Alle inzendingen over reizen

Echt reizen is een kunst(II) Zowel kleine als grote veranderingen hebben ook mijn leven bepaald. Tot nu toe althans. In zowel de nabije als verre toekomst verwacht ik dat dit zich zal continueren en bestendigen. Standvastig vervolg. In het jaar na het jaar van de Millenniumwisseling en in de...

Hij verdeelde de partjes van de geschilde sinaasappels onder de medereizigers in hun vierpersoonscoupé; drie jongemannen, waaronder hijzelf en een schrijfster die niet op haar mondje was gevallen. Haar incidentele zwijgen werd door haar ritme gecompenseerd; iedere klak van haar hakken liep...

Ik wist waar ik aan begon. De oostkust van Patagonie is niet het meest lieflijke deel van de wereld om te bezeilen. De Drake Passage en Kaap Hoorn in het zuidpuntje van Zuid Amerika zijn berucht. Darwin, die hier met de Beagle ruim voor mij voer sprak over 'droge, zeer harde wind uit het...

Dit stukje komt tot u vanuit de bus onderweg van Montevideo naar Punta del Este, Uruguay. Ik reis - ik schreef er al eerder over - en ben nu op weg naar de tweemaster de Anne Margaretha, die mij vandaar naar Ushuaia brengt, het zuidpuntje van Zuid Amerika. Mijn korte verblijf in Montevideo is de...

Buiten was het snikheet. Ik had vast koffie gezet op de mij bekende wijze en zat voor het raam te wachten op wulpse Alie. Ik kan van de WMO van een taxi gebruik maken om boodschappen te doen, maar Alie zou mij vervoeren naar Aldi in het naburige dorp. Heerlijk rustig is het hier, alleen maar...

Het Andalusische landschap lijkt wel een heuvelachtige woestijn, die toch vruchtbaar is. Want de gelige hellingen gaan half schuil onder het zilverachtige lover van de olijfbomen. Het mooie dorp Cabra is benauwend door de hitte. De sinaasappels, die hier als gewone laanbomen staan, geven...

(17/9 - 26/9 - 2014) Met de nachtelijke Schipholtaxi vertrekken mijn vrouw Anchie en ik vanuit onze woonplaats Breda. Tegen vier uur in de ochtend bereiken wij de luchthaven om met een vroege vlucht naar Malaga te gaan. De ochtend is nog tamelijk mistig. Het vliegtuig stijgt op bij nevel,...

Stel je gaat zeven weken backpacken in Patagonië. Wat zit er dan in die backpack? Je maakt je een voorstelling van de komende trip: wat moet mee, wat kan mee, wat laat je thuis? Inpakken is een imaginaire reis. Voor wie hotelreizen of autovakanties gewend is: een backpack heeft geen wieltjes en...

Ik ben licht opgewonden. Wat zeker meespeelt is het vooruitzicht op een lange reis aan het eind van dit jaar. De voorbereidingen op deze trip – het regelen van zaken, het lezen, het zorgen voor de juiste outdoor uitrusting – het draagt allemaal bij aan de opwinding. Maar dat is het niet alleen....

Als jongvolwassene stond ik op mijn 21ste aan de voet van het 381 meter hoge Empire State Building aan 5th Avenue te New York City. Aan de boorden van de New York Bay hadden wij even daarvoor een boottrip gereserveerd die ons heeft laten kennismaken met de 'Statue of Liberty' dat ons met haar...

‘Society, you're a crazy breed I hope you're not lonely without me’ Het liedje Society uit de film Into the wild probeert te beschrijven wat de jonge hoofdpersoon beweegt om afstand van de samenleving te nemen. Hij wil geen studie, geen uitgestippelde loopbaan. Hij verbrandt zijn paspoort...

(Poel van vuur en zwavel (II en slot)) 'THAT'S ONE SMALL STEP FOR (A) MAN, ONE GIANT LEAP FOR MANKIND'. Mijn 'leap for joy' deed ik toen mij in een vorig leven onterecht de wacht werd aangezegd. Gevolg: 12 keer een gemiddeld maandsalaris, vrij te besteden. Mijn vreugdedans, mijn uiting...

Wat mogen we toch blij zijn met die nieuwe chipkaart: kostte bijna een miljard Euro. Maar dan heb je ook nog eens wat. Eén kaartje voor bus, tram, metro en trein. Wat een verbetering met die oude strippenkaart kon je alleen maar reizen in de bus tram metro en een enkele treinlijn. Nee, het is...

Met mijn Cosmopolitan in de hand wacht ik tot de gate voor Genua open gaat. Italia…waar zeer waarschijnlijk, zoals ‘sempre’, al mijn zintuigen bevredigd zullen worden. Mijn Hollandse vriend, René, had een column in de Telegraaf, reiskrant gelezen en hun raad opgevolgd. Te warm, te druk...

(Stik(1) de moord; loop naar de duivel. Je kunt me de bout hachelen(2)) Daarnaast heeft hachelen als (Bargoense) betekenis zowel (gulzig) eten als schransen. Als debutant voor wat betreft het eten met stokjes, zat dat er toch al niet in, maar het immense land China, wees gerust: in Beijing...

