Alle inzendingen over Peters

Jan Peter, mag ik je zeggen? Dank je wel. Je hebt het goed gedaan. Aan veel was te zien dat je het werk in en met vertrouwen hebt gedaan. De intenties waren goed. Veel ideeën wat minder, daarom heb ik ook nooit op je gestemd. Maar smaken verschillen, zo vreemd is dat niet. Ik hoef geen...

...(Bert Bakker), in 2001 'De zuigeling van St. Petersburg' en in 2005 'Kleine lichamen' (Querido), wat genomineerd werd voor de VSB Poëzieprijs 2006 en de Herman de Coninckprijs. In 1995 ontving hij de Van der Hoogtprijs. In 2011 verscheen 'Ezelskaakbeen' (Atlas), wat hij heeft opgedragen...

Als kind van veertien had ik al snel in de gaten dat ze “vreemd “was. Dat viel vooral op als ze begon te praten. Hoewel ik haar taal verstond kon ik er niets van maken . Snel en verward, zo Ingrid… ratelde ze maar door. Tante Monica scheen als enige te weten wat ze wilde...

Als kind van veertien had ik al snel in de gaten dat ze “vreemd“ was. Dat viel vooral op als ze begon te praten. Hoewel ik haar taal verstond kon ik er niets van maken. Snel en verward, zo Ingrid… ratelde ze maar door. Tante Monica scheen als enige te weten wat ze wilde zeggen....

Misdaadverslaggever Peter R. de Vries heeft de beelden van seriemoordenaar Koos H. zondagavond wél uitgezonden. Hij stelt hiermee het belang van gedupeerden terecht boven dat van de privacy van de seriemoordenaar.

Het lichaam van de vermoorde Mariska Peters is na twee weken van vermissing gevonden door speurhonden die door haar familie zijn ingezet. Mijn vraag is waarom deze kennelijk effectieve methode niet in een eerder stadium door de recherche is ingezet.

Weer is een dreigende crisis bezworen. Jan Peter doet opnieuw alsof zijn neus bloedt en waggelt ondertussen op zijn tandvlees naar de eindstreep. Op bloedend tandvlees wel te verstaan. Beter had ons opperhoofd uit Biezelinge het voorbeeld van zijn partijgenoot uit Maastricht gevolgd en ook zijn...

“Hoi schat. Ik dacht ik bel je even. Bedankt nog dat ik met mijn vrienden op vakantie mocht gaan. Mijn hondje? Dat heb ik weer naar dat hondenpension gebracht. Ik hoop maar dat hij niet wegloopt wanneer ik terug ben. Eergisteren heb ik iets vreemds meegemaakt. Een clown zonder zelfkennis kwam...

En het doet pijn, pijn, pijn! Alles in mij schreeuwt. Ik brul als een wild dier, ik verlies de controle en zak weg in mijn pijn. Mijn eigen losgeslagen wanhoop maakt me angstig en ik brul nog harder. Frustraties, herinneringen, nooit geheelde wonden en nooit verwerkte ruzies wervelen rond in...

Als ze haar ogen sluit ziet ze de zee. Ze kan er niets aan doen, het lijkt of de golven in haar gerold zijn en de zilte lucht haar neus verstopt. Ze proeft zout, ze hoort de meeuwen en het ruisen van het water. Het maakt haar gelukkig, maar ook verdrietig. Het doet haar denken aan toen. Het...

“Weet je wat jij moet doen?” vroeg hij, me aankijkend met een lichte glimlach om zijn lippