Alle inzendingen over Indonesische dame

Ik was het kraampje genaderd waarin een dame met zacht, opgestoken en glanzend Indonesisch haar haar lekkernijen bereidde. De kou van december geselde mijn oude lichaam. In slechts één woord sprak ik uit wat zolang onuitgesproken was geweest: het woord was "verdriet". "Bent u iemand verloren?" repliceerde ze.…

In 1974 toen ik 23 was kreeg ik van een hoge ambtenaar van Buitenlandse Zaken opdracht zijn Indonesische vrouw te begeleiden. Zij wilde zo graag het strand zien en daar een wandeling maken. Ik maakte kennis met haar, een mooie slanke dame, gekleed in lange blauwe sarong. Ze heette Ratna en was volgens mij al in de zestig.…

Toen ik een paar maanden geleden nog eens in Surabaya was om een Indonesische vriend te bezoeken zei hij mij dat een stokoude Nederlandse dame lag te sterven in het lokale bejaardentehuis. “Zij is echt heel oud,” zei hij. “De verpleegster heeft haar geboorteakte gezien. Deze maand wordt zij 101 jaar.…

Tijdens mijn gebruikelijke zaterdagse rondgang over de Tilburgse markt aan het Koningsplein besloot ik bij een klein kraampje, een klein keukentje waar geadverteerd werd met Indonesische lekkernijen, twee loempia's te bestellen.…

Uitgekotst door de maatschappij en aan de zijlijn gedeponeerd, wil ik nu zelfs diezelfde maatschappij nog dienen, nog verdienstelijk zijn, mij nog dienstbaar opstellen en ik kom smeken en bedelen om een baantje dat niet financieel gehonoreerd zal worden bij een Indonesisch uitziende dame die me de slimste niet lijkt.…

Ik ben rustig en gelukkig en er zijn prachtige vogels en ook mooie Indonesische spulletjes. Tevreden eten wij een portie saté met rijst in een bananenblad en roken onze sigaret en aanvaarden de terugreis met de Tomtom en ik heb als aandenken een Indonesisch beeldje meegenomen van hout van een danseres.…

Ik ben een rare en wilde een geintje uithalen, en zei tegen de naakte man: ''Een heer neemt zijn hoed af voor een dame.'' Laat ie het nou doen, hij haalde zijn hoed van zijn geslachtsdeel af. Je hoefde daar niet van te schrikken, het was maar een kleintje. De dame had het niet meer en wilde vlug terugkeren naar het gewone strand.…

Als u eerder dan de klapper op de grond belandt Betekent het dat u uit de palm bent gevallen Men moet vele kleine visjes laten spartelen Om een grote op het droge te trekken Bamboe is noest, sterk en buigzaam Riet is buigzaam, sierlijk en alles bedekkend Als men u een aap noemt Wil het zeggen dat u behendig en schrander bent Indien…

Iedereen noemde haar de Dame. Maar iedereen had angst voor haar. Geruchten gingen dat zelfs de ratten op de vlucht sloegen wanneer de hakken van haar naaldhak schoenen de grond onder haar met een klik klik klik mishandelden. Het was een uiterst gevaarlijke vrouw. Daar was iedereen het over eens. Stukje bij beetje nam de Dame de stad over.…

De Nederlander zei tegen de Duitser dat hij vloeiend Indonesisch sprak en om dat te bewijzen bestelde hij weer twee biertjes in een verschrikkelijk slecht Indonesisch. Ayu bleef beleefd, maar knipoogde naar mij.…

Bij een gewoon woonhuis zong een Indonesische dame wat zwoele liedjes en werd er weer limonade en koffie voor de driedubbele prijs verkocht. Een kaasmakerij stond wat niets te doen en bij een andere, vrijstaande woning werden er Goudse Kaaswafels gemaakt en verkocht.…

Zijn warme, mokkabruine Indonesische ogen toonden warmte en ze reflecteerden helder, intelligent en liefdevol de wereld. Haat, nijd en jaloezie gingen hem bezielen en kwamen tussen ons in te staan als nodeloze maar onverbiddelijke stoorzenders. Ik weigerde hem de deur en onze relatie zonk in een krocht, in een put van voorgoed vergeten...…

Gewend aan de Indonesische cultuur van haar jeugd als zij is, vloeien de jammerklachten van haar lippen in een stroom die geen einde kent. Het is een welhaast dwingende eis die zij vertolkt met haar wezen, met haar ziel, met haar lichaam; de eis die zij tevergeefs uitschreeuwt en die nooit ingewilligd zal worden...…

In zijn mokkabruine Indonesische ogen ligt de weerspiegeling van zijn lange, voorbije leven.…

Niet elke dag kook ik Indonesisch, meestal twee keer in de week. Vanmorgen heb ik kipfilet en sperzieboontjes gekocht. De kip snij ik in stukje en braad die in een paar eetlepels olie.…

