Alle inzendingen over troosteloosheid

Het was warm vandaag zuchtte Joe in gedachten terwijl hij zijn pruimtabak uitspuugde. Joe zat op een stoeltje in de schaduw van zijn tankstationnetje te wachten op klandizie. Zijn tankstationnetje was gelegen tussen twee gehuchten. Het ene nog achterlijker dan het andere. Het leek wel of die twee...

Een nieuwe zomer was aangebroken, een zomer waarin ik nog nauwelijks kon geloven na het vele wat gepasseerd was.... Het interieur van het kleine flatje leek een flagrante tegenstelling te vormen tot alle frisheid en alle leven. Het leek op een uiterst desolaat samenraapsel van spullen van een...

(voor Eleonora Hermina Gregor (1901 - 1949)) Je bent geboren op 3 februari 1901 in Gorizia. Je had Joodse ouders. Je was een operette-diva en een podium- en filmactrice. Op je zeventiende begon je in operettes in het Theâtre de la Renaissance en het Raimundtheater in Wenen. Je trouwde met...

...vrijwillig verkeert, is van een triestheid, troosteloosheid en grauwheid waarvan je bezwaarlijk kunt genieten, maar die je mismoedigheid, lusteloosheid en neerslachtigheid méér bevorderen, opwekken en aanwakkeren dan je je ook maar ooit zult kunnen wensen..... Daar is allereerst de kolos...

...een nieuwe herfstdepressie terwijl de winter al lang en breed begonnen is. Niets kan me opvrolijken, want meer nog dan de troosteloosheid is er het schuldgevoel. En de emotieloze rivier. Maar, ik voel me klote. Nou en of.

Tijdens de voorbereidingswedstrijden Nederland - Japan werd sterkhouder Nika Daalderop geen moment ingezet, waarschijnlijk vanwege blessureleed. Het WK begint al 23 september (in Nederland en Polen) dus dat belooft niet veel goeds voor de Oranjeploeg. Nika zat er troosteloos bij op het bankje in...

Ik zette koers naar de Z.straat. De grauwheid en troosteloosheid van de buurt was opvallend. Ik belde aan op huisnummer vijfenveertig. Binnen zou ik mijn "psychiatrische vrienden" aantreffen; verzand, uitgeblust, afgestompt, zonder hoop of toekomst, losgelaten door hun hulpverleners en veroordeeld...

...zo merkwaardig gesitueerd is te midden van de troosteloosheid en somberheid van de overige bebouwing aan het Paletplein. Door malversaties die ik niet kan achterhalen en waarbij mijn brein het laat afweten is de artsenpraktijk teloor gegaan en een zeer ontoereikend plakkaat op de ramen...

Mijn lichtblauwe metalen wandelstok draagt de tekst "Vitility", een merkwaardig woord, mogelijk een neologisme en wellicht afgeleid van het woord "vitaal" dat ondanks alles bezwaarlijk van toepassing kan zijn op mijn verouderde gestalte, op mijn lichaam van oude dame. Op mijn wandeltochten...

Ik was mijn gang gegaan; ik had mijn weg afgelegd door straten, nu troosteloos en grauw; eens het decor van een verheven liefde..... Thuisgekomen mocht ik een boeket in ontvangst nemen; lange witte lelies openden hun kelken en strekten zich bevallig uit. Paarse, wollige bloemen van mij...

In een leeggeplunderde wereld, met een leeggeplunderd hart; de tempels van het consumentisme zwaar verfoeiend, sjokte ik voort met in mijn handen een zak drop, over de Noordhoekring, me bewust dat de "Tractatus Logico Philosophicus" van "wanhoopsridder" en "brokkenpiloot" Wittgenstein nog steeds de...

...van verheffing te midden van grijsgrauwe trieste troosteloosheid, iets van poëzie te midden van proza, iets van gave, zuivere harmonie te midden van gebrokenheid en chaos of iets van warmte te midden van ijzige kilte.... De zaken waarnaar ik op zoek ben zijn als zeldzaam, kostbaar goud te...

Het dorp ligt er troosteloos en verlaten bij. Eendere huizen rijgen zich er aaneen in zielloze eentonigheid. Ieder gerucht wordt er opgeblazen tot gemeenschappelijk bezit, uitvergroot als een stofje onder een vergrootglas en het verspreidt zich razendsnel als een uitslaande brand die de vonk...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenzencentrum aan de...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenscentrum aan de Bredaseweg....

