Alle inzendingen over ziekte

Alsof er een regenbui geweest is, een wolk vol met nare dingen die in een keer naar beneden zijn gekomen, alsof de aarde is bedekt met alle letters van de meest dodelijke ziekte die de aardbol teistert. Alsof elk stofje wat er van overbleef, aan schoenen is blijven hangen en op die manier de huizen ...

En dan zegt men: "Hij had vocht achter de longen"; een standaarduitdrukking, welhaast een cliché van de goegemeente, onwetenden, ondeskundigen en weinig geïnteresseerden, die nauwelijks op de hoogte zijn van de weidse wetenschappelijke terreinen waarop de medische kennis zich in al haar uitgebreid...

Een vaak onbesproken onderwerp en het komt pas ter sprake als de nood aan de man of vrouw is! Wat is het geval: meneer Smit - natuurlijk niet zijn echte naam - kreeg afgelopen jaar kanker. Een rot ziekte maar vaak te behandelen, echter niet bij meneer Smit! Nee die was de klos, die kreeg begin dit...

Vandaag heb ik de azalea voor je besteld. Aarzelend nog zal zij haar zachtroze pracht ontvouwen maar ze zal je niet kunnen troosten en ook ik kan je niet troosten.... Gedurende zestien lange jaren sleepte je week aan week, zondag aan zondag je verminkte lichaam naast me voort en aanschouwden we s...

Ach liefste, aller-, allerliefste schat, in het ziekenhuis gaf je me de magische, cognackleurige steen cadeau, die je gekocht had bij "Pleïade"; de steen met de eigenschappen die mij zouden moeten genezen, maar de artsen moeten mij helpen. We stonden zij aan zij, heel ons lange leven. Aan jouw h...

Het begin Ze had me bij zich geroepen en ze sprak de woorden plompverloren uit; wierp ze als het ware over het bureau heen in mijn richting en als pijlen kwamen ze op me af en verwondden ze mijn kwetsbare hart: "Nee, het bloed is niet goed; als het kwaadaardig is en ze zijn er vroeg bij, kunnen ...

Wijkcentrum "De Ypelaer" bevindt zich te midden van veel groen, met bomen als uit een renaissancistisch schilderij en een enkele fontein die zich kennelijk enthousiast en opgewekt ten hemel richt. Van binnen is de inrichting sober als een vierkant amfitheater uit vervlogen tijd met gangen, trap...

De zomer had met haar toverstaf de wereld aangeraakt; een late, onverwachte zomer die ook eigenlijk buiten verwachting mijn leven verlengde en er dagen aan toevoegde. Mijn 65ste verjaardag kon ik tegemoet zien. In het ziekenhuis mocht ik mijn lichaam uitstrekken onder de boog, onder de ongelooflij...

We houden niet van wijzigingen, zijn er niet van gecharmeerd, we zijn niet weg van veranderingen, gewoon omdat het je van je stuk brengt! Zo was ik afgelopen week in het ziekenhuis, kreeg er van de arts te horen dat ik twee afspraken moest maken, waarbij er eentje was voor een nucleair onderzoek. ...

Een ingebouwd navigatiesysteem bezit ik niet en zo kan het gebeuren dat ik wederom verdwaal in het ziekenhuis! Jawel, achteraf was ik er op de verkeerde verdieping uitgestapt, maar dacht: dat ze die afdeling wel weer terug hadden gezet op het oude vertrouwde plekje! Niet dus. Een dame bracht me n...

Het licht van een vroege, onverwachte zomer speelde over de wereld, toen ik haar ontmoette in de cafetaria. Voor haar zou het nooit meer zomer worden en het viel te betwijfelen of het ooit zomer was geweest in haar leven. Ze sprak me plompverloren aan met de woorden: "Ik ben schizofreen. Ik woon...

Harold Bornstein, de voormalige privé-arts van De Donald, heeft meegedeeld dat Trump in hoogst eigen persoon zijn gezondheidsverklaring ten tijde van de verkiezingscampagne ('gezondste president ooit") eigenhandig heeft opgesteld! Vergeleken met zijn andere strapatsen lijkt me dit een klein ding...

Ik duw mijn hoofd tegen haar lange, zachte, grijzende haar dat neervalt tot over haar schouders. Ze is manisch-depressief en op het moment depressief. We klampen ons aan elkaar vast als de drenkelingen op het vlot van de Medusa. Maar ik bereik haar zieke wezen niet dat zich teruggetrokken heeft in d...

Het is een sfeerloze eengezinswoning die verbouwd en ingericht is als dokterspraktijk. Twee ruimtes; de wachtkamer en de spreekkamer van de arts worden gescheiden door een klein kamertje waar jonge vrouwen van vroeg tot laat stressen om de patiënten te bedienen. Een degelijke naamplaat op de gevel ...

