Alle inzendingen over longarts

In de spreekkamer van de longarts larderen twee levensgrote schilderijen, waarschijnlijk van Piet Mondriaan, en heel toepasselijk, de wand, waarop bomen zijn afgebeeld die in de wijde hemel hun kruin uitstrekken, mogelijk symboliserend de heilzame, ruime atmosfeer die hij, de longarts, zijn patiënten zozeer toewenst.…

Misschien duiden de kunstwerken op de vurige wens van de longarts zijn patiënten de adem en de lucht te verschaffen die zo noodzakelijk zijn en die ze zozeer ontberen...…

De longarts droeg haar sluike, helblonde haar dicht tegen de schedel en gaf een gunstige diagnose af. Ik mocht gaan, ik was gezond, genezen, vrij(?), bevrijd, gelukkig, maar zou ik nu ook afscheid kunnen nemen van mijn ongelukkige liefde?…

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur heeft meer te bieden. Het is aangenaam in de warme…

Met een min of meer machteloos gebaar haalde de longarts, gekleed in de witte jas, vóór mij aan de andere kant van het bureau zijn schouders op. "Oud worden willen we toch allemaal" had ik opgemerkt.…

Een ouderwetse, romantische scène, als geknipt uit een meisjesboek, had zich afgespeeld toen de longarts aan mijn bed zijn hand vaderlijk en beschermend om mijn fragiele schouder, gehuld in de nachtjapon, had gelegd. De dagen en de nachten zijn sindsdien op elkaar gevolgd in statige regelmaat.…

De longarts staat aan mijn zijde. Meer of andere medicijnen schijnen vereist te zijn. Het is juni. De stralende zomer van mijn negenenzestigste levensjaar is aangebroken.....…

Hij was longarts geweest en destijds was een doktersromannetje tot leven gekomen te midden van de steriele ziekenhuisomgeving waarin ik als patiënte was opgenomen.…

Ik ben opnieuw verschenen voor de man die mijn redding en toekomstverwachting zou moeten betekenen; de longarts. Zijn eerste pertinente uitspraak was: "Ik moet u in mijn vingers krijgen" (zou hij werkelijk mijn oude Rubensiaanse lichaam willen omhelzen?).…

Hoe dit ook zij; de longarts verwelkomde mij. Ik had de "puffers", deze redmiddelen bij mijn astma niet behoorlijk gebruikt. De man in de witte jas vóór mij waarschuwde mij.... Ik mocht ondanks alles met redelijke vooruitzichten de terugweg naar mijn eigenlijke thuis aanvaarden.....…

Ik sprak de woorden die de longarts mij gezegd heeft als het ware voorzichtig en bedachtzaam uit: "U lijdt aan ernstige, esinofiele astma". Ik leg mij te rusten op het kussen en denk na over mijn diagnose, mijn voorland, mijn toekomst.…

Aan het begin van de onheilspellende gang in het E.Ziekenhuis waar je eens je ondergang tegemoet leek te gaan en - gelukkig ten onrechte - geconfronteerd werd met de aanduiding "oncologie" bevindt zich een elegante zuil met in lichtgevende, zilveren letters de tekst "Longziekten" Dit is nu je bestemming en de longarts bekijkt op zijn computerscherm…

De longarts zal tevreden zijn. Uit wat ik zou willen noemen "de cadeauverpakking" zal men weer de medicijnen halen die geïnjecteerd zullen worden in de weke, kwetsbare huid van mijn bovenarm......…

De longarts lachte charismatisch en in feite zou ik hem voor al zijn inspanningen een groot en feestelijk boeket willen laten bezorgen maar ik zie hiervan af wegens mogelijke ongewenste "amoureuze" connotaties.…

In de behandelkamer mocht ik plaatsnemen in een fauteuil die daar als het ware speciaal voor mij was opgesteld tot de longarts zou verschijnen die breed zou glimlachen als een uitbundige en enthousiaste minnaar op de dag van de huwelijksvoltrekking.…

