Alle inzendingen over Houten

...de crèmekleurige stenen van het balkon van mijn mooie, solide woning en mijn eigen haard, mijn vitrinekast en mijn oude houten bureau. Een glans, een schijnsel van voorjaarslicht belicht de verre berkenstammen......

...operatie kreeg Cieltje het popje genaamd Elsje en Ineke een bont, rood en groen houten speelgoedtreintje...

Ze zat naast me te wachten op de houten bank vóór de Copyshop met in haar handen niets meer of minder dan wat beschouwd kan worden als de restanten van een poezenmand. Een klein vrouwtje met kroeshaar dat uitmondde in een klein staartje op het achterhoofd dat verklaarde "dat haar vriendin op...

...en deze heeft het verziekt. Waar zijn de oude houten "Chippendale" stoelen waarmee mijn ouders zich omringden? Waar is de secretaire en waar zijn de marmeren schouwen? In het huis aan de Gerard de Bondtstraat was ik eens kind, daar was ik jong en ik beleefde er mijn roerige tienerjaren. De...

...jeugd door. Daar speelde ik met de felrode, houten blokken en tekende en kleurde ik de figuren die ik vervaardigde met de blauwe en rode metalen voorwerpjes die ik met mijn potlood omtrok. Thuis toonde ik aan oma het resultaat. In de lange gang las mejuffrouw H. voor uit het sprookjesboek....

...vrouw, neem daarom twee zware schroeven en twee houten planken en doorboor mijn handen. Daarna pak uw zweep en boei mijn handen en voeten. En prik daarna mijn ogen door met een schroevedraaier. Ach nee mijn man, ik wil je alleen maar kussen. Ik wil je kussen. Ik wil je heel graag kussen op je...

Vanuit haar ziekenhuisbed kijkt ze naar een prikbord vol kleurrijke kaarten. Hyacinten in de vensterbank. Ze vraagt me wat het met me doet, haar weer zo te zien. 'Ik word er stil van' breng ik met moeite uit. Denk aan al die keren bij Van Dik Hout, dat ik me schor schreeuwde. 'Stil in mij'...

...op een kleine, maar sfeervolle tuin met rustieke houten tuinmeubelen rond een tafel. We vertrekken, en eenmaal aangekomen in de wijk Reeshof bij het startpunt van onze wandeling dringt de eerste kou van het seizoen door mijn dikke winterjas heen en deze bereikt mijn botten en plotseling voel ik...

...chromen scharnieren van de toiletbril, de houten omlijsting van onze glazen salontafel (slik). Mijn moeder had me gewaarschuwd ‘pak toch gewoon een emmer met sop en een spons.’ Zoals met iedere verslaving wilde ik er niet van weten. Ik ontkende glashard. En ging keihard door. Soppen....

...pogingen om het richting huis te slepen van dit houten ‘ monster ‘, bleek er geen beweging in te zitten. Zo zwaar was het. Een en al massief hout... De afstand tot de voordeur bedroeg slechts vijf meter, maar bleek een onmogelijkheid. Een enkele minuut overdacht ik de mogelijkheden en...

...Een paar keer moest ik me omdraaien als een houten pop om me te oriënteren en weer door te gaan. De jongeman duwde me met woorden door mijn barrière naar de top. Zonder hem was ik allang terug bij af. “Help daar komen fietsers aan!” “Blijven staan!” Maar ik dribbelde in no...

vaak ben ik gedreven, heb ik hart en/of hard geschreven, haalde ik alles uit mijn onderkast, en zo wil ik het houden, het kapitaal is allang vernietigd, het liefst lepel ik uw wereld uit de schil, mijn mes en vork snijden geen hout en dan vraag ik mij af, wat heeft u dan voor uw deur, geen...

...takken tot zij werden wat zij nu zijn; harde houten stammen die niet meer schrikken van een briesje of harde windvlaag. Ik draag mijn vruchten, mijn bloesems en ik ben trots op ze en ik draag mijn doornen die ik evenmin verafschuw. Het moest zo zijn dat ik vruchten en doornen draag. Ik...

...vogeltje dat aan de lamp hangt in een houten kooitje zijn liedje weer zal kunnen zingen, maar het hoeft niet meer van mevrouw. Ze heeft nog wat zitten prutsen met wollig, kleurig garen om te proberen pompoentjes te vervaardigen, maar er is niet veel van gekomen. De dagen komen en...

...jonge en luchtige houtsnijwerk geeft veel uitdrukking aan het verre en roerige verleden van deze streken, eert het eigenzinnig en heel bescheiden bekoorlijk. Die houten vertelkunst is sierlijk en vloeiend omringd door boomschors, die oogt als bruine kandij, hier gladgeschaafd, daar diep...

