Alle inzendingen over drijf!

Ik bouw hier mijn kasteel en drijf weg in dromen.…

Af en toe een buitje, aan de andere kant van ons land, tenminste dat zou het geval zijn maar niets is veranderlijker dan het weer en ook zo- met de voorspellingen daaromtrent! Af en toe een buitje wilde vandaag dus zeggen: in het zuidwesten valt een ongekende hoeveelheid regenwater omlaag die menige regenton vol laat stromen, dus bezitters van een ton…

Ik drijf een beetje af in warme waterstromen die van boven komen, mijn haartjes zijn nat. Zachtjes masseren de stralen mijn rug en bij de gratie daarvan voel ik hoe ik almaar schoner wordt. Al dat vuil van alledag verdwijnt.…

Ik drijf de fluwelen klauw in jouw schonken van ijs, weerbarstig tot in het merg, maar het zweet van mijn verzet maakt je uitzinnig. Je zindert van een kil genot. Je zwerft langs de gekartelde zoom van jouw eucalyptuswoud dat uitdijt in de late schemer. Rond jouw mondhoeken lees ik een verbod. Mijn lippen wijken maar de prop knelt in de krop.…

'net als jij, leen hoogstens je gezicht eens aan mij uit, maar laat niet meer over je los dan nodig, drijf in de lucht zomaar voorbij, de lippen strak als ons onbeslapen bed en hemelsblauw, drijf me nimmer met een ander in het nauw'…

Verbreek de ketenen, sla neer de kliek die opzet, drijf het zwaard in het hart van de arrogantie, breek vrij en word de mens die je bent. Velen zijn klaar voor de strijd, de aanval is immers de beste verdediging, maar slechts weinigen begrijpen de essentie van het bestaan.…

In zijn armen drijf ik weg op wolken van genot. Alleen de ochtenden zijn vaak zo vijandig en kil. Zo sleep ik mij enkele weken voort, totdat de ziekte vanzelf afneemt, langzaam uitloopt in hoofdpijn, veroorzaakt door een extra glaasje wijn. Ontnuchterd neem ik het dagelijkse weer ter hand en niemand kan bevroeden hoe diep mijn eenzaamheid was.…

Kalm drijf ik daar dus, tussen passerende en tegemoetkomende schepen in allerlei soorten en maten. Soms achteroverleunend, genietend van het mooie weer, soms hard werkend in de regen, vaak proberend een aanvaring te voorkomen. Soms vaar ik een stukje mee met een passant, dan ben ik weer alleen.…

Op wolken van grenzeloze lust drijf ik boven aards getob en lelijkheid.…

Vast houtrot dat er in zit....nog meer gekraak, meer stukken breken af, van het vlot dat ik bouwde van drijfhout tot er alleen een stukje touw overblijft en ik kijkend naar de einder met de bagage in mijn hoofd langzaam wegdrijf....in die grote oceaan...ik peins....ik overpeins en ik drijf met het laatste stukje drijfhout.…

‘Andersom vind ik logischer, je kijkt vanaf boven’, drijf ik nog even door. Ze zwijgt luidruchtig. ‘Nou ja... dan zat ik dus in de verkeerde bak.’ ‘Ja.’ ‘Beetje dom’. ‘Ja.’ Even breekt er een vaag vergoelijkende glimlach door, voordat ze gehaast richting de klapdeuren loopt. Ik had het na al die jaren zo langzamerhand moeten weten.…

Alsof ik drijf op een wereldbol. Eentje die op een werkkamer staat. Voel me intens verbonden. Dankbaar. 'Je kunt hier altijd naar terugkeren', zegt de therapeute. Na mijn vreugde volgt meteen het verdriet. Waarom maken we er dan met zijn allen toch zo'n zootje van? Vandaag is het zover. Een droom komt uit.…

