Alle inzendingen over Den Bosch

...kastje. En even later klinkt die warme John-Denver-stem in m'n oren. ‘Snoezelen in een wollen deken’ stond er indertijd in een recensie over zijn concert waarvan ik zo had genoten. Daar lig ik nu écht te snoezelen in mijn ziekenhuisbed. En als hij het lied inzet ‘Open up your eyes and...

...blijven maar door mijn hoofd heen dwarrelen. Flarden herinneringen trekken als een onsamenhangende film voorbij. Vrolijke vakanties, gezellige familiefeestjes, haar laatste moederdagcadeau voor mij. Vragen borrelen op… Dan valt mijn oog weer op de bloemen. Weggooien, dit boeket vol symboliek?...

...met de cadeaus die zij kregen. Onwillekeurig denk ik aan mijn eigen recente jubileum. Wat was het moeilijk een verlanglijst samen te stellen en wat ben ik in de watten gelegd! Eerlijk gezegd schaam ik me nu een beetje. Haar idee was zoveel beter. Babyspullen voor een Albanese kraamkliniek....

...spoorloos. Dan rijst er bij mij een vaag vermoeden. Had ik de vorige dag niet een paar prullenbakken geleegd…? In plaats van pedaalemmerzakken stop ik daar altijd plastic tassen in, om die er met afval en al later weer uit te halen. Die plastic tassen met vuil had ik even bij de buitendeur...

...hoek. "Made in Pakistan" staat er op het label... Meisje ver weg - droom of werkelijkheid - ik zal vaak aan je denken als ik in deze broek rondstap. Je hebt hem perfect voor me in elkaar gezet!

...lees je niet over. Dát is geen nieuws. En ik denk aan die onbekende meneer die ons zomaar verrast. We maken een fietstocht door groene polders en langs weidse wateren. Even puffen we uit op een bankje. Dan komt hij op ons af fietsen. Hij heeft een emmertje achterop. ‘Een rare vraag’,...

...de garage. Het achterstuk als een harmonica tot aan de voorbank ingedrukt. De achterbank één plat pakketje. Daar zouden mijn jongste zoons hebben gezeten als… Ik huiver en bedank dat beschermengeltje.

...in alle rust, maar we kunnen ook zwijgend genieten van het vogelgetjilp en de zondagochtendstilte. Een gouden uurtje! Uitslapen? We geven de zonen graag die kans!

...meter, vinden wij. Daar staan we dan, met de handen in het haar. Teruggaan, met hangende pootjes? Nee toch. Dan stopt er een auto naast ons. Het portier gaat open en achter het stuur vandaan werkt zich behendig een vriendelijke meneer naar buiten. Steunend op krukken komt hij kwiek op ons af,...

...Fanatiek Beatlefan als hij ooit in een ver verleden was, was hij eigenlijk een beetje in die zestigerjarenmuziek blijven steken… Maar door de piano-, gitaar- en vooral cd-spelende zonen is hij zowaar in vuur en vlam geraakt door dit stel muzikanten van veel recenter tijd. De band die hij...

...Weg melancholie. Hè, leuk om me met iets heel nieuws te gaan bezighouden!

...nu spraakzame knul. Hij bedankt ons met veel woorden en toont ons, zichtbaar opgelucht, zijn enige letsel: een striem van de riem, schuin over zijn schouder. Op de sleepwagen naast hem staat het wrak dat vanmorgen nog zijn auto was. Een trieste aanblik. Wij wensen hem veel sterkte en vervolgen...

‘Als ik nou een steentje naar hem had gegooid, mam, was hij misschien nog op tijd weggevlogen!?’ Bedremmeld staart hij naar de rode plek op de rails aan de overkant van het perron. Net was dat nog een vogeltje. Even daarvoor zagen we het beestje tegen de glaswand vliegen. Versuft viel het neer....

...koontjes waren ze bezig, de zonen. Spannende tijden. Langzamerhand is dat verdwenen. Kinderachtig, die speelgoedboekjes! En dan, zonder boekjes weten ze ook wel wat ze willen hebben. Zíj hebben alles keurig op een rijtje staan. Maar ik? Ik weet warempel niet wat ik moet vragen. ‘Mam, maak je...

Oudste zoon de deur uit. Een half jaar later de volgende. De twee zonen die voorlopig nog thuis blijven wonen werken graag mee aan een interne verhuizing naar de zolderverdieping. En dan is er ineens zomaar ruimte vrij. Ruimte voor een echte eigen werkkamer, helemaal voor mij alleen. Waar ik kan...

