Alle inzendingen over Hendrik

...Hinderikus Egenberger, die ook les gaf aan o.a. Hendrik Willem Mesdag, Otto Eerelman, Franciscus Hermanus Bach, Albert Hahn en Willem Zwart. Bach was vanaf zijn 19-de docent aan Minerva, met o.a. Cornelis Jetses als leerling. Bach schilderde de tegeltableaus in de hal van het NS-station...

...1936 sloot de Kielbegraafplaats en werd je in het Schoonselhof herbegraven. Het monument ging mee en kreeg een ereplek. Hendrik Conscience is daar ook begraven en ook hij heeft er een prachtig monument gekregen.

‘Is deze plaats vrij, mevrouw?’ Ik kon het niet ontkennen. Steunend liet de man zich neer op de stoel aan de andere zijde van mijn tafeltje. Hij stak de vinger op naar de ober.’ ‘Een sterke, Johan.’ ‘Komt er aan, meneer.’ Een stamgast dus. Hij nipte van de onmiddellijk bezorgde...

De man Jacob zat op de rots en tuurde uit over een azuur-blauwe zee. De horizon verloor zich in een trillende streep. Een schip met helgele zeilen kwam voorbij. Aan dek zag hij een meisje met naakt bovenlijf. Er naast lag een gebronsde jonge god die met de handen over haar borsten ging. Ze sliep....

De trein stopte piepend en met hels geknars van remmen. Herman schrok wakker. Waren ze er nu al. Hij keek naar buiten. Een klein stationnetje. Tutterode. Tutterode? Nooit van gehoord. Op het perron liep de conducteur heen en weer. ‘Waar zijn we, conducteur?’ ‘We zijn er, meneer.’ ‘Waar...

-Dag meneer. -Dag meisje. -Mag ik even naast u zitten? -Zeker, meisje. -Lekker weertje, hè? -Ja? -Ja, het zonnetje schijnt toch lekker, meneer? -Ja, dat wel... -En de eendjes zwemmen leuk in de vijver. -Mmmm. -En u geeft ze leuk brood. -Mmmm. -Alleen die ene. -Welke, meisje? -Nou,...

Het moest in deze buurt zijn. Langzaam stijgend heuvelland, dat plotseling afbrak bij steile rotsen bij de kust. Bij een inham lag een wit huis. Hij reed er naar toe. Uit de tuin kwam een vrouw die hem vragend aanzag. ‘Goede morgen.’ ‘Goede morgen.’ ‘Kan ik je helpen?’ Hij haalde...

‘Een reet als een kathedraal en tieten van hier tot Timboektoe.’ Aldus de aanbeveling van mijn vriend Sebastiaan, die zijn goede opvoeding en academische vorming probeert te maskeren door vermeend populair taalgebruik. Hij vergat nog haar lange helblonde haren, die tot aan voornoemde...

Sebastiaan en ik zaten aan de bar en dronken een biertje. Anita zou straks komen. Bas keek mismoedig het lokaal rond. Overal was werk in uitvoering ter voorbereiding op het geslachtsverkeer. ‘Dat lijkt nou wel heel wat’, zei hij, ‘maar als paaltje bij puntje komt draait het toch weer uit op...

Om zes uur des voormiddags stond Anita voor mijn deur, geheel in nauwsluitend zwart leder gekleed. Ik had mijn duffelse jack aan. ‘Wat een lullig jekkie heb je aan. Daar moeten we gauw eens iets aan doen.’ Ik kon het niet tegenspreken. Mijn garderobe was niet op internationaal motorverkeer...

“Aux vieux bon temps”. Zo heette het hotel, waar Anita op afliep. ‘Gôh. Het bestaat nog. Kijken of ze plaats hebben. Ze spreken er ook Nederlands.’ Te mijnen faveure, bedoelde ze fijngevoelig. Een oudere dame stond in de receptie. ‘Bonjour, madame de Bournage.’ Die keek haar...

Het was eenvoudig begonnen, zoals met veel drama’s het geval is. Jan Taselaar was gescheiden, want zijn Marie had er geen zin meer in. ‘Ik kan wel beter krijgen dan zo’n dooie lul.’ Dat was onredelijk, want welk deel van Jan er ook dood mocht zijn of stervend, dat allesbehalve. Maar...

Jan Taselaar zat voor het raam en keek over de gracht. Eindelijk had hij rust. Geen getreiter meer van Marie die nu in Zuid met Chris een nieuw leven was begonnen. Hij had zelfs gehoord dat ze zich nu Mary liet noemen. Jammer genoeg was poes Mitzie daarbij inbegrepen, maar een mens kan niet alles...

Jan en het jongetje Bart zaten ontspannen naast elkaar op de stoep, de chocolade te eten. Plotseling kwam gekrijs uit de Berenstraat. ‘Hé, ouwe lul, wil jij van dat kind afblijven.’ Het kind in kwestie hief bezwerend de hand. ‘Rustig, mam. Hij is OK.’ Jan keek het vrouwtje aan. Mam? Op...

Deur nam nog een stevige trek van haar joint en keek Jan aan. ‘En nou ga jij me zeker vragen, hoe het allemaal zo gekomen is?’ ‘Ik? Doe me een lol. Ik heb al genoeg sores aan mijn hoofd.’ ‘Gelukkig, want als ik ergens de ziekte aan heb, is het aan do-gooders.’ Jan haalde de...

