Libido

Wilfred, een man van net in de vijftig zag er niet aantrekkelijk uit voor de vrouwen, hij was klein, dik, uitpuilende ogen en had een bochel. Toch had hij via advertenties in het dagblad contact met vrouwen gezocht, maar het bleef bij een ontmoeting en zag hij ze niet meer terug. Steeds was hij erg teleurgesteld, maar tot zijn grote blijdschap wilde een vrouw op een warme zomerdag contact met hem. Zij had van een vriendin gehoord, dat het een lelijke kerel was, maar dat trok haar juist aan als hij maar een hoog libido had. Een afspraak was gauw gemaakt op een terras van een theeschenkerij. Hij had zich netjes gekleed en had plaats genomen op het terras.

Hij zag een dame naderen, ze was misschien net in de veertig en deftig gekleed. Ze droeg een lichtblauw mantelpakje en was vol slank, verder droeg ze een klein donker hoedje schuin op haar hoofd met een netje voor haar knappe gezicht. Dat zal ze wel niet zijn, dacht hij, maar tot zijn verbijstering kwam ze naar hem toe. Ze zal gezien hebben, dat hij de lelijkste was op het terras en de ontmoeting met hem bleek de juiste te zijn. Hij nodigde haar uit plaats te nemen en stelde zich voor. Zij ging tegenover hem zitten en reikte haar rechterhand naar hem en stelde zich voor als Annemarie.

Ze keek hem doordringend aan en dacht, die vent lijkt op het spook van de opera, precies mijn type en als hij een behoorlijke geslachtsdrift heeft zit ik gebeiteld.
''Mag ik u wat aanbieden?'', zei hij.
''Wat lief van U, een glas sherry dan.''
De knappe mannen waar ze eerder contact mee had gehad vielen na tien minuten al in slaap en daar zat ze niet op te wachten, het moest uren duren.

Pas toen de kelner de glazen op de tafel had gezet kwam een gesprek op gang.
''Op uw gezondheid'', zei hij.
''Proost'', zei ze en ze tikte haar glas, vrijpostig als ze was, tegen de zijne. Annemarie bestelde voor beiden nog een drankje en vertelde:
''Ik heb altijd in Duitsland gewoond en was getrouwd met een graaf. Helaas is hij bij de felle gevechten in Stalingrad om het leven gekomen.

Na de oorlog leerde ik een Nederlandse man kennen, die in een werkkamp had gezeten, maar het ging mis tussen ons, we dronken te veel en kregen vaak ruzie. Op een nacht lag hij niet meer naast me en zijn auto stond niet meer op de parkeerplaats. Onder het telefoontoestel vond ik een afscheidsbrief, hij was weer op weg naar Amsterdam. Mijn huis heb ik toen verkocht en ben hier in Laren gaan wonen.''
Toen ze een paar sherry's op had, vroeg ze:

''Lieve man, heb je zin met mij ergens te gaan eten, dan rijden we naar Hilversum, mijn auto staat om de hoek.''
Hij dacht, wat kan mij gebeuren, ik doe het.
''Heel aardig van u mevrouw, daar verheug ik mij op.''
Spoedig waren ze in Hilversum en stopten voor een chic restaurant. Het viel hem op, dat zij een flinke inneemster was. De ene fles wijn was nog niet leeg, of de andere werd weer aangebroken. Opeens begon ze vals mee te zingen met de melodieën van de pianist.

Het ordinaire gedoe van haar werd hem teveel, en zei:
Beste mevrouw, ik ga weer naar huis, anders haal ik de bus niet naar Bussum.''
''Ach schat, ga nou niet weg, het is net zo gezellig met jou, ik ben ook maar alleen, kom met mij mee, dan drinken we nog een borreltje en dan laat ik je op mijn kosten met een taxi naar je huis rijden. Doe je het, lieverd?''
Toen ze bij haar villa waren keek hij zijn ogen uit, wat een mooi huis en vooral die tuin met de vele rode, gele en paarse bloemen. Ze gingen ze in de serre zitten.
''Zullen we nog wat drinken, lieve schat van me, lust je een cognacje?''
''Eentje dan'', zei hij.

Ze haalde een volle fles cognac en vulde twee glazen half vol en reikte hem het glas aan.
‘’Proost’’, riep ze, en ze ging dicht tegen hem aanzitten.
En ze namen er nog één, en nog één. Het gesprek daalde naar een lager peil en ze werd daarbij nog handtastelijk ook. Opeens omhelsde ze hem, en lalde:
'' Kom geef me een pakkerd, ik heb zin in seks.''
Tot ontsteltenis van hem greep ze hem in zijn kruis, en zei:
''Mag ik hem even zien, lieverd?''
Hij weerde haar hand af en dacht, waarom ben ik met haar meegegaan.

Hij had een stille dronk over zich en wilde eigenlijk weg gaan, maar het was al over twaalven en besloot maar te blijven, dus namen ze nog een cognacje. Opeens zei ze:
''Ik moet effen pissen hoor'', en ze liep onvast ter been naar het toilet. Toen ze terug kwam had ze alleen nog een badjas aan en verder niets. Ze opende de badjas en liet haar lichaam zien. Hij vond dat ze een mooi lichaam had, slank en grote borsten. Ze zag er heel aantrekkelijk uit, vond hij. Ze trok hem uit zijn stoel en samen liepen ze waggelend naar haar slaapkamer.

''Heb me lief schat, ik verlang naar je.''
Hij legde haar liefdevol op het bed en deed haar badjas uit. Daar lag ze op haar rug met die weelderige borsten, maar ze was dronken en sprak wartaal. Toen hij terug kwam van het toilet zag hij, dat ze sliep en snurkte. De drank had haar geveld en van een avontuur met seks in bed kwam niets meer terecht. Hij liet haar slapen en ging in de serre op een stoel zitten en dommelde af en toe wat weg. Toen het al vroeg licht werd besloot hij naar huis te gaan. Voor hij wegging heeft hij nog naar haar gekeken, maar ze sliep nog. Toen heeft hij maar een afscheidsbriefje op haar nachtkastje gelegd.