lantaarn over het grasveld en het terras vóór de boerderij. Aandachtig keek ik rond.
Toen schrok ik hevig, ik zag in de bosjes ongeveer dertig meter verderop een schim heen en weer gaan. Mijn hart bonsde in mijn keel. Ik ben 82 en niet zo flink meer als vroeger. In de bijkeuken vond ik een houten dikke stronk van een boom. Mijn vrouw was ook in de keuken gekomen, en zei: ''Niet er naar toe gaan hoor, laten we maar naar het dorp gaan, misschien is daar een goedkoop hotelletje. Morgen bel ik de bewoner en vraag hem of hij terug wil komen, omdat wij hier niet kunnen wennen.'' ''Niet zo angstig zijn, geesten doen niks. Meestal zijn ze van vroegere bewoners, die door de duivel zijn bezeten. We nemen nog een biertje en gaan slapen, morgen zien we wel verder.''
Ik schoof de overgordijnen dicht en zette de televisie aan. Mijn vrouw had vergeten flesjes bier in de koelkast te plaatsen. De kist bier stond nog in de garage. Ik weer naar buiten en gelukkig was de garage vlak naast de boerderij. De lantaarn had ik vergeten mee te nemen, maar buiten was alles goed te zien door het maanlicht. In de garage brandde een heel klein lampje en ik schrok mij een ongeluk, want nu hoorde ik de voetstappen weer en het leek net, dat de garagedeur dicht viel. Opeens zag ik een schim achter in de garage. Ik verstijfde van schrik en schreeuwde keihard: ''Rot op.''
Dit is niet goed voor mijn zwakke hart, morgen meteen bellen naar mijn eigen huis. Hier blijf ik niet.
Terug in de kamer vertelde ik het mijn vrouw niet, ze zou een angstaanval krijgen. Toen het nieuws op de televisie was geweest begon een detective film en meteen was er een lijk te zien, waarvan de keel was doorgesneden. Ik zocht al naar een leuker programma, maar Dini zei: ''Laat staan, lekker spannend.''
Ze is gek op dat soort films, maar deed het bijna in haar broek van voetstappen in de tuin. Een mens zit raar in elkaar, dacht ik.
Na de film gingen we naar de slaapkamer boven. Op de gang hing een schilderij van een boerin. Misschien wel de overleden vrouw van de boer. De kamer was hel verlicht door de maan en er hingen geen gordijnen voor het raam. Ik vond in de kast een donker laken en met punaises maakte ik die vast voor het raam. We gingen in bed en probeerden de slaap te vatten. Midden in de nacht werd Dini wakker en moest naar het toilet. Ze deed het licht in de wc aan. Op dat moment schrok ze geweldig, want ze dacht een grijs gedaante vluchtig voorbij te zien gaan. Ze beefde als een rietje.
Ze maakte mij wakker en met horten en stoten vertelde ze het. ''Ga nou maar slapen, het is verbeelding. Morgen gaan we naar huis.'' Ze bleef op haar rug liggen en keek naar boven. De slaap wilde maar niet komen. Opeens kreeg ze de schrik van haar leven. Ze zag duidelijk de vrouw van de schilderij aan het voeteneind van het bed staan en die deed haar mond met die vreselijke grote tanden wijd open, of dat ze wilde gaan schreeuwen.
Dini ging rechtop in bed zitten en wilde gaan gillen, maar kon door de zenuwen geen geluid voortbrengen. Ze werd helemaal hysterisch toen de geest ook nog de deken naar zich toetrok. Radeloos was ze en stompte mij op zijn schouder. ''Wat is er?, riep ik verschrikt. Eindelijk kon ze weer wat zeggen. ''De geest was er weer'', zei ze met een angstige stem. ''Ik zag haar bij de wc en nu weer aan het voeteneind. Ze trok mijn deken naar haar toe. Kijk maar, de deken ligt helemaal aan het voeteneind. Ik ben bang, laten we maar opstaan en vast in de auto gaan zitten.''
De volgende morgen heb ik de deelgenoot gebeld en hem verteld, dat we graag weer naar ons eigen huis gaan, omdat wij geesten hebben gehoord en gezien. ''Dat klopt, dat zal waarschijnlijk mijn overleden vrouw zijn geweest, want zij was van de duivel bezeten. Ik kom vanmorgen nog naar jullie toe en eigenlijk ben ik wel blij, want wat een zootje is het hier zeg. Naast jullie wonen een paar lesbische wijven en die liggen maar te gillen. Daar kan ik weer niet van slapen. Tot straks.''
''Dini, hij komt terug, dus vannacht weer lekker slapen in ons eigen bed.''
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: eenzaamheid
vakantie
987
Geef je reactie op deze inzending: