Alle inzendingen over ZEULEN

Sterke edele dieren waren bestemd om heen en weer te draven in de weide. Misschien mochten ze lustig werken in de milde zon of in verkwikkende regen. Zij werden echter verwezen naar de werkplaats van eeuwige, naargeestige duisternis. Vele uren moesten die paarden zware wagens voorttrekken door een lange, zwarte gang om daarna op hun schreden terug…

Maar daar komt een chemotruck de hoek om zeulen. Met een grote slurf spuit hij alle eiken vol met gif. Tegen de processierups. Ja die gaat dood, maar de andere rupsen ook. Zonder rupsen kunnen jonge mezen niet opgroeien. 10 jonge pimpelmeesjes, net in de veren, morsdood.…

Waarop ik zeg, dat je slecht sliep snap ik maar ja, als je gaat lopen zeulen met je “oude“ bed, kun je erop wachten dat je last van benen en rug krijgt, dat komt echt niet van je nieuwe matras hoor…. Een extra note: de mensen die haar oude bed kregen, stuurden een berichtje: ze hebben heerlijk geslapen…. Succes meissie: het komt goed.…

Eerst de halve wereld mee rond zeulen en komt dat zien...maar nooit gekooid. En ik denk maar zo, dat het leeuwendeel van de baas z'n tijd aangelijnd, achter tralies wegkwijnt. Nee, dan de moeilijkheid met die oudjes van tegenwoordig...wat geven we aan de oudste druiloor die al uit zijn ogen kijkt alsof er wat te ritselen valt?…

Omdat ook dit keer voor de deur van de club geen parkeerplaats vrij was en omdat ik niet wilde gaan zeulen met de recorder, besloot ik de wagen met de knipperlichten aan, dubbel te parkeren om me daarna via de intercom te melden.…

En al onze kitsch over zijn rug mee te zeulen van hot naar nog meer herrie.…

Met andere woorden: ga geen zware koffers met spijt en gedoe uit het verleden en gepieker over morgen met je mee zeulen. Ga door het leven met niet meer dan een licht tasje op je rug met de dingen van nu. Meer heb je niet nodig. Travel light!, zou ik zeggen.’ Zoals mijn Zen Goeroe al zei; ‘vóór je verlichting: haal brood en ga eten.…

Met karretjes en invalidenwagentjes, rugzakken en rollators, om maar zoveel mogelijk proefzakjes en ander monsterlijkheden mee te zeulen. Dus voor mij geen hit. Pareltje Jozefzoon zong in een witte jurk tegen een witte achtergrond als een buiksprekerspop waarvan het hoofd in de lucht zweeft.…

Hierdoor zeulen we in ieder geval veel minder spullen mee. Hij loopt zijn 98e Kennedy. Blijkbaar werkt deze mars verslavend. Voordat ik het weet, lopen we alweer over de Westervoortse brug. Het tempo ligt hoog. Blazen we onszelf op? Er wordt amper gesproken. Spaart iedereen zich omdat ze weten wat nog komen gaat?…

Een week later zeulen twee getatoeëerde mannen van de kringloop een reusachtige bank drie trappen op. Een bank die ze de ochtend ervoor ergens anders weg moesten slepen. De showroom nauwelijks aangeraakt. 'We eten ervan' zegt de jongste sportief wanneer ze bevrijd naar beneden lopen.…

Dus zeul ik de kist naar beneden. Dertig jaar oud speelgoed. Nog mooi, niet doordat we maar één zoon kregen, maar gewoon superspeelgoed. Dan volgt het ritueel. Eerst álles de kist uit. Hij houdt van sorteren: eerst alle wieldingen; bootjes; de poppetjes; de beesten de losse rommeltjes. Dan de blokken. Vandaag wordt de camerawagen: overvalwagen.…

Ik had ze al met kratten bier over het perron zien zeulen. Twintig mannen van een Hellendoorns voetbalteam verdelen zich over de Intercity van Zwolle naar Leeuwarden. Ieder weekend kunnen ze nauwelijks elf man opstellen maar vandaag zijn ze er allemaal. Hun jaarlijkse uitje.…

Kennelijk liep hij wat te zeulen met zijn ziel onder zijn arm. Hij was zo’n twintig jaar gewend te werken in dezelfde ruimte waar hij woonde. Nu moet hij een uur reizen. Even privé om tussendoor afstand te nemen is er niet meer bij. En niemand komt even persoonlijk langs al is het maar om ff-te-plasse als je in de stad bent.…

Twintig kilo bijna zeul ik mee. Ik probeer de Tour, niks makkelijker in een vreemde taal dan namen. Maar nee, dat zegt hem niks. Dan maar weer voetbal. Zizou en zijn kopstoot. Hij lacht en laat zich op het gras rollen. Nu moet ik hem toch echt even vaderlijk bestraffend toespreken. Nee, dat was niet goed. Hij knikt. Niet goed.…

Anderen gooiden hun proviand weg zodat ze al hun krachten konden gebruiken om roofgoed mee te zeulen dat ze in Moskou hadden buitgemaakt. Het begon op den duur zó streng te vriezen, dat soldaten die rond een kampvuur zaten brandwonden opliepen in hun gezicht, terwijl ze aan de achterkant half bevroren.…

Neem bijvoorbeeld die AH-plastic boodschappentas waar hij altijd mee liep te zeulen. Op zich geen probleem – niet iedereen heeft een lederen schoudertas van de Bijenkorf nodig. Maar zelfs deze goedkope plastic wegwerptas was volledig versleten, de letters waren al vervaagd. Zelfs dát was teveel moeite voor hem: een nieuwe tas gebruiken.…