Alle inzendingen over individu

Ik pak mijn mountainbike uit de schuur voor mijn rondje Aerdt. Even de kop in de wind. Een uurtje later loop ik fier rechtop door mijn straat. Het is vandaag Hemelvaartsdag. Ik heb onderweg geen fietser gezien. Waar is het dauwtrappen gebleven? In mijn jeugd kon je zelfs dauwzwemmen als je geen zin had om te fietsen. Nu lees ik op de site van het…

Onhandigheid kan soms zó vertederend zijn, tenminste vooralsnog.…

Als een door zelfoverschatting ontstane misser meteen goed raak is, dan wordt de omvang van de impact op mijn ego alleen maar verzacht door het tijdig kunnen relativeren van de situatie totdat de acceptatie is bereikt.…

Ze verklaarde uit Zuid-Amerika afkomstig te zijn (asblond haar, enigszins vervallen en van mijn leeftijd) en naar haar zeggen had de verhuisdrift haar in zijn greep (zoals wel meer voorkomt; men verwacht dat het grote geluk om een straathoek op de loer ligt en dat men het kan kopen als een pak suiker in de supermarkt; men sleept zijn ziel over de wereld…

De lentezon laat een helpend licht over de oude stad schijnen. Er is een gezellige drukte op de terrasjes. Luidkeels vertelde grappen over de zomerse temperaturen gonzen door de stad. Het gezin en de maatschappij zouden de mens moeten beschermen. Als onderdeel van het geheel. Maar stel je voor dat er een geest bestaat, stiller dan de droomjongen. Een…

Twee wonderschone wandelingen in de sneeuw met mijn maatje en foto's van mijn nieuwe lief op de lange latten komen samen. Ze vraagt of ik acht dagen met haar naar Oostenrijk wil. Ik vraag of een ijsbeer wit is. Bij ons hotel is alles groen. De volgende ochtend brengt de bus ons naar een langlaufgebied. We vieren de aankomst met cappuccino en Schwarzwalder…

Langdurige stress bij calamiteiten of kortstondige stress in plotseling optredende situaties veranderen soms het gedragspatroon van doorgaans rechtschapen personen. Gedurende bijvoorbeeld een langdurige voedselschaarste zal men voedsel stelen om de familie geen honger te laten lijden. Gedurende enkele seconden van mentale hoogspanning in het programma…

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en moeder, oma, ooms en tantes, die allen wonen in het…

In haar zwakbegaafde brein dat nooit tot enig intellectueel niveau was gestegen, was nu de gedachte aan het ultieme, aan het onherroepelijke waarvan geen terugkeer mogelijk is, opgekomen. Zelfs haar liefdesaffaire, die toch lange tijd had voortgeduurd, bood geen soelaas en geen vluchtmogelijkheid meer ten opzichte van wat toch de bevrijding en de rust…

Al geruime tijd voor de eerste crash die onze sites gevoelig raakte, had ik het inzenden van mijn bijdragen gestaakt. Door achteruitgang van het gezichtsvermogen van mijn nog gezonde linker oog was het werken op het toetsenbord een grote bron van ergernis. Geruime tijd erna onderging ik een geslaagde staroperatie en na het aanmeten van een goede optiek…

Leegte is een cyclus in het land van het cynisme. Ik roep U aan om mijn schreeuw te begrijpen. Omdat ik daarmee eindig in wat ik voor elkaar kan krijgen. Ik verander niets aan de woorden en ik blijf in onbekende verbazing. Dichter bij de zee mis ik de meeuwen met het extreme subjectivisme waarmee het gemis van meeuwen zich openbaart. Mijn kleren trek…

Ik mag er zijn. Maar mag ik ook blijven, dat is vers twee.…

Het Amsterdamse jaagpad aan het Nieuwe Meer was de oude route van de trekpaarden. Deze werkdieren in dienst van de mens trokken de trekschuiten langs de oevers van de ringvaart en het Nieuwe Meer naar Amsterdam. Later werd het een fietspad in een natuurgebied. Een kronkelend fietspad voor herfstkinderen die geen ouders hadden. Kinderen die iets waardevols…

Bjarne was dan misschien niet honderd procent monogaam en op zoek naar de eeuwige levenspartner, erg trouw en aanhankelijk was hij wel. Want wat was hij blij dat hij tijdens de moeizame kerstdagen op eerste kerstdag een berichtje kreeg van de economiestudent, die de kerstdagen op eenvoudige wijze doorbracht in het huis van zijn ouders in de oude stad…

Remy en Bernyke bellen aan bij mijn lief. Ik doe open. In een impuls schiet ik foto's, niet wetende dat deze plaatjes goed van pas zullen gaan komen voor te maken surprises een paar weken later. Ik kijk naar twee mooie mensen op de deurmat. Ken ze nog maar net. Een eerder middagje Triviant in Rheden eindigde in een stripact op Joe Cocker's 'You can…