...in een lokaal van ons lage houten schoolgebouw droeg niettemin de sporen van veel zweterige en verwoede inspanningen die in feite niets hadden opgeleverd en nauwelijks tot een toonbaar resultaat geleid hadden. Dit speelde zich af in de eerste klas. In de hogere klassen...

We hadden plaatsgenomen op een van de houten banken die in lange rijen staan opgesteld in onze stationshal; mijn beste vriendin en ik. Door de jaren heen stond ze aan mijn zijde en verdroeg ze zelfs met groot geduld al mijn strapatzen, nukken en grillen, aantijgingen en aanvallen. De kou van...

...en spek. Vóór mij rees een steile muur op, bezet door vele ramen van een pand dat onduidelijke doeleinden diende. Vanaf mijn houten bank had ik het uitzicht op troosteloze en tot ultiem verval gedoemde woningen aan de andere kant van het water.....

...een eveneens curieuze verzameling. In enkele houten paviljoentjes treft men hier een huiskamer uit 1890 aan die zelfs herinneringen aan de Napoleontische tijd met zich meebrengt. Ook is hier een klaslokaal uit een zo ver, haast vergeten jaar waar het aloude leesplankje ("aap, noot, mies!")...

Het was een zonnige lentemorgen in het vredige Nederhof, in de noordwesthoek van de federale republiek Neuropa. Tijd voor Kroontjesdag, die uiting van nationale identiteit die de welvarende Nederhovers steeds weer voor een jaartje koest hield. Om haar vijfjarig ambtsjubileum luister bij te zetten...

...en zombies van beton, metaal en touw. Een houten beeld van zeven vrouwen uit Egypte met zwaard. Bewakers van begraafplaatsen, gemaakt van stof en versierd met lovertjes, been en hoorn. Ik zag veel rood en zwart, mijn lievelingskleuren. Er stond een altaarkastje van hout, terracotta, gips en...

...landweg, zal een eenvoudig, schamel en armoedig houten kruis aangeven dat je eens leefde en dat je mijn hart en ziel in bezit genomen hebt en meegenomen hebt naar je verre land en dat het met jou daar voorgoed onder die rulle bruine aarde ligt, waar ik het nooit meer op kan delven. Je grandioze,...

De volle, weelderige boomkruinen die elkaar ontmoetten en omstrengelden boven de straat zijn onttakeld: de bloeiende bomen zijn gereduceerd tot kale staketsels, die pijnlijk scherp afsteken tegen de voorjaarshemel en doen denken aan een schilderij met angstvisioen van Edvard Munch. "Vanwaar deze...

In die tijd hingen de leerkrachten op mijn lagere school, die gevestigd was in het lage gebouw uit Zweeds hout waar de planken als de schubben van een vis overheen lagen, die feeërieke en romantisch aandoende wandplaten voor de klas en de Bijbelverhalen circuleerden, zoöok de geschiedenis van de...

...school bezochten. Onze kerstboom, leunend op een houten staketsel, gesierd met kerstballen en engelenhaar en bekroond door de feestelijke piek, stond als ieder jaar opgesteld in onze woonkamer. Nu wilde het geval dat we in onze woning een wilde kat huisvestten, een dier dat in feite niet te...

...oude gezicht en over de ronde leuning van de houten, donkerbruine stoel waartegen haar rug rust. De elegante bloes en het gepermanente haar vormen als het ware de uiterlijke tekenen van het streng in toom gehouden verdriet en van de verbittering die de genadige dood welkom heten. De letters...

...in de lente voert haar grillige spel uit op de houten lijsten die mijn vensters omringen. Ik bekijk een oude foto.... Daar is tante Resi, de jonge echtgenote van oom Gerard met mij in het kleine tuintje achter mijn ouderlijk huis. Tante omarmt me beschermend en liefdevol. Ik draag het jasje...

...ligt een afgelegen eethuis. Zijn muren van houten balken hebben nog bosgeur in zich. Op het zacht glooiende dak wuift een veld van tierig gras. Men geniet hier van spijzen en drank, waar de gezonde, vrije adem van het wijde water doorheen blaast. Hier voel je je op een eindpunt van de...

Nooit vergeet je de tijd, dat men de vierde persoon nodig had om een spelletje klaverjassen te spelen. Natuurlijk kon dat ook met een zogenaamd boekje, dan werden de acht resterende kaarten apart gelegd, maar het mooiste was toch wel, een gewoon spel met vier personen. Of je nou fanatiek...

Het appartementencomplex is nu verbouwd en extra beveiligd. De gangen bieden uitzicht op een binnenplaats met frutsels en fratsels die kennelijk bedoeld zijn om een gezellige sfeer te scheppen. Eens vloeiden hier mijn onstuitbare tranen om het naderende afscheid van de allderliefsten. Het flatje...