Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Natuur moet natuurlijk blijven

Langzaam dwarrelt het stroompje door het groene land. Zo ver ik kan kijken zie ik dit mooie landschap en achter de horizon gaat dat volgens mij nog een tijdje door. Boven het water zweven allemaal insecten zoals de libellen en aan de kant zit een reiger rustig te wachten op zijn kans. Gele lissen bloeien en aan de overkant lopen schapen rustig te grazen. Het ademt alleen maar rust uit en dat op een afstand van nog tien kilometer van de stad.

Hier besef je hoe het vroeger is geweest: een groen landschap tot over de horizon heen. Wilde dieren kwamen er denkelijk ook in voor en de runderen sjokten rustig langs de stroom naar de horizon toe. Een omgeving die doet vermoeden hoe het paradijs er vroeger uit moet hebben gezien, tenminste als er een paradijs is geweest. Iedereen heeft daar een mening over, maar niemand weet er het fijne van. Maar als er een paradijs is geweest, moet dat er zeker zo hebben uitgezien.

Beetje bij beetje nam de mens het landschap over. Het natuurlijke verdween uit de natuur om plaats te maken voor aangelegde natuur. Ook het kronkelige stroompje ontkwam niet aan de expansiedrift van de mens en het werd een rechte sloot, een kaarsrechte sloot. Zag er beter uit en was goed mee en langs te werken. Natuur moest plaats maken voor landbouwgrond en die moest weer plaats maken voor bouwgrond. Zo ging dat jaren door en niemand zag dat de natuur langzaam aan het afsterven was.

Een groep natuurliefhebbers luidde de noodklok en iedereen ging, onafhankelijk van elkaar, aan een plan werken om de natuur te redden. Op den duur kwam men er achter dat het zo onmogelijk kon werken en toen besloot men om een werkgroep op te richten om het landschap weer terug te geven aan de natuur. De rechte sloot mocht gaan dwarrelen door het landschap, bomen die niet in het landschap thuishoorden, werden gekapt en her en der werden groepjes wilgen en struiken gepland. Meer en meer begon het weer te lijken op het landschap van schilderrijen en tekeningen uit de 17e en de 18e eeuw.

Nu, anno 2007, loop ik weer in een stukje natuur dat vroeger heel gewoon was. Het is maar een klein stukje, een speldenprikje, maar het is wel een begin en dat moeten we koesteren en uitbouwen. Er zullen altijd steden en dorpen blijven bestaan, ook zullen er steeds meer industrieterreinen komen, maar er moet altijd ruimte blijven voor de natuur.

Schrijver: Klaas van Eijbergen, 18 april 2007


Geplaatst in de categorie: natuur

3.8 met 10 stemmen 1.052



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)