Alle inzendingen over bloempje

Ik zie je aan komen rijden, o wat heerlijk, ik word al gek als ik je auto zie. Ik stap in… je rijdt meteen weg, kijkt me direct uitdagend aan... We praten over wat onbelangrijke dingen, maar weten allebei wat er komen gaat. Je kijkt me aan zegt hoe gek ik je heb gemaakt, en grijpt opeens… je maakt me gek… je vraagt of ik weet waar we zijn, ik zou het…

Jij grote, knappe, mooie, sexy, sterke, onbereikbare vent. Wat ben jij een heerlijke man, wat zie je er heerlijk uit, maar zo onbereikbaar. Onbereikbaar voor mij, of toch niet? Wat ben je ineens gevaarlijk dichtbij. Ga weg, blijf van me af, nee kom bij me, pak me vast, zoen me, bemin me. Doe met mij, wat alleen in dromen mag gebeuren. Ineens ben…

Ik kijk naar je, de tranen lopen over mijn wangen, ik voel aan je gezicht, zo koud maar zo vertrouwd. Gedachten schieten door mijn hoofd, dit is de laatste keer dat ik je zie, de laatste keer dat ik je kan aanraken, de laatste keer, nooit weer zal ik je zien. Levenloos lig je voor me, ik kan het niet bevatten. Lieve opa waarom jij? Waarom laat…

Papa, waar ben je? Mijn papa? Wie ben je? Je bent als een vreemde voor me. Ik weet niet hoe ik jou moet zien, ik weet niet wie je bent en wat je doet. Lieve pap, vroeger, het was zo van zelfsprekend, wij als gezinnetje, maar ineens moest je weg, de vrijheid in. Je ging wanneer jij het wilde, je kwam thuis wanneer jij het wilde, je liet ons wachten…

Je kijkt me aan met die verlangende ogen, wat wil je van me en wat moet ik met jou? Je flirt met me, wat moet ik toch, ik besluit het spel mee te spelen. Ik kijk naar je mond, mijn ogen blijven daar hangen, ik kan niet, weg wat ben je toch een heerlijke vent, wat moet ik nou toch met je? Lnagzaam voel ik jouw been tegen dat van mij, wat doe je? In…

het mag niet, maar toch doen wij het, elkaar zoenen, beminnen en liefhebben... Jouw ogen zo mooi, ik kan er in verdrinken. Jouw stem zo vast en streng, uren kan ik naar je luisteren. Jouw handen, ze volgen hun eigen weg en maken me zo gek. Jouw mond komt dichter bij, jouw lippen op die van mij, langzaam gaan onze monden open, onze tongen vinden…

ik loop naar je toe, ik kus je maar het is niet meer hetzelfde, je bent een ander, een vreemde? je bent niet meer wie je was, ik herken je niet maar, maar herken jij mij nog wel, ik betwijfel het. Wazig kijk je voor je uit, ik slik mijn tranen weg, wat erg om jou zo te zien, degene die mij vroeger alles leerde moet ik nu te eten geven - ik moet je…

wat is dat wat ik voel, wat is die pijn die me gek maakt, wat is die altijd maar durende pijn? Wat is dat en wat moet ik ermee, het houdt mij in zijn greep ik kan niet doen wat ik zou willen het is afschuwelijk. Jaren, jaren had ik pijn, nergens werd ik begrepen, niemand wist wat het was. Het was een sluipmonster, dagen, weken, maanden kon het weg…

Ik kijk op de klok, het is weer tijd, ik moet weer naar je toe... Vertwijfeld kijk ik naar die vrouw aan tafel, eenzaam en alleen zit ze daar ineengedoken verscheurd door verdriet. En ik sta op, ik moet naar jou toe en haar alleen laten, kan ik dat wel? Mag ik dat wel? Ik wil eigenlijk bij haar blijven: ze heeft me zo hard nodig... Ik moet naar jou…

De telefoon... nee ik wil niet opnemen, dit is niet goed er is wat mis ik voel het... Het is zover na al die maanden is nu de tijd gekomen om afscheid te nemen van degene die me zo lief was... De laatste maanden ging je al erg hard achteruit, je werd van binnen opgevreten, alles in jouw lichaam werd kapot gemaakt.. verwoest en er bleef niets van…

Ik hou zo veel van jou, jou alleen, hoe dom en naief het ook is ik hou van je en ik kan er niks aan doen... Kon ik het gevoel maar tegen houden of in ieder geval bedwingen, zelfs dat kan ik niet, ik laat me gaan, wat ben ik dom. Dom omdat ik van jou hou? Omdat ik me laat gebruiken door jou. Ik weet wel hoe het zit bij jou, je geeft me steun, maar…

Ineens was je er weer, ik keek in jouw ogen en liet me verdrinken, meeslepen in een gevaarlijk avontuur... Wat doe je nu weer bij mij... wat doen jouw handen op mijn heupen... jouw mond op die van mij... Wat doen mijn handen in jouw haar en over jouw lijf... Wat doe jij met mij? Wat? Ik kijk je aan en we weten het allebei alweer... je daagt me uit…

Ineens dringt het tot me door... 20 juni, vaderdag... De winkels liggen vol met cadeautjes voor de allerliefste vader van de hele wereld! Mijn maag krimpt ineen, ik voel tranen opwellen in mijn ogen... ik loop naar huis rechtstreeks naar mijn kamer... huilend val ik op mijn bed... wat is dit hard zeg, zo pijnlijk... Weer word je er dan mee geconfronteerd…

