Alle inzendingen over reizen

Lang, lang geleden, maar wel in ons land hadden treinen ramen. Tegenwoordig niet meer. Tegenwoordig zie ik al mijn reisgenoten, als ik even opkijk, maar hun telefoon kijken. En als ze niet naar een telefoon kijken, hebben ze wel een ipad voor zich of een laptop op hun schoot en kijken ze daar...

De Middellandse zee heeft bij het opgaan en het ondergaan van de zon een rijkdom van kleuren. Paars, oranje, diep groen en pastelblauw deinen rustig voort, gaan vloeiend in elkaar over. O, dat mooie zeiljacht voer 's avonds zo graag naar het Westen, mee met de ondergaande zon. 's Morgens was het...

Ik snap veel. En wat ik niet snap probeer ik te snappen. Maar het gebeurt me ook weleens, dat de situatie kansloos is voordat ik aan het snappen toe kom. In mijn hoofd staat een denkbeeldig aapje met bekkens tegen elkaar te rammen om de leegte op te vullen. Mijn gevoel stuurt in paniek SOS...

Het komt wel eens voor dat ik ergens beland door omstandigheden. Vroeger toen ik nog de illusie had dat het leven louter uit hoogtepunten zou bestaan, ging ik die uit de weg. Maar, ouder en wijzer, heb ik geleerd om de treurnis in het leven te romantiseren. Een gave waar je niets aan...

In de enorm luxueuze, gigantische lounge van het hotel, waar zij diep wegzakte in leren fauteuils, waar de asbakken verwisseld werden als zij met haar ogen knipperde en waar serveersters af en aan liepen met drankjes naar keuze, zat zij met haar verbeten mond die verwrongen was door...

Ik heb afscheid genomen van het station met het gewelfde dak dat trots de naam van mijn geboortestad draagt en afscheid van de oude buurt waarin ik zo lang gewoond heb, van de groene, zware toegangsdeur van mijn flat, van de rustieke balkons met uit steen geweven vlechtwerk.... Toen ik afscheid...

Van Viidna-flessen in overvloed was geen sprake, maar haar tent was er tegelijkertijd ook niet van gevrijwaard. Gelukkig maar...! Deze Samische brandewijn Viidna zou onze lijven in de vaart der graden doen opstomen...! Van een buitentemperatuur van rond de 23 graden vorst naar een...

Nooit had hij de blauwe meren bij Luzern en Genève gezien, maar hij had zich een voorstelling gemaakt van het paradijselijke en etherische blauw: het staalblauw van de berghellingen, het donkerblauw van de rimpelende wateroppervlakten en het milde blauw van de alles overkoepelende, oneindige...

De foto siert nog mijn wand; op de voorgrond de oude, beroemde Karelsbrug met de beelden en een scherp geprofileerde, zwarte lantaarn en in de schimmige, blauwe verte de bebouwing in het overige stadsgedeelte waarboven de kathedrale kerk trots uittorent.... Het was een merkwaardig uitstapje voor...

Geweldig een uitje naar het bos, nemen de binnenweggetjes en dan besluiten we van het pad af te wijken, door tussen de bomen te gaan lopen. Eventjes denk ik terug aan vroeger, toen we op juist die plaatsen tikkertje met de bomen speelden, maar dat was toen. Nu zijn de bomen een welkome gast in het...

Hij zat maar onbeschaamd en hardnekkig te zwijgen en mij woordeloos in het gezicht te staren als maakte ik op hem de indruk van een levenloze, versteende mummie. Zijn hand droeg de dubbele gouden ring ten teken van zijn voorbije huwelijk en (huidig) weduwnaarschap. We waren op een uitstapje met...

Mijn meter, een non in het Sint-Lioba klooster, trakteerde me op een weekje naar Frankrijk. Dat was na mijn kloostertijd. Het was een roomsgetint evenement naar het bedevaartsoord Paray-le-Monial. Midden in de nacht stopte de bus bij een wegrestaurant, waar ik ineens mijn eerste liefde zag...

De volgende dag ga ik op pad. Eerst knip ik mijn broekspijpen af voor wat koelte, koop in het winkelcentrum Sarinah een soort van Indiana Joneshoed en een mooi vlindermes. Gewapend met deze, wat geld en een camera op mijn borst stap ik met volle moed een taxi in met de taal die ik een beetje...

"Ze is naar huis gestuurd Francis", vervolgt Tini's jongere zus. "En ze zou graag willen dat je naar haar toe komt." Ik pak het briefje aan en stop het snel in mijn zak en loop terug onze tuin in en sluit het hek af. Het was een blauw envelopje beschreven met een rode pen. "Pa kijk nou,...

De zee zag ik voor het eerst bij Scheveningen. Ik was nog een kind. Plotseling toonde zij mij haar weidse, overweldigende grandeur, nadat we eerst nog ingesloten en omringd waren geweest door bebouwing en nadat we de barrière van de duinen hadden genomen. Het was op een uitstapje met mijn ouders...

