Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

pijn

wat is dat wat ik voel, wat is die pijn die me gek maakt, wat is die altijd maar durende pijn? Wat is dat en wat moet ik ermee, het houdt mij in zijn greep ik kan niet doen wat ik zou willen het is afschuwelijk.
Jaren, jaren had ik pijn, nergens werd ik begrepen, niemand wist wat het was. Het was een sluipmonster, dagen, weken, maanden kon het weg blijven, ineens was het daar en hield mij tegen, het hield mij vast, liet mij niet doen wat ik wilde.
Na al die onbegrepen jaren, kwamen we er achter wat het was... Na maanden van pijn wist ik wat die pijn was.
Mensen begrepen mij, ik begreep mezelf.
De dokteren zeggen heel makkelijk, leer er maar mee leven, we hebben niks voor je en je zal je gehele leven pijn blijven houden, eikel weet jij zelf wel wat dat is pijn, echte pijn die je vasthoudt, je laat beven, van pijn en angst. Niet een beetje makkelijk gezegd: leer er maar mee leven, weet je wat dat inhoudt leren leven met een ziekte, die je altijd pijn geeft, om maar niet te spreken over extreme vermoeidheid... en nog tientallen andere klachten. Weet u wat dat is dokter? Nee sorry mevrouw weet ik niks van, maar ik zeg u: leer er maar mee leven.
Ja dokter ik doe mijn best maar soms is het zo moeilijk, als ik weer eens mijn bed niet uit kan, als ik niet kan lopen, als ik niet kan fietsen, als ik niet met mijn vrienden uit kan, weet u wat dat inhoudt dokter? Nee dat weet u niet, heeft u geen benul van, net als nog duizenden andere mensen die niet weten wat dit is en wat dit voor invloed op je leven heeft.
Een morgen waarop ik niet uit mijn bed kan, een dag waarop iedereen aan het feesten is en ik niet weg kan omdat ik gek word van de pijn, niemand weet wat dat is, niemand zal het ook begrijpen, ja de mensen die hetzelfde hebben, mensen die het nog erger hebben, ja die zijn er ook.
Wat klaag ik eigenlijk: het kan nog veel erger, maar ik moet hiermee leven en dat is niet gemakkelijk. Gelukkig heb ik een superfamilie die me steunt, me helpt en alles doet om het mij wat makkelijker te maken. Mijn vrienden zijn helden: zonder hun zou ik het ook niet redden. Ik moet verder, kan niet stil blijven zitten, dan krijg ik extreem veel last van stijfheid, ik ga met mijn ziekte leren leven, dit is niet makkelijk, maar met een positieve wil kom je al ver.
Dag dokteren, jullie bekijken het maar, hier ben ik en ik doe wat ik wil en zoveel als mijn lijf toelaat...

Schrijver: bloempje, 17 mei 2003


Geplaatst in de categorie: ziekte

2.1 met 41 stemmen 2.257



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)