Tijdens het daaropvolgende consult bij de longarts waagde ik het, het "k-woord" uit te spreken: "Heb ik misschien k dokter?") Hij bleek naast zijn ruime spreekkamer nog een achterkamer met apparatuur tot zijn beschikking te hebben. Na zijn onderzoek verklaarde hij: "Uw longen zijn schoon!…

Het Röntgenapparaat registreert het weefsel exact en meedogenloos en de longarts heeft op zijn bureau een replica staan van een paar longen, een soort beeldje, ongetwijfeld geschonken door de geneesmiddelenfabrikant.....…

Hij werd mijn longarts. Op die eerste gedenkwaardige dag typte hij ijverig op zijn computer het relaas in over de aanhoudende, kwellende hoest die mij maar al te vaak overvallen had als betrof dit een van de zeven plagen van Egypte.…

De longarts zal vandaag de stethoscoop hoopvol maar bezorgd laten rusten op mijn kwetsbare rugpartij en het is de vraag welke onfortuinlijke conclusies hij zal trekken uit de fluittoon die mijn middenrif nog steeds voortbrengt....…

De longarts met het plakkerige, grijze, achterovergekamde haar en de forse, zwarte bril zette met zijn chique, elegante vulpen, symbool van zijn status als arts, zijn handtekening op de recepten voor de medicijnen en op het briefje voor de CT-scan.…

Spoedig arriveert de longarts. Hij glimlacht breed als een overtuigde minnaar op de huwelijksdag en zet de injectienaald met het middel dat de benauwdheid en de hoestaanvallen moet doen stoppen in het weke, kwetsbare vlees van mijn bovenarm.…

....en daar toont de foto op het brede computerscherm achter het bureau van de longarts mijn karkas, dat wil zeggen mijn aanstaande karkas, de keurige twee helften omspannen door de witte ribben. Hiermee zal ik eens rusten, voorgoed rusten en nu al schijnt de gaafheid aangetast te zijn....…

De longarts zal ik kunnen mededelen dat mijn verouderde lichaam vooralsnog standhoudt onder mijn ziekte. Dat ondanks alles het rochelen, de hoest en de benauwdheid een einde namen en dat aldus een nieuwe toekomst zich voor me opent als een goed begaanbare avenue of boulevard die zich nog altijd voor me uitstrekt...…

In april en oktober zie ik de longarts. De fatale ziekte heeft postgevat in mijn lichaam. Buiten is de lente ingetreden en een koor van opgewekte vogels zal mij begroeten als ik buiten kom…

Hier wacht ik, na mijn bezoek aan de longarts, op de allerliefste, op de zus, op de enige die mij gebleven is, die al in vroege jeugdjaren naast mij liep, naast mij stond.…

Die onderzocht haar en gaf een verwijsbriefje voor een nader onderzoek door de longarts. Ook moest ze naar een diëtiste, die tegen haar zei: ''Gymnastiek zou u veel goed doen, dat versterkt het dieet voorschrift wat ik u mee geef.'' Mien vroeg haar: ''Moet ik dan kniebuigingen doen?…

De longarts draagt het haar in een merkwaardig soort misplaatste staart, ongeveer op het achterhoofd en zij verzekert me dat ik me geen zorgen hoef te maken. Wel moet ik in een alternatief soort gymzaal binnenkort gaan oefenen met die mooie toestellen die daar staan opgesteld.…

Als het goed is ziet men dan even later zijn vlekkeloos schone longen afgebeeld op de röntgenfoto achter het bureau van de longarts, in grijstinten als twee langwerpige kwabben waar de witte strepen van de ribben doorheen schemeren en als het ware in tweeën gedeeld door de slokdarm die, verticaal en eveneens wit, haar weg naar de maag zoekt.…

Toen ik aan het eind van de week bij de longarts kwam, was ik in de veronderstelling dat ik naar huis mocht, voorgoed, maar hij besloot dat ik nog twee weken langer moest blijven. Nadat ik de woorden uit de mond van de longarts had vernomen, stortte mijn wereld in. Uiteindelijk werd het een martelgang van acht maanden...…

De longarts is een nog jonge vrouw. De stethoscoop draagt ze om de hals, als was het een paar vlechten, dat haar misschien als jong meisje gesierd heeft. "Hebt u weleens gerookt?" vraagt ze me.…