De dame met de achttien persoonlijkheden die haar beurtelings voor de geest treden heeft me weer verwelkomd in de Zorgwoning waar zij vergezeld wordt van twee schitterende katten; vaak haar enige gezelschap; kunstwerken van de natuur met beweeglijke staarten en snorrenbaarden die gevoelens schijnen ...

De eigenschap jaloezie, afgunst, ken ik niet, hoewel ik zo nu en dan wel met een vorm van weemoed aan mijn leven vóór 27 september 1990 terugdenk. De periode dat Vera nog niet haar intrede had gedaan. In de tijd dat ik zorgeloos, dat kan en doe ik overigens nog steeds, de liefde omarmde en niet me...

Ik zal niet vergeten dat kamer 37 mij was toegewezen. De deeltaxi had mij naar het ziekenhuis gebracht over een van de langgerekte ringbanen die onze stad omcirkelt. Vrolijke, jonge verpleegkundigen met onveranderlijk een dansende paardenstaart en strak in het witte uniform dartelden rond op de long...

De longarts met het plakkerige, grijze, achterovergekamde haar en de forse, zwarte bril zette met zijn chique, elegante vulpen, symbool van zijn status als arts, zijn handtekening op de recepten voor de medicijnen en op het briefje voor de CT-scan. Vurig hoopte ik dat met deze nieuwe maatregelen...

Het appel wordt weer geblazen. Met een zware tas ben ik gearriveerd in een kamer met drie luxueuze bedden, waarvan twee bezet. Ik reik mijn mede-patiënten de hand. "Ineke" zeg ik slechts maar mijn tranen dringen achter mijn ogen om de naam, mij eens gegeven. Twee koppen koffie worden aangesleep...

Wat moet het Pia Dijkstra een diep gevoeld genoegen verschaffen door jarenlange inspanning tegen onjuiste beweringen in ervoor gezorgd te hebben dat over een aantal jaren honderden, misschien wel duizenden levens van zwaar zieke medelanders gespaard zullen worden. En dat door een initiatiefwet die ...

Ze hoorde de laatste tijd wat minder, maar schonk er niet meteen aandacht aan. Dat veranderde toen ze merkte dat bij snel het hoofd omdraaien duizelig werd. Toch maar een afspraak maken bij de huisarts, want die bezoek je natuurlijk als eerste! De arts kon op het eerste gezicht niets vinden, maar...

In het nieuws van vorige week is opnieuw naar voren gekomen dat kanker weer op de twijfelachtige eerste plaats staat als het gaat om sterfgevallen en dat is nou net de eerste plaats die niemand wil halen, geen hond, geen kat, geen vogel, geen mens. Niemand wil op een podium staan en een lintje, ...

Op de afdeling Longgeneeskunde van het E.Ziekenhuis vindt men een klein zithoekje met enkele tafels en stoelen. Als men wil kan men hier enkele gedateerde damestijdschriften inzien met de gebruikelijke artikelen en illustraties over Barbiepoppen die allemaal volledig identiek schijnen te zijn en men...

Men heeft er nog iets van proberen te maken op de afdeling "Longgeneeskunde" van het E.Ziekenhuis te Tilburg, hoewel een en ander financieel gezien ook niet mee zal vallen. De kamers worden gesierd door huiselijke en feeërieke schemerlampjes; een armzalige en zielige poging en verlegenheidsoploss...

Zo ging ik vorige week op controle bij de oncoloog, dat moet nou eenmaal als je met kanker te maken hebt (of gehad, net wat je wilt). Maar in dit geval een normale controle, waarbij ik natuurlijk eerst een week ervoor een paar buisjes bloed moest laten prikken, dan zou de uitslag er zijn als ik bij ...

De nacht heerste al over de stad toen de beide heren waren gearriveerd; de ene gekleed in helgroen verplegersuniform. Hij droeg een zware, metalen koffer die ongetwijfeld medische hulpmiddelen en medicamenten bevatte en hij keek medegedongen dan wel medelijdend dan wel belangstellend naar een doek a...

Gisteren droomde ik het weer. Alweer. Ik werd wakker, droomde ik, en keek naar mijn arm en het was weer terug. Het komt steeds weer terug, psoriasis. Het gekke is dat als ik echt wakker ben, het wel weg is. Ik heb twee keer lichttherapie gehad in het Martini Ziekenhuis in Groningen. De eerste kee...

Op een kastje in mijn slaapkamer, het kastje dat ik van mama erfde, zit nog altijd de mokkabruine pop, genaamd "Bella" die ik eens, in mijn verre, voorbije jeugd in de etalage van een speelgoedzaak gezien had en die Sinterklaas mij toen gebracht heeft. Bella draagt een kunstig gebreide donkerbl...

Gisteren nog aanschouwde ik de paars begroeide heuvels en de bruine, beige en zwarte wilde paarden van de heide; vandaag wordt appèl voor mij geblazen. Als ik van huis ga, staat nog een volle, ronde, bleke maan aan de hemel en heeft mijn kleine, lichtgele kanarie nog het kopje in de veren. Ik pa...