"Je hebt een snoeprol gestolen en daarom moet je kruipend naar Timboektoe!" "Mevrouw u legt een stevige knoop om mijn voeten, ik kan zo echt niet meer vooruit in mijn leven." "Als een kreupele zult u toch boete moeten doen voor uw begane zonden,en u zult een luizenkam mee moeten dragen...

''Weet je waar ik zin in heb, Klaas?'' ''Zeg het eens.'' ''Leuk eens te gaan naar de huishoudbeurs, lekkere hapjes snoeien.'' ''Goed idee Truus, ik wil ook wel eens wat anders dan hier in huis te hangen.'' De volgende dag stonden ze al vroeg op het perron op de trein te...

Het ruige water beukt op staafvormige rotsen. Ik loop over een zwart strand. Even later glibber ik achter een indrukwekkende waterval langs. Water valt zestig meter naar beneden. Mijn mond valt open. Als kind was ik verwonderd over het watervalletje in park Sonsbeek in Arnhem waar je ook...

Non ci sono problemi Mijn rechterbeen stond nog op de grond maar toch reed de auto van de makelaar al weg. Alleen door mijn been snel binnenboord te trekken en het portier dicht te slaan, kon ik een ongeluk voorkomen. De makelaar had haast! We gingen twee huizen bekijken in de Oltrepò Pavese, aan...

Zodra het roeibootje weer in het water lag, werden er een paar nieuwe roeispanen gebracht. Zijn oude roeispanen had het verloren bij de storm op zee. Het roeibootje had nu een best leven. Elke man of vrouw van het eiland mocht er mee gaan varen. Ook veel kinderen gebruikten het om eens lekker op...

Een man, die erg veel van vissen hield, had een leuk roeibootje van groengeverfd hout. Heel dikwijls voer hij de grote rivier een eind af. Op een plek waar veel vissen waren, gooide hij zijn hengel uit en ging lekker lui zitten. Heel wat baarzen en karpers werden uit het water gehaald. Het...

Ze worden gek van de spanning en ik geniet van iedere seconde die nu zeer langzaam voorbij glijdt. De ene peuk na de andere steek ik op zonder iets te zeggen en vraag uiteindelijk aan Yanthi of ze een fles bier voor me wil pakken. Even wil ze goedkeuring vragen aan de Militaire agenten maar ik haak...

Wat nu? Ik schud met mijn hoofd om wat tot mijn positieven te komen en besef dat ik in ieder geval minstens voor een paar minuten gered ben. Dit is mijn moment om op te treden. Hier ligt even hun zwakte en ik grijp dit moment met beide weliswaar geboeide handen aan om mijn angst en razernij...

Nu ben ik de lul. Ik hou me vast aan de kleine kans dat Yanti het kamermeisje in een bungalowpark ongeveer een kilometertje van het 'indekoscomplex' mijn kamer vrij gehouden heeft. Haar enige hoop dat ik terug zou komen daar ze nog al gek op me was. Ik geef het adres terwijl mijn vriend Boman in...

Ik wilde het even hebben over de TREIN en nee, niet over de NS en ook niet over de FYRA want daar is al zoveel over te vertellen geweest dat iedereen daar wel zo'n beetje schoon genoeg van heeft, nee, ik wilde het even hebben over een programma dat al een poosje wordt uitgezonden bij de EO....

Het kloppen word luider en word nu aandringend beuken. Na het geschreeuw en het resultaatloze gecommandeer wordt de deur dan ook ingetrapt. Vier soldaten komen naar binnen gestormd van wie twee met een automatisch pistool getrokken en de anderen met zeker een veertig centimeter lange bajonet...

Het witte poeder lost op als het net even tegen het kookpunt komt waarna ik de naald in het watje prik om het levenselixer op te trekken. Ik was zo beroerd dat ik vergat de spuit met kokendhete vulling eerst af te koelen en douw het bloedhete ding rechtstreeks in mijn ader. De hitte en het te veel...

Ik zit zwetend op mijn horloge te staren en bereken hoelang Boman nu al weg is en luister ingespannen of ik de mij van ziekte bevrijdende motorfiets aan hoor komen. Hoe langer het duurt hoe meer ik er van verzekerd van raak dat hij ook gelijk bij de ledershop is langs gegaan waar de drugs verborgen...

Deze ochtend pak ik de spitstram naar Utrecht. Het moet er toch een keer van komen. Sinds eind vorig jaar mijn vertrouwde buslijn is opgeheven, onderzoek ik alternatieven om van huis naar werk te reizen. Die blijken er te zijn. (Nieuwegein lijkt saai, maar vergis je niet). Afgelopen week heb ik de...

Bij het kraaien van de haan schijnt het eerste daglicht door de armzalige beschimmelde gordijntjes waarin kleine gaatjes zitten die door motjes zijn achtergelaten; ze geven een okergeel licht af op de muren van ons piepkleine kamertje. Mijn kop hangt schuin op de grond vanwege de lucht die uit het...