Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een bijzondere opdracht (Fictie)

In 1974 toen ik 23 was kreeg ik van een hoge ambtenaar van Buitenlandse Zaken opdracht zijn Indonesische vrouw te begeleiden. Zij wilde zo graag het strand zien en daar een wandeling maken. Ik maakte kennis met haar, een mooie slanke dame, gekleed in lange blauwe sarong. Ze heette Ratna en was volgens mij al in de zestig. Haar eerste man had ze verloren bij de Birma spoorlijn, die door de gevangenen van de Japanners aangelegd moest worden.

Op een zondag zijn we in Amsterdam naar een museum geweest om schilderijen te bewonderen. Omdat ik als jongen van negen jaar aan de kust heb gewoond werd ik blij, toen ik een schilderij zag van Monet met een schitterend uitzicht op de Middellandse Zee. Heel lang hebben we er naar zitten kijken. In gedachten zag ik mij daar op het zandpad lopen tussen de korenvelden met uitzicht op de blauwe zee. Prachtig met die blauwe hemel erboven versierd door stapelwolken. De lieve dame vond het ook prachtig en zij stelde voor samen een keer een strandwandeling te maken. Of ik een idee had, waar?

Meteen wist ik het, namelijk het strand van Callantsoog in Noord-Holland. Vlak voor het uitbreken van de oorlog in mei 1940 was ik daar op de lagere school. Op een mooie zonnige dag in juni gingen we op stap, eerst met de trein en dan de bus. De dame moest ik ondersteunen bij die hoge trap daar, maar eenmaal boven nog een stukje lopen op een zandpad met aan het einde het schitterende uitzicht op de Noordzee. De dame was zeer enthousiast, zo mooi vond ze het dorp en het uitzicht op de zee. Waarschijnlijk dacht ze aan de tocht over zee van Indië naar Nederland zonder haar man, vlak na de oorlog.

Eerst namen we een terrasje en aten we een broodje kaas met een kopje koffie. Toen gingen we het strand op en liepen we vlak naast de aanstormende golven. Vaak moesten we terug springen om niet nat te worden. Wat is het toch heerlijk op het strand te lopen met een krachtige wind uit het westen en de krijsende meeuwen boven je. De dame gaf mij een arm, en zei:

''Ik vind het fijn hier met jou te zijn, lekker die heerlijke frisse zeelucht. Hier is het gelukkig niet zo erg warm. Op het schip vanaf Indië was het vreselijk heet. Ik denk er vaak aan.''
Toen we een flink eind hadden gelopen schrok ik mij een hoedje. Zij had het nog niet in de gaten, maar bij de ingang van een zandpad naar de duinen zag ik een naakte man zitten met een zwarte hoed op. Wat een idioot, dacht ik. Ik kon het niet nalaten, haar op dat tafereel te wijzen. Ze keek en moest glimlachen.

Ze zei:
''Niks bijzonders hoor, in Nederlands Indië heb ik zo vaak blote mensen gezien, maar niet met een hoed op.''
Toen deed ze haar rechterarm om mijn middel en kriebelde mij. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toen gebeurde echt iets geks. We zagen een man van middelbare leeftijd spiernaakt op het strand liggen met zijn hoed op zijn geslachtsdeel. Zij zag het natuurlijk ook en hield haar hand voor haar mond en begon daarna hard te lachen.

''Wat een raar land is Holland'', zei ze.
Toen had ik het pas door, we liepen op het naaktstrand. Callantsoog was de eerste plek in 1973 waar men naakt mocht recreëren. Ik ben een rare en wilde een geintje uithalen, en zei tegen de naakte man:

''Een heer neemt zijn hoed af voor een dame.''
Laat ie het nou doen, hij haalde zijn hoed van zijn geslachtsdeel af. Je hoefde daar niet van te schrikken, het was maar een kleintje. De dame had het niet meer en wilde vlug terugkeren naar het gewone strand. We besloten in het dorp wat te gaan eten, patat met een kroket en appelmoes. Haar echtgenoot vond het goed, dat zij de volgende dag weer thuis kwam.

Dus dat gaf ons de vrijheid een nacht door te brengen in een hotel. Avonds was het gezellig in de bar en dronken we rode wijn. Het was al heel laat geworden toen we naar onze kamers gingen. Ik begeleidde haar gearmd naar haar kamer, want ze was behoorlijk teut en lachen wat ze deed. Ik gaf haar een zoentje en wenste haar welterusten. Ze keek mij met vragende ogen aan en omhelsde mij en ze bleef mij kussen. Uiteindelijk zijn we op onze eigen kamer gaan slapen. De volgende morgen nog genoten van een uitgebreid ontbijt en daarna weer afgereisd naar Den Haag.

Schrijver: kees niesse, 22 juli 2015


Geplaatst in de categorie: algemeen

4.0 met 1 stemmen 721



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
23 juli 2015
Een zeer amusant en frivool verhaal, 'ondeugende' vrouwengek Kees. Ik deel je voorliefde voor de sensuele, erotische schoonheid van Indonesische vrouwen. Het hete madammeke was bovendien van je eigen leeftijd, dus was er extra klik. Tja, we worden allemaal ouder en dus verandert de doelgroep ook. Oud belegen kaas smaakt overigens heel delicaat en pittig. Hoe meer naakt, hoe meer vreugde en minder opgeblazen sexisme. Het is heel raar dat mensen kleren dragen! Zonder kleren zouden de mensen meer relaxed zijn! Hoeven ze niet meer zo vreselijk gluren om een glimp bloot! Wat ik niet geloof is, dat je na haar zoenwaterval niet verder met haar bent gegaan. Mogelijk lieg je om de toorn van die hoge ambtenaar van B.Z. te ontlopen!... Sttt, Kees, ik vertel het echt niet verder!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)