Het kind, het te vroeg geboren kind, rust op die zwart-witfoto uit 1953 in de holte van de arm van de moeder die het de naam "Maria" had willen meegeven, maar het werden de namen Catharina, Cecilia en Maria en de roepnaam "Ineke". Dat kind was ik, belast met erfelijke ziektes die uit zouden breken en hun tol zouden eisen van mijn verstand en geest,…

Daarom wil ik mij gaarne voorstellen, Per Omnia is de naam. Daar zit meer achter hoor ik u denken, uh nee, maar dat interesseert me ook niet. Heb nog geen idee wat ik hier ga plempen, fris mij op, misschien treiterijen en gevlij in de marge. Wat me is opgevallen is dat alle afbeeldingen verwijderd zijn, ik vind zulks erg storend. Afijn, ik moet…

Ik had het leuke, bonte boerderijboekje voor hem gekocht; een boekje met kleurige, gladde bladzijden die de dieren toonden die hij bij hun naam kon noemen: "geit", "kip", "koe", "haan" enzovoorts. Hij is mijn broer en heeft de geestelijke leeftijd van een vijfjarige nooit overschreden. Vandaag werd hij zestig: zover ligt het jaar 1958 in…

Het was de achtste dag van de novembermaand van 2017. Er was een stille vervreemding gaande omdat ik graag in de rust van het alleen zijn nadacht over hetgeen waarvoor ik op de wereld was. Het lastige probleem was dat ik weer terug was bij mijn mystieke obsessie. Ik kon het geheim van de liefde maar niet uit mijn hoofd krijgen. Het bleef in mijn gedachten…

Het mooiste gedeelte van het songfestival kwam toen Ella Fiona al weer naar huis was en ik de rest van de fles cider van de Hema had genuttigd. De Portugese winnaar van vorig jaar kwam een gastoptreden doen tijdens de opwarming voor de puntenwaardering. Het was subtieler dan wat we eerder op de avond te horen hadden gekregen. Deze zanger zocht een prachtige…

Het was een kleine, nog jonge man met een gedrongen postuur en met een baardje en sik die zijn wangen en bovenlip in beslag namen. Op zijn nek en onderarm tekenden zich forse tatoeages af en hij voerde een flinke hond aan de lijn met cognackleurige vacht die naar hij verklaarde een kruising vormde tussen twee Engelse rassen en die zoals hij zei water…

Ze kwam me ophalen in een auto die me minstens tien jaarsalarissen zou kosten maar haar tevredenheid was ver te zoeken. (Had ze dan toch after all geen man en kinderen gewild?) Bezeten door eigen problemen beweerde zij de expositie, inderdaad bestaande uit welhaast identieke collages en een enkel beeldhouwwerk (dat zij niettemin fotografeerde) en…

...en op die zondagmiddagen strompelden we voort; kameraden, door het lot aan elkaar toevertrouwd en geschonken, over de Bredaseweg, verlengstuk van de binnenstad, geflankeerd door villa's die alle hun eigen architectonische identiteit tonen, met hun gevels, nissen, raampartijen, serres, dakkapellen en soms buitenissige elementen, ontsproten aan het…

Op de lommerrijke en ruimschoots overschaduwde binnenplaats van de verpleeginrichting ontmoette ik mijn broer en zijn verpleger, Jeroen genaamd. In een krankzinnigeninstituut kan men nauwelijks idyllische taferelen verwachten en de dichtregel in de titel van deze tekst, uit een schoolboek, kan ook niet van toepassing zijn. Maar mijn broer was ontroerd…

In de lokalen en zalen van onze universiteit, en met name in het "Dante-gebouw" dat uitzicht biedt op een lieflijk parkachtig landschap dat van oudsher onze "alma mater" omringt en omgeeft waren we samengekomen in het kader van de zogenaamde "Human Library". Fotoportretten van mogelijk excentrieke en uitzonderlijke personen sieren daar reeds…

Ondanks de dagelijkse vakkundige en gedegen presentatie van het RTL4-weer door haar ex-collegae, mis ik nog steeds dat vleugje charme van Helga van Leur. Ze leek zelfs stormverwachtingen van code rood met haar glimlach als een mogelijk zacht briesje te kunnen voorspellen.…

Lege dozen. Lege schoendozen vertellen ons dat men het op een lopen heeft gezet.…

Graag duik ik onder te midden van een menigte, van de massa, te midden van de goedgunstige Tilburgse bevolking die eveneens frequent lunchroom "De Katterug" bezoekt en daar in twee- of drietallen aanzit aan Russisch ei of dagschotel of wat dies meer zij. De vriendelijke obers en serveersters kennen mij en vragen belangstellend hoe mij de geserveerde…

Conclusie In tegenlicht heeft niemand een gezicht.…

Je moet vooral jezelf zijn, er zijn al genoeg anderen.…