...regen en loop, diep in mijn kraag gedoken en gewapend met de tuinschaar, naar buiten. Ondanks de lichtjes in de conifeer, zijn de takjes moeilijk te onderscheiden. Op goed geluk knip ik er een paar af. Maar dan... floep! Alle lichtjes uit! Als ik de zaklantaarn erbij haal, zie ik bedremmeld...

...een leven, een wereld. En die verhalen zal ik eens – met de dingen die erbij horen – als kostbare kleinoden doorgeven aan volgende generaties, aan kinderen, klein- of achterkleinkinderen…

...om in razend tempo gevolgd te worden door vrijwel de hele rol. Even stond ik beteuterd toe te kijken. Pas toen kwam mijn reactie, net op tijd om het laatste stukje wc-rol te redden. Nog nahikkend van een onbedaarlijke lachbui heb ik de inmiddels helemaal met plaatjes-wc-papier gevulde stofzak...

...zo links en rechts een paar mensen. Lijf en leden varen er wel bij. Zelfs 's winters houd ik een getint gezicht. Beweging? Goed voor de mens! Dat blijkt naar weer eens overduidelijk als ik op één van mijn tochten plots voor een bord 'doodlopende weg,' kom te staan. Jammer? Oh nee! Voor mij...

...aardige familie weer eens op te zoeken. Dan vinden we die kerstkaart op de mat van de kennissen die we echt al een tijdje uit het oog zijn verloren. En we lezen, naast de gebruikelijke beste wensen: ‘Al wéér een jaar voorbij. Kunnen jullie op 11 februari? Bij ons thuis!’ We hangen meteen...

...Ze is duidelijk geschrokken. Het gebeurt tijdens een verjaardagsfeestje. Het is druk. Hapjes en drankjes staan uitgestald en iedereen kan toetasten. Ze staat bij de tafel en is in diep gesprek gewikkeld. Even stapt ze opzij om iemand langs te laten, dan praat ze verder. Plotseling hoor ik...

...tornen door hagel, storm en regen. ‘Wat een hondenbaan. Moest elke krantenjongenouder maar eens doen. Dan weten ze ook wat het is…’, roept druipende pa bij thuiskomst. ‘En dat ene adres ligt toch echt niet op de route’. Die dag wakkert de storm aan tot orkaan. Met angst en beven zien...

...zijn verknipt en vertekend, zo gek als een deur. Lucebert en Van Oekel, Picasso en Dali, Jeroen Bosch, zij schilderden in woord en beeld de mens.

...overleden en je werd 58 jaar. Paleis Huis ten Bosch hoorde toen nog bij de gemeente Wassenaar. Jouw longen, lever, darmen en galblaas waren aangetast. De hartwanden waren 'bijna vliesachtig'. Je bent ongebalsemd in jouw trouwjurk begraven. In jouw trouwjurk, omdat je zei dat jouw leven op jouw...

...heeft behaald bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer blijkt dat deze provincie in mentale zin nooit een deel van Nederland is geworden, maar sinds 1813 altijd een katholiek, wormvormig aanhangsel is gebleven waar men wantrouwend staat t.o.v. de Haagse politiek.

...dat je onsympathieke moeder met de vader van Arendse was getrouwd, wat je levenslijden wel heel bizar maakte. Ana was getuige van je laatste slokken wodka, waarna je aan een overdosis lijden gestorven bent, een overdosis liefdeloosheid, maar vanuit een hoek in je sterfkamer zag je dat de diep...

...evenwichtig, emotioneel en donker-mannelijk. Ik denk dat ik op mijn zevenenzestigste niet zo nodig meer met de taal zou willen stoeien, ik zou bewust de zwijgende jaren inlassen, maar misschien voelt dat heel anders voor een oerdegelijke letterman als Hans Tentije. 'Stil maar liefste, ga nu...

...en indruk maakte als vertolkster van ‘In Den Haag...’. Empathische odes brengen? Nee, dat hoeft echt niet. In het Franse origineel betreft het een villa die bijna helemaal is afgebroken: La Maison Est En Ruïne, van Michel Delpech. In Conny’s cover-versie bekijken een moeder en haar...

...doen. In de zomer van 2015 verhuisde je naar Den Bosch en in 2017 ging je voor een jaar naar Boedapest. Je ontvangt energieën in kleuren en vibraties, wat je vervolgens in heldere woorden verklaard. Jouw liefde is onvoorwaardelijk en je bent direct en goudeerlijk. Je spreekt openlijk over...

...straten nat. Hosanna, roepen de lager ingeschaalden dan luid. Heel wat anders dan aanvoeren, visie ontwikkelen en uitdragen. Of zwetend overuren draaien op eigen kracht. Aan de goede wil van Job twijfelt niemand. Maar de ware sukkels zitten in de partij zelf. Buiten alle werkelijkheid...