Alle inzendingen over Libelle

Toen ik net naar buiten wandelde, mijn achtertuin in, zag ik ineens iets zitten wat ik nog nooit in die maat en kleur was tegen gekomen. Snel ging ik naar binnen om mijn fototoestel te pakken, hopelijk zat er nog wat stroom in mijn batterijen. Het was nog net voldoende om een foto te maken. Ik ben niet zo goed in fotograferen, maar hopelijk is…

Vroeger had je de krant of Libelle waar man of vrouw zich even achter of in kon verstoppen. Maar wie leest nog de krant of Libelle, pure tijd- en papierverspilling. En toch soms verandert er in wezen ook niets.…

Als ik de kamer uitkom, zit de moeder nog steeds in de Libelle te bladeren. Opgelucht zwaai ik naar het jochie.…

In wachtkamers van artsen, tandartsen en mondhygiënisten tref ik nogal eens te midden van de tijdschriften, die daar slordig liggen opgestapeld en die kennelijk dienen om de wachttijd wat te bekorten met enig amusement en wat informatie, de "Libelle" aan.…

Nu lees ik zoetsappige verhaaltjes, niveau Libelle met een glossy weerschijn. Schop toch nomdeju schenen, sta op lange tenen, strijk tegen haren in en stuit tegen de borst. Krijt weerzin jegens de omhooggevallenen, kijk vol ongeloof naar de waanzin in relidwaze ogen. Maar ook, de hartenpijn en het zielenleed.…

In het voorportaal van de grote eetzaal van "De Heikant" waar vele ouderen bivakkeren las ik in de Libelle, het lijfblad van mijn zozeer betreurde moeder en vermoedelijk het lijfblad van vele onschuldige en lieflijke meisjes en vrouwen.…

Het goede nieuws van Libelle had haar er helemaal bovenop geholpen. Naar deze erkenning, want zo zag Marieke het, had ze al die jaren gesmacht. De Libelle had haar geëerd, vond ze. Na vele jaren van trouw lidmaatschap had ze nu op 43 jarige leeftijd iets bereikt waar ze trots op kon zijn. Wie kan zeggen: ik heb een eigen bank gewonnen!…

En ik heb de Libelle net opgezegd.’ Albertus was in zijn schulp gekropen bij dit aanzicht, dus Melissa nam het woord. ‘We komen de groeten doen van Mevrouw Hertsberger.’…

Het genoemde huis ligt ingeklemd tussen overige panden en Marie-Cécile, onverwacht ouder dan ik had gedacht, opent de deur en het keurige en kleurrijke boekje van de KNNV met op de kaft een elegante libelle, vergezeld van een vriendelijk verzoek tot betaling van de contributie wordt mij ter hand gesteld.…

Omdat ik de Libelle al gelezen had deze week, en ik weinig anders te doen heb, ben ik maar eens begonnen aan lectuur van hetzelfde Libelle-niveau; het doorspitten van standpunten van de diverse partijen. Nou, dat valt nog niet mee kan ik je melden.…

Of die minieme, veroorzaakt door waterjuffertjes en libellen of door gewoon een steentje dat er per ongeluk in wordt geschopt of door zo’n kikker die uit de haiku van Basho springt en het water geluid geeft. Die rimpelingen probeer ik, liefst net zo mooi als zij, in woorden te vangen. Meer dan dat pogen kan ik niet en meer is het ook niet.’…

We zaten bij de vijver in het park achter het bejaardenhuis en terwijl fragiele libellen hun elegante rondedans uitvoerden boven het water, legde ik haar uit hoe schitterend groen de kop van de eend was die een bad nam in de vijver en daarna zijn verenpak poetste op de oever, omdat mevrouw het wegens haar blindheid zelf niet kon zien.…

We zaten eens bij de vijver in het park achter het bejaardentehuis en terwijl fragiele libellen hun elegante rondedans uitvoerden boven het water, legde ik haar uit hoe de kop van de eend, die ze wegens haar halfblinde ogen niet kon waarnemen, schitterend groen was. Mevrouw hield immers zozeer van dieren....…

De libelle is een damestijdschrift met vrouwenproblemen dat lijkt me wel leuk maar ik ben geen vrouw dat is van mem. In deze bibliotheek zijn geen dvd of cds of muziektijdschriften, ik houd eigenlijk meer van muziek. De vloer in het leeskafé is van steen dus stevig maar de stoel kraakt. Het is een mooie ruimte om even rustig te zitten.…

Boven het water zweven allemaal insecten zoals de libellen en aan de kant zit een reiger rustig te wachten op zijn kans. Gele lissen bloeien en aan de overkant lopen schapen rustig te grazen. Het ademt alleen maar rust uit en dat op een afstand van nog tien kilometer van de stad.…