Op mijn gang naar het pand in het centrum van de stad waar het altijd gezellig was, waar de mensen rondscharrelden en rondsnuffelden naar de koopjes onder het beeld van Vincentius à Paulo, aan de Korte Heuvel in Tilburg, ben ik tegengehouden en gestrand. Het pand lag er verlaten en troosteloos...

Tot nu toe is het altijd goed gegaan, een koningin gaat uit rijden op een dinsdag in september. Den Haag ligt plat en tramrails worden met touw ingevuld, de gouden koets mocht eens een slippertje maken, dat kan niet. Alle theelichthoudergooiers zijn bij de stadsgrenzen tegen dan wel aangehouden,...

...zal zegevieren, de alledaagsheid en de grauwe sleur zich aaneen zullen rijgen als een ketting van troosteloosheid, als een loden last om haar hals.....

...decor van mijn jeugd, riepen in al hun desolate troosteloosheid herinneringen op aan mijn jonge jaren, want sinds jaar en dag vormt die omgeving een voor mij onvergetelijk panorama En de tweelingzuiltjes in de lange, nu verlaten gang van het lyceum, waarvoor ik wachtte op een bus die maar niet...

...de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood"), maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die het een welhaast bovenaardse, bovennatuurlijke glans verleende, zoals de Liefde, als door een...

De zon brandde en schroeide, geselde en martelde die dag. Ik liep de lange Broekhovenseweg af, op weg naar een langwerpig, troosteloos kantoorgebouw aan de Ringbaan Zuid. De ontmoetingen die daar zouden plaatsvinden op deze middag voor alleenstaanden zouden slechts een incident in mijn leven...

...de buurt waarin je woonde "zegevierden" door troosteloosheid en miezerigheid (je noemde je huis zelfs een "wachtkamer voor de dood") maar het was het huis waarin ik de Liefde gevonden had die een welhaast bovennatuurlijke glans verleende aan het geheel, zoals de Liefde als door een toverstaf...

...dat doordrenkt was van een sfeer van ongekende troosteloosheid, in die hete zomer, toen de temperatuur alles lamlegde, zelfs de hoe dan ook nog spaarzame bewegingen van de mensen. Haar tweede borst moest onvermijdelijk enige tijd later eveneens weggenomen worden; de ziekte die vooreerst...

"Prent het in je geest, die nog zo gevoelig is: van niets heeft de mens een zo grote afschuw als van de eenzaamheid" (Erich Fromm) Het huis ligt er triest en troosteloos bij. Binnen: de traditionele indeling: een bankstel in de ene helft van de kamer en in de andere een eettafel die hoogstens...

...dat doordrenkt was van een sfeer van ongekende troosteloosheid, in die hete zomer, toen de temperatuur alles lam legde, zelfs de hoe dan ook nog spaarzame bewegingen van de mensen. Haar tweede borst moest onvermijdelijk enige tijd later eveneens weggenomen worden; die ziekte die vooreerst...

(voor Virginia Maskell (1936 - 1968)) Jij bent geboren als Virginia Elizabeth Maskell op 27 februari 1936 in de wijk Shepherd's Bush in Londen. In het begin van de Tweede Wereldoorlog ging jij met jouw familie naar Zuid-Afrika. Na de oorlog ging jij naar Engeland terug en ging jij naar een...

De stad sliep nog. Flarden mist speelden met de kerktoren. Het flauwe schijnsel van een lantaarnpaal bescheen de natte straat, bijna blauw was het licht. De huizen stonden troosteloos in het gelid, als ter dood veroordeelden voor het vuurpeloton, de schouders ineengedoken. Stil was het, bijna...

'Wat een pech mevrouw, nu maar hopen dat ze de dader zullen vinden he?' Huh...ja m'n man is dood, van de trap gevallen! Het arme kind snapt in het geheel niet waar ik het over heb, de deurbel gaat...Marjorie! Ze komt me helpen met de begrafenis, ze gedraagt zich als een ijskonijn en weet meteen...

De straat en het huis, zo vlak bij de desolate kerk van de Hoefstraat (die paradoxaal genoeg het alfa en omega op haar deur draagt) munten uit door een verstikkende somberheid en leiden tot een welhaast adembenemende droefenis. Ik zal nooit vergeten dat ik er afgewezen ben. We waren vaak naar de...

...en boden uitzicht op arbeidershuizen waarvan de troosteloosheid door de aanwezige gasten niet werd opgemerkt. Vele demente ouderen waren aanwezig en zij werden getrakteerd op een variëteit van liedjes uit de oude doos, die welhaast onlosmakelijk deel uit zijn gaan maken van het Nederlandse...