Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HET REDDENDE ZWEET (tweede deel)

"Sta til, sta stil!" schreeuwde de tuinman. Hij holde Fred achterna, door de tuin, door de velden. Maar al gauw bleef hij staan.
"Die landloper verdwijnt in het bos van de boosaardige dwergen," dacht de tuinman. "Nee, ik wil hem niet meer achtervolgen. Die dwergen zullen hem nu wel krijgen. Maar dan heb ik liever niet dat ze ook iets met mij zullen uithalen."
Vermoeid sjokte de tuinman naar het kasteel terug. Maar Fred rende en rende tot hij in het grote bos kwam. Toen kon hij ook niet meer. Aan de rand van een bosmeer viel hij uitgeput neer.
"Pfff pfff, heb ik een geluk gehad," hijgde hij. "Maar ik moet voortmaken. Ik heb nog twee dagen om Anita te redden."
Verder kwam Fred niet; hij viel in een diepe slaap.
De takken van een grote spar bogen zich nieuwsgierig over hem heen. Neen, de takken zelf bogen zich niet. Ze werden neergedrukt door kleine mannetjes, die er bovenop zaten.
"Grond drijf af," zei een van de dwergjes.
De oever waar Fred op lag, begon te schudden. Daar dreef dat stuk grond als een eilandje of liever gezegd als een aarden vlot in het meer. De dwergjes waren gauw uit de spar gesprongen. Dat moest wel, want de afgedreven grond had die boom meegenomen.
"Ik heb gezien dat die jonge man altijd zwaar piekert," zei een dwerg, die toverogen had. "Als ik met mijn hoofd schud, zal hij iets van zijn herinneringen verliezen."
De dwerg schudde met zijn hoofd. Meteen daarna verdwenen al die boze dwergjes.
Ja, je kunt begrijpen dat de tuinman van de baron Fred echt niet had willen achtervolgen. Hij wist allang dat die gevaarlijke mannetjes in dat bos woonden. Als hij Fred tot in het bos achterna had gezeten, hadden ze met die tuinman ook wel iets gedaan.
Fred werd pas 's avonds wakker.
"Gauw verder," zei hij tegen zichzelf. Verbaasd keek hij om zich heen.
"Hoe is dat nu mogelijk?! Ik ben op een eilandje terechtgekomen! Midden in het meer!"
Hij maakte zich klaar om in het water te springen. Net op tijd zag hij het gevaar! In de schemer waren nog net grote vissen te zien: monsterachtige vissen met scherpe tanden!
"Bijna hadden die beesten mij opgegeten... Maar wacht eens! Dit eilandje drijft rond. Straks zal het wel naar de oever gaan. Dan stap ik er gewoon vanaf en ga verder."
Fred wachtte en wachtte, de hele nacht. Maar de gevaarlijke vissen bleven bij het eilandje. Het leek wel of ze steeds dichterbij kwamen. Dat was ook zo, want het eilandje was aan het zinken!
Wanhopig klom Fred in de hoge spar, die op het eilandje stond. Nu verdween het eilandje geheel onder water. De vissen klemden de spar tussen zich in. Oh..., de boom begon te vallen!
"Het is afgelopen met mij," dacht Fred.
Nee hoor! De boom viel wel om, maar bleef op het water drijven. Blijkbaar hadden zijn wortels zich uit het eilandje losgemaakt. En wonder boven wonder dreef hij meteen af naar de oever van het meer. De vissen probeerden Fred te bijten, maar dat lukte niet. Hij zat veilig en wel tussen de takken verscholen. De gevaarlijke bekken hapten gulzig... Maar Fred kwam heelhuids aan wal!
Hij liep weer verder. Niemand weet hoe lang hij gelopen heeft, maar hij kwam bij Anita's vakantiehuis. Misschien had hij wel de hele nacht en de volgende dag gelopen. In ieder geval was hij niet moe.
"Nu zal Anita wel gauw gezond worden, hoe dan ook," dacht hij. Ja zeker, hoe dan ook. Een van de dwergen had iets van zijn herinneringen weggetoverd. Fred was nu vergeten dat hij Anita met zijn zweet moest inwrijven.
Vol moed stapte hij het huis binnen waar Anita lag. Anita's vriendinnen en de baas van het huis gingen gauw weg toen ze Fred zagen. Hij moest nu maar even met zijn vriendin alleen zijn.
"Dit is de laatste dag dat Anita nog kan gered worden," mompelde Anita's vriendin Marianne, terwijl ze onder een appelboom in de tuin ging liggen.

Schrijver: Han Messie, 30 mei 2014


Geplaatst in de categorie: liefde

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
31 mei 2014
Maar die akelige tuinman weet niet, dat de lelijke dwergjes al rond sluipen in het landhuis van die rotbaron!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)