Twee broers van mijn vader waren echte topkoks in hun tijd (de een schreef recepten voor Libelle en de ander had een eigen restaurant), mijn vader maakte thuis het eten klaar en ook mijn eigen broers staan hun mannetje achter het fornuis. Ze hanteren het principe dat als je lekkere dingen bij elkaar doet er altijd iets goeds uit komt.…

Sta in dat warme spotlight zeggend dat je de wereld wilt verbeteren of iets betekenen voor de mensheid en droom van roem met je mooie hoofd boven een eigen column in De Pers of de Libelle. Het groot ego wil aandacht. Dagelijks meerdere malen, zeven dagen per week. Media en publiek, lezers en kijkers moeten het ego voederen.…

Vlakbij de brievenbus zag hij van de andere kant een blonde vrouw van ongeveer zijn leeftijd aankomen…wat was dit…nee, dit kon niet waar zijn, zulke dingen gebeurden alleen in romans of in de Libelle…hoe was het mogelijk…het was Boukje…Boukje Postmus…smoorverliefd was hij op haar geweest op de Mulo…wel bijna 35 jaar geleden.…

Eentje schrok van een libelle, deed een stap achteruit en plofte beduusd met haar achterwerk in de bloempot met margrieten. Even later passeerde ik een lege dubbel- wandelwagen. Toen ik er indringend naar keek riep de vader verschrikt naar twee peuters die aan de rand van de poel stonden te kijken: ‘Hier komen!’…

Gedragen door libellen zweef ik naar beneden terwijl het licht vervaagt tot grijze nevel. Eindeloos verlangen naar een verloren paradijs. Naast me zit een oude man wat voor zich uit zit staren. Hij draait zijn hoofd naar me toe en kijkt me door zijn brillenglazen fronsend aan.…

Als ik nu in de tuin zit, en ik hoor de verhalen over luieruitslag of de recepten uit de Libelle ons geluidscherm doorboren, dan verlang ik terug naar Andalusië. Daar klaag ik met plezier over windmolens die 30 km verderop met hun knipperlichtjes de nachtelijke skyline verstoren.…

Misschien zou ik nog wel meer tips weten, maar ik loop het gevaar dat de lezer denkt: wat moet ik met dit huisvrouwenpraat, het is hier de Libelle niet. Daarom laat ik het hier maar bij en hoop dat sommige lezers wat hebben aan mijn tips.…

De wespen, steekvliegen en libellen zoemden rond mijn grijpgrage tentakels, alsof ik me aan hen moest verantwoorden.…

Sinds 2006 nam ze de pen weer volop op, wat ergens ook een logisch gevolg van haar prepensioen was, er had al die jaren zoveel gesmeuld, ineens sloeg de vlam in de pan en haar dichtwerk begaf zich in een automatische stroomversnelling, waarbij ze ging publiceren in vele tijdschriften en echt niet alleen de Libelle.…

Verdwijnend ver weg in weiland als badplaats wordende van nimfen en libellen. Bij bloemetjes zo vreemd en nooit gezien. Waar ik alle namen ervan u schuldig moet blijven. Ach,ik trek mijn sokken uit en dompel mijn blote voeten nu in het water van dit miezerige regenriviertje.…

Na een minuut of tien kregen haar mijmeringen een steeds feeëriekere toon en kwamen er libellen om ons heen vliegeren met doorzichtige vleugels waar het zonlicht door heen viel.…

Clara is niet het type vrouw dat met vervelende tegeltjeswijsheden en oppervlakkige Libelle-verhalen voor de dag komt, nee, ze citeert liever Camus en Stendhal, Schopenhauer en Goethe.…

De tienermeisjes kopen iets wat groter wordt, als je het in een glas water legt, kikkers, libellen, krabben, zeesterren. Ze lopen giechelend de winkel uit. Een opa en oma besluiten een ark van Noach te kopen, nog van de oude voorraad Östheimer. Best duur voor een brok hout, maar ze hebben het ervoor over. 'Kent u Aad Peters?', vraagt de opa.…

Allerlei libellen zweven langs de oevers, waar dichte struiken op groeien. Dit kleine meer is allang bekend om zijn reinheid. Het verhaal wil dat in vroeger tijd mensen daar water kwamen scheppen voor hun huishouding. De gezinnen van de boswachter, de jager en de houthakker kookten hun eten en wasten hun kleren met water uit het Putven.…

Heel rustig legt ze de Libelle naast zich neer en kijkt vriendelijk over haar montuurloze Hema-brilletje. Tot op het bot gekrenkt smijt ik de bisschoppelijke werkplunje op de grond. ‘Weet u wat dit is?’ herhaal ik met tranen in mijn ogen. ‘Mmm…ik denk het wel, lieverd. Heeft het soms met Sint Nicolaas te maken?’ ‘Wis en waarachtig, mam.…