Een bruin getint lokaal. In een hoek drie serieuze drinkers, zwijgend, zonder belangstelling voor hun omgeving. De communicatie bestaat uit het opsteken van een aantal vingers naar de tapkast, ter aanduiding van het getal der gewenste consumpties. De aard daarvan is bepaald door traditie en...

‘Goede middag Jonas.’ Jonas neigt slechts het hoofd ter bevestiging van de ontvangst. ‘Maken wij het niet goed, Jonas?’ ‘Van u weet ik het niet, meneer Dirk, maar mij is droef te moede.’ ‘Enige oorzaak kenbaar?’ Jonas denkt na. ‘Niet dat ik kan traceren,...

De dame doet haar jas uit en sluit de gele paraplu. Ze kijkt zoekend rond naar een plaats om een en ander op te slaan. Jonas doet of hij niets ziet. Dirk pakt een servet en slaat dat over de linker onderarm. Hij loopt naar haar toe. ‘Goede middag mevrouw, welkom in ons lokaal. Geeft u maar...

Het zachte namiddaglicht vervaagt de contouren van het lokaal. In de hoek zitten nu twee drinkers. Dirk zit aan de tap met hond Bas naast zich. ‘Wat weet jij van de ratio van het bestaan, Jonas?’ Jonas veegt machinaal de toog schoon. ‘Daaromtrent beschik ik niet over informatie,...

Als Dirk het lokaal betreedt, wordt zijn oog getroffen door een lichtgele paraplu, die volledig uitgeklapt naast de deur staat. ‘Wat is dit, Jonas?’ ‘Een statement, meneer Dirk. Goede morgen.’ De toon is licht assertief. Dirk loopt rondom het regenscherm. ‘Goede morgen, Jonas. Bij mij...

Jonas en Dirk zien, enigszins overklast, de dame door de glazen deur de straat op gaan. De gele paraplu blijft in het etablissement achter. ‘Dat is me wat, meneer Dirk.’ ‘Zeg dat wel, Jonas. Maar zo is de vrouw heden ten dage. Assertief en daadkrachtig.’ Ze slaan de nog resterende...

Jonas en Dirk keken verbaasd toe hoe Bas meeliep met de dame in het tweed, nadat die hun conversatie hard verstoord. ‘Jammer, meneer Dirk, dat dat mens er tussen kwam.’ ‘Ja Jonas. We hadden net zo’n goed gesprek.’ ‘Met diepte, meneer. En op niveau. Dat wordt tegenwoordig niet meer...

Tante Louise was nooit erg gezien geweest bij de familie Hertsenberg, maar haar overlijdens-annonce deed de deur dicht. Onder haar naam stond ‘Zo, jullie hebben je zin’ en ‘Geen bloemen of ander vermaak’. Louise had stil geleefd, afgezonderd van de wereld. Teleurstelling was haar...

Melissa zag neef Johan bij de notaris met piepende banden wegrijden, zonder haar iets te vragen. Ze waren eendrachtig met zijn auto naar Friesland gereden, maar van die wilsovereenstemming was nu niets meer over. Het kon haar niet veel schelen. Ze moest er niet aan denken met die hufter weer vele...

Melissa overdacht de mogelijkheden die het grote huis haar zou kunnen bieden. Een geëmancipeerde meid is op haar toekomst voorbereid. Maar echt van harte ging het niet. Ze was moe. Albertus had niet veel voedzaams in huis. Ze beperkten zich voorshands tot een kopje poederkoffie in de tuin onder...

Melissa werd wakker door een amechtig kuchende automotor, gevolgd door uitlaatknallen. De plek naast haar in het grote bed was leeg. In de badkamer hoorde ze watergeruis en vloeken. ‘Kutmesjes. Ik ga een shaver kopen.’ Ze deed het raam open en zag een verveloos bestelautootje. Op de...

Melissa keek hem aan. ‘Albert.’ Het “Bert” kwam haar niet gemakkelijk uit de keel maar Albertus nog minder. ‘Ja?’ ‘Volgens mij ben jij niet een snelle beslisser.’ Hij haalde de schouders op. ‘Beslissen kan ik razendsnel. Het is meer de uitvoering die onder vertraging lijdt....

De vrouw in de deuropening keek onbegrijpend. ‘Mevrouw Hertsberger?’ ‘Mevrouw Louise Hertsberger.’ ‘Oh. Zeg dat dan meteen. Louise. Ja ja. Maar die is volgens mij ernstig overleden.’ ‘Ja, maar ze heeft ons gevraagd eens bij u langs te gaan.’ Ze keek het tweetal onderzoekend aan....

Albertus nam plaats op het terras om daar een gedoogpeuk te genieten. Dat kwam hem op een licht-afkeurende frons van Roosje te staan, die het zich als vrouw tot opdracht rekende steeds haar invloedsgrenzen te verleggen. Albertus beantwoordde dat met een blik van ’jekennutmedoen’, waar Roos...

Het was zover op de Staete. De eerste twee bewoners, Elisabeth en Johannes, waren geronseld en nu moest de logistiek worden vastgesteld. Kleine territorium-kwesties tussen Roosje en Melissa staken onverwacht de kopjes op en werden met nauw verholen vrouwelijk venijn uitgevochten over de hoofden...