Het balkon ademde reeds angst, terwijl de mensen zich meer en meer lieten gelden. Ook zijn laatste woorden, net als die van haar, waren repressief, hoewel deze stroom vrijwel niemand meer interesseerde. Laat staan imponeerde. Deze stad heeft na jaren van repressie de onderdrukking achter zich...

Nog steeds was het donker. toch kon Joost zien dat er een boel zeehonden en grote vissen om zijn bootje zwommen. "Aha, met mijn hellebaard ga ik wat van die dieren vangen," dacht Joost. "Dan zal ik eens lekker smullen." Hij ging rechtop staan, wilde met zijn wapen toestoten. Alle zeehonden en...

Vlakbij de zee, misschien in Zandvoort, Domburg, Blankenberg of Oostende, woonde een oude man. Joost heette hij. Gelukkig voor hem had hij veel vrienden. Maar vrouw en kinderen waren nooit in zijn leven gekomen. Joost vermaakte zich elke dag. Vaak voer hij met zijn roeibootje heen en weer langs...

Wat ben ik toch blij met wulpse Alie. Ze is wel bijna zeventig, maar ze ziet er uit als zestig, echt wulps in haar korte leren rok met daaronder die roomkleurige dijen. Ze had bij de warme bakker twee slagroom gebakjes gehaald en die zaten we voor het raam gezellig op te peuzelen met een...

Op 2 augustus 2015 zag ik de uitzending van Spuiten en Slikken op Reis, wat hoogst interessant was en veel boeiender dan de uitzendingen, die enkel over de talloze variaties op seks- en drugsgebied gingen. Tim maakte een documentaire over Vissarion, de nieuwe Jezus Christus. Filemon dook onder in...

Afgelopen vrijdag was het bloedheet en klam. Wat je dronk, zweette je meteen weer uit. Ik wilde naar Nuenen of naar Sittard. Ik dacht dat je per spoor naar Nuenen kunt, maar daarvoor moet je de bus nemen en daar was het me helemaal te heet voor. Bovendien heb ik geen OV-chipkaart. Maar dat wist ik...

Op het perron van station Emmerich kijk ik mijn ogen uit. Overal staan groepen jongeren. Uitgedost alsof het carnaval is. Hoeden, brillen en pruiken. Hun kleding fel. Verrassende combinaties. Een jonge vrouw met Heidistaartjes draagt twee flessen wijn als waren het skistokken. Een tiener zeult met...

Ik was voor niets naar Oisterwijk geweest; mijn nieuwe wandelvriendin, die ik had leren kennen via een advertentie, had ik er niet getroffen. Op de heenweg striemden regel en hagel de voorruit van de auto van de Deeltaxi; geen weer voor een wandeling; de ruitenwissers waren druk in de weer; de...

Ik was er weer eens, Parijs. Stad van licht en liefde. Met mijn dochter van dertien want meisjes van dertien moeten Parijs gezien hebben. En dat hebben we. Vroeg weg, auto geparkeerd in een garage aan de boulevard periférique, metro naar het centrum, onderweg Frans ontbijt, bagage in het hotel...

De verhalen van de eerbiedwaardige en humorvolle Perzisch-Azerbeidzjaanse mysterieman, wijsneus, satirische Sufimeester en filosoof Mullah Nasreddin, zijn misschien wel de meest geciteerde anekdotes uit de hele overvloedig gevulde esoterische schatkist. Wat ik vandaag in het nieuws las over de...

Wout zit achter de geraniums en kijkt naar zijn Trabant en kreeg een brainwave. Janneke kwam met een sacherijnige smoel de kamer in, en zei: ''Moet je koffie, lul?'' ''Doe maar, maar moet je horen, ik heb een idee. Ik verveel me kapot en wil wat ondernemen. Ik wil een rit maken door de...

(Voor Anna Drijver) Hoewel onderhavige gebeurtenis exemplarisch zal, in elk geval kán zijn, behoeft deze geen verdere uitleg als zij in geuren en kleuren wordt verteld. Zowel bouquet als blos dienen als uithangbord, hoewel ook ik begrijp dat zowel geur als kleur pas te vatten zijn na...

Stap in een verkeerde trein Kom terecht in een stad die je niet kent Loop een beetje doelloos rond, verlies je portefeuille Dat is het begin van iets Deze tekst trof ik een aantal jaren geleden aan in het café van de Vooruit, het culturele centrum van Gent. De tekst vat eigenlijk in al...

In the middle of nowhere, daar ben ik nu. Langs de Ruta 40, de beroemde weg die het zuiden van Argentinië en Chili met het noorden verbindt. Voor een groot deel geasfalteerd, maar grote stukken zijn nog onverhard. Passagiers offeren hun laatste restje water om de koelwatertank van de bus te...

Je komt wat mensen tegen, als je alleen door Zuid Amerika reist. Maar Sytze is mijn man. Veel mensen waarschuwden me vooraf: mijd de plekken waar veel Israeli's zijn, vaak groepen jonge mannen die hun diensttijd er op hebben zitten en eens lekker los willen. Er zitten, liggen en vooral hangen...