Ik drijf mij van mij weg - een bleke maan uit de gravitatie van het lichaam. Ik lig in water, blauwgroen water. Denk niet, denk niet dat ik maar wat lig te baden. Ik zal in water blijven tot het water in mij binnengaat. Tot het mij is. En ik haar. Tot ik denk als water. Bernard Dewulf is geboren in 1960 te Brussel.…

Ik zit niet, sta niet, lig niet, zweef niet en ik drijf niet. Ik ben nergens en tegelijk overal. Niemand heeft mij hier opgewacht en ik snak naar het licht en warmte. Misschien moet ik hier nog wel lang zijn totdat ik weer aan de beurt ben om echt weer te kunnen leven.…

Daarom het volgende, sluit ze in en stel ze op in volgorde, de grootste voorop en de kleintjes er achter en drijf ze rustig op naar de keuken en vervolgens naar de vijver in de tuin. Doe ze in godsnaam geen pijn. Begrepen vriendjes van mij?'' De leider van de muizen zoende mijn neus als teken, dat hij het begreep.…

Met groot verval drijf ik langzaam richting voorzorgsgebied. Het blijkt mijn redding. De rosé stijgt naar mijn hoofd en ik val in een diepe slaap. Schitterlicht strijkt langzaam neer over het grootzeil en kietelt zacht het lijkentouw. Met een angstschreeuw ontwaak ik uit een droom.…

Het enige wat ik doen kan is lachen, drijf klets en water nat, het kwam overal uit, haren vielen sluik langs de gezichten en onze huizen kwamen in beeld. Ik zeg nog: zeg D, wil je soms komen schuilen bij me? Een boze blik was het antwoord, ze trapte verder met in haar achtergrondkoor mijn lachsalvo’s.…

Ik drijf door een woeste zee zuidwaarts af. De elementen spelen spelletjes met mij. Hagel striemt mijn glazen pels en de wind fluit scherp in mijn papieren oren. Heel af en toe butst een verdwaalde vis tegen mijn venster. Boze kraalogen staren me dan vernietigend aan. Met getuite lippen lijkt de vis te vragen: “Wat mot jij hier?”…

"Grond drijf af," zei een van de dwergjes. De oever waar Fred op lag, begon te schudden. Daar dreef dat stuk grond als een eilandje of liever gezegd als een aarden vlot in het meer. De dwergjes waren gauw uit de spar gesprongen. Dat moest wel, want de afgedreven grond had die boom meegenomen.…

"Wat prettig, ik drijf mee met de golfjes. Waar zal ik naartoe gaan? De hoge beuken glijden voorbij... Ben ik zo klein geworden? Ik ga nu naar de wijnstok. Ik voel dat zijn licht mij warmt. Ach, ik lig weer tussen mijn lakens, in mijn donkere kamer. Nou ja, ik mocht een fijn ogenblik beleven." wordt vervolgd.…

Ik dien toch ergens voor, ook al drijf ik maar op mijn kop." Met de palingen onder zich gleed het bootje vele dagen over het water. "We hebben geluk," zei de mannetjespaling op zekere dag. "Nu zijn we in de stroom die naar het edelsteneneiland gaat." "Wat zou dat toch zijn?" dacht het roeibootje.…

Lady Bluffluff met in haar armen ballen er is genoeg genoeg genoeg de sneeuw valt lang en traag Henny: ‘hier pak aan de eerste,Bbbbbbbuuukkkkeeen daar komt tie aaauuuu oguh pas je effe op mijn tere bolletje het schud allemaal al zo van binnen,enne wij gooien in Nederland met sneeuwballen hoor of kennen jullie dat niet,Ach willy ben je nu drijf…

' 'Drijf die onzedelijke indringers tot het uiterste en zorg dat ze met hangende pootjes op de vlucht slaan!' 'Begrepen, meneer!' 'Ga desnoods met beiden naar bed, maar laat de missie in godsnaam slagen!' 'Komt in orde, meneer!'.…