Het openluchtbad is aan de andere kant van de stad. Op de enige fiets die wij als gezin bezitten, rijd ik die middag naar de Badstraat; heerlijk zwemmen, mijn lust en mijn leven. De zomerschoolvakantie is eindeloos lang en warm. Toch is zwemmen voor mij, als onzeker pubertje, een twijfelachtig genoegen. Ik heb geen flitsend badkostuum, laat staan…

Een dame wenkte hem. ‘Als u wilt kan ik wel een beetje opschuiven.’ Ze leek wel een aardig mens. Keurig in een mantelpak en een batik shawl. Hij knikte dankbaar. Ze ging wat naar haar kant en hij liet zich kreunend neer. De dame brak wat stukjes brood af en wierp die in het water. Kwakend vlogen de eenden er op af.…

Ik had nagedacht over God en m'n dame. Ik begreep iets van 't een, en beminde het ander. Ik droomde, en meende veel te weten, veel lief te hebben. Al liefhebbend en dromend liep ik 'n restaurant in, en daar heb ik groen-erwten met spek gegeten. Daarom ben ik boos op mezelf.…

Ik keek haar achterna en dacht bij mijzelf: dat is nog eens een vreemde Dame!…

Hij zag een dame naderen, ze was misschien net in de veertig en deftig gekleed. Ze droeg een lichtblauw mantelpakje en was vol slank, verder droeg ze een klein donker hoedje schuin op haar hoofd met een netje voor haar knappe gezicht. Dat zal ze wel niet zijn, dacht hij, maar tot zijn verbijstering kwam ze naar hem toe.…

ACHTER DE GERANIUMS. Een paar jaar geleden hadden de oudjes in de zomer een huisje gehuurd, die nog vrij was, ongeveer één kilometer van het strand, in de kop van Noord-Holland. Het was een lange rit vanuit Drenthe via de afsluitdijk, maar de volgepropte Daf, zo lek als een mandje, bracht ze op de plaats van bestemming. Mien had van alles meegenomen…

Opeens zag ik een jonge dame het terras oplopen. Ze had prachtig lang ravenzwart haar. Een weldadige bries zwaaide het haar naar achteren en ik was weg van dat knappe smalle gezichtje met die donkere ogen. Ze droeg een lichte zijden jurk en daarin waren haar bijzonder weelderige vormen duidelijk te zien.…

In de supermarkt viel het mij herhaaldelijk op, dat een vrouw van middelbare leeftijd mij altijd heel vriendelijk aankeek. Ze was slank en tamelijk lang en had een grijs kapsel, maar op een andere dag stond ik bij de bakker en voelde ik, dat iemand op mijn schouder tikte. Ik keek om en zag haar, maar nu geblondeerd. Ze zei: ''Ik moet u wat vertellen…

Het licht van een vroege, onverwachte zomer speelde over de wereld, toen ik haar ontmoette in de cafetaria. Voor haar zou het nooit meer zomer worden en het viel te betwijfelen of het ooit zomer was geweest in haar leven. Ze sprak me plompverloren aan met de woorden: "Ik ben schizofreen. Ik woon in de IJskelderstaat". Haar hamsterachtige wangen…

Na het interview schakelden zij de camera uit en werd er gewoon Indonesisch gesproken – Engels is zo vermoeiend! Ze stelden vragen over Australië, dat zij natuurlijk kenden als buurland van Indonesië.…

De dagelijkse bevelen en nooduitroepen van een verbolgen Indonesische man die uit verveling en voor de centen zomaar in Deventer mijn huurbaas was geworden irriteerden mij mateloos.…

De pure schoonheid van Indonesische vrouwen spreekt nog steeds tot onze verbeelding en de Groningse kunstschilder Werkman van De Ploeg dweepte met Bali. In de Nederlandse literatuur is Marion Bloem als Indonesische auteur het meest bekend geworden.…

Later, bij de bushalte, verklaarde de Indonesische meneer in een mooi appartement te wonen aan de Voltstraat en de rommel van de Kringloopwinkel in feite te verafschuwen, die ongemerkt toch zijn uitgaven fors zou doen oplopen.....…

Ularnaga di dalam Perempuan ‘Ularnaga’ is het Indonesisch voor het woord ‘Hydra’. ‘Hydra’ de slangendraak uit de Griekse Mythologie. Verschrikkelijk moeilijk te bestrijden omdat bij het afhakken van de kop er twee voor in de plaats komen. Di Dalam Perumpuan is het Indonesisch voor het ‘in de vrouw aanwezige’.…

Ik naderde het danteske groepje vóór het kraampje waarin Indonesische lekkernijen werden verkocht. "Hoe gaat het?" vroeg mevrouw. "Het gaat wel", antwoordde ik. "Niet altijd zeggen dat het goed gaat", merkte de heer in de rolstoel op.…