Daar ontdekte ik een plantje met een klein roze bloempje, kunstig geconstrueerd als een pantoffeltje, naast indigoblauwe klokjes als uit een sprookjesboek. Het tafereel roept schimmige herinneringen op aan mijn zo verre, voorgoed voorbije jeugd, diep verzonken in het onpeilbare ravijn van de tijd.....…

En af en toe maakte tante A. de reis vanuit het verre Zwitserland met de Volkswagen naar ons toe en bracht ze voor ons, kinderen nog, een speeltje mee; zo'n plastic landschapje waarover je het kon laten sneeuwen als je het omkeerde, broches die een bloempje van de Edelweiss verbeeldden en zelfs een horloge!…

Af en toe maakte tante A. de reis vanuit het verre Zwitserland met de Volkswagen naar ons toe en dan bracht ze voor ons, kinderen, een speeltje mee; zo'n plastic landschapje waarover je het kon laten sneeuwen als je het omkeerde, broches die een Edelweiss-bloempje voorstelden en zelfs een horloge!…

En een tweede bloempje maakt aanstalten tussen het groen tevoorschijn te komen en het zal nu spoedig ontluiken. Ik heb een beetje lente in mijn kamer, al schrijven we pas begin februari......…

Naast haar stond een klein bloempje, dat heerlijk rook. Het kroontje vertoonde een mengseltje van alle denkbare kleuren. Nee, dat bloempje kende ze nog niet. Er was vast niemand, die het kende. Lida stak haar hand in de aarde. Ze groef het bloempje met wortel en al uit. Er kwam een grote hommel op de kroonblaadjes zitten.…

Uit de krioelende stengeltjes verschijnt heel bescheiden een witte punt: een ontluikend bloempje. Verwonderd kijkt het om zich heen... "Wat ben ik een onbeduidend wezentje onder al die geweldige houten gestalten. Die bomen, daar ben ik niets bij.…

Eén bloempje ontluikt tenslotte; het ontvouwt zich aanvankelijk kelkvormig en waaiert later uit. De andere knoppen zullen zich voegen bij het geheel en het completeren tot de plant ontloken en ontwaakt is in al haar glorie; een trotse, triomfantelijke geranium.…

Eén bloempje ontluikt tenslotte, het ontvouwt zich aanvankelijk kelkvormig en het waaiert later uit. De andere knoppen zullen zich voegen bij het geheel en dit completeren tot de plant ontloken en ontwaakt is in al haar glorie: een trotse, triomfantelijke geranium.…

Op zijn hoofd droeg hij een zwart plat hoedje met een brede -eveneens gevlochten- rand, waarin hij een bloempje van een hortensia had gestoken. Hij zag me naar het bloempje kijken en wees er naar. - Tres beau, demat Madame, hij boog in mijn richting. Demat Ralf'. En toen hij het laatste zei, boog hij naar Ralf. Het klonk Frans.…

Immers, de inspiratie is als het gras, hooggewaardeerde beheerders, en daarom wend ik mij tot U met deze lamentabele kwestie die zich onledig houdt met het sparen van dit tere bloempje der inspiratie voor de vergruizing en de verwerping waaraan het dreigt te worden blootgesteld.…

Onze verkleinwoorden zijn bijzonder zoals wormpje, sterretje, bloempje, vogeltje, visje, braampje, zustertje, appeltje, omaatje. Opeens worden onze woordjes heel zoet en heel lieflijk terwijl wij verder over het algemeen een vrij harde taal hebben.…

Dichters overdrijven vaak om het effect te vergroten, ik vermoed daarom dat ons Bloempje best eens een bloemetje heeft geplukt, bijna wel zeker meerdere bloemetjes en niet alleen zijn trouwe Clara, die hem toch maar mooi die laatste jaren verzorgde.…

.' Of je wel wist dat zelfs de mammoetjagers hier niet kwamen, dat er geen begroeiing was op mossen, gras en poolwilg na en een bloempje dat uitbundig bloeide, dwars door stenen, zand en sneeuw: de dryas octopetala. En dat je toen zei dat je gewoon met rust gelaten wilde worden. Dagenlang niemand tegenkomen, niemand die iets van je wil.…

Ik citeer: 'Daarom verborg hij het bloempje onder zijn hemd, in de hoop dat het na deze nacht al zijn kracht kwijt zou zijn. Het kwaad zou overvloeien in zijn borst, in zijn ziel, waar het zou worden overwonnen of zegevieren. Maar indien hij eraan ten onder ging, zou hij een heldendood sterven, als de grootste, dapperste mens aller tijden.'.…

Het bleef altijd onbekend dat het zo kostelijke boterhambeleg de kracht van het hoogst bloeiende bloempje in zich had.…

Hier en daar een frambozenblaadje of een bloempje kauwen, dat was verrukkelijk! Onder het wandelen genoot het reekalfje van de brede zonnestralen, die zacht trilden in de boomkruinen. "Dat licht roept mij," dacht het kleine dier. "Ik zal wel zien waar die bleekgele strepen vol leven mij, mijn moeder en broer naartoe zullen leiden.…

Ik was toen zelf nog een heel klein bloempje. Ja, ik wist dat mijn plaats bestemd was om een prachtige bloementuin in het bos te worden. Op zekere ochtend wilde de mist niet van deze plek verdwijnen. De zon werd warmer en warmer. Maar de mist bleef koppig hier." "Maar _ maar, die mist hangt nog altijd hier!" riep Lida uit.…