Zalige laatste dagen van het jaar

Bjarne was dan misschien niet honderd procent monogaam en op zoek naar de eeuwige levenspartner, erg trouw en aanhankelijk was hij wel. Want wat was hij blij dat hij tijdens de moeizame kerstdagen op eerste kerstdag een berichtje kreeg van de economiestudent, die de kerstdagen op eenvoudige wijze doorbracht in het huis van zijn ouders in de oude stad Amsterdam.

En wat was hij droevig toen er op zijn emotionele eenzame betoog geen antwoord kwam en de economiestudent hem tot de volgende kerstdag liet wachten. Als Ella Fiona er niet was geweest waren de kerstdagen misschien wel in het water gevallen, maar het eten was van een ongekende luxe, nooit eerder at Bjarne sperziebonen op tweede kerstdag.
Hij had zich steeds weer weten te herrijzen uit dieptepunten die onoverkoombaar leken. Gewoon de dagelijkse routine van werken aan zijn website en het uitzoeken van oude handgeschreven berichtjes die hij had geschreven toen hij nog geen computer had.

Hij lag eigenlijk al op bed, dankbaar dan hij het in goede zegen overleefd had, toen de telefoon ging als een nachtelijke alarmbel. Hij wist niet wie het was. Een zware stem, waarschijnlijk was er iemand overleden. Maar wie kon dat zijn, alle mensen uit zijn vroegere nabijheid waren dood.
En wie was die man met die zware stem. De stem klonk wat lichter plotseling, de beller had in de gaten dat Bjarne nog half slapende was. ”Weet je wie ik ben?” klonk er juist op het moment dat Bjarne begreep dat hij met Nathan aan het praten was. De zwarte panter uit Amersfoort was veranderd in een zwarte Engel. Waarschijnlijk onder invloed van de kerstwijn en de warme kriebels in zijn onderbroek. Hij sprak speels en vriendelijk. En Bjarne voelde weer dat geluk dat zo kenmerkend voor zijn eigenheid was. Alle poedersneeuw werd weggeblazen. Deze mannen verlangden naar elkaar met de puurheid van het eeuwige hart.
   
De zalige laatste dagen van het jaar waren aangebroken en het liet Bjarne niet onberoerd dat het eindelijk tijd werd om van dit veel bewogen jaar afscheid te nemen, in de eenzame stilte die zo kenmerkend was voor zijn bestaan. Dikwijls had hij zijn toevlucht gezocht in dromen over liefde. En wonderbaarlijk genoeg had hij daar ook de juiste mannen bij gevonden. Mannen die in ieder geval in de kersttijd iets van zich hadden laten weten. De een in zwijgende woorden en de ander in niets verhullende spreektaal. En het had hem voldoening gegeven net zoals de sperziebonen van Ella Fiona en de gezelligheid van zijn authentieke Amsterdamse woning. Voldoening, maar ook vragen, want waar zou dat naar toe gaan in het nieuwe jaar. Hij moest er maar niet te veel over piekeren want een zalig uiteinde betekende vaak ook een uitstekend begin. En om te beginnen was er moed nodig en die voelde hij weer door zijn aderen stromen, trots als hij was op zijn eenvoudig bestaan. Veel mensen zagen hem over het hoofd omdat hij klein van stuk was, maar gelukkig waren er ook mensen die hem op het juiste formaat wisten in te schatten. Mensen die blij waren met de schuwe woorden die hij liet horen in zijn liefdeslied. De schaduwen van het nieuwe jaar mochten dan misschien weer schraal aandoen wanneer de zon het vertikte te schijnen. In zijn stoere verlegen mannenhart scheen er altijd een zon en dat was de zon die dromen kon verwarmen. Dat was wat de belofte van liefde in stand hield. Ook in het jaar dat komen ging.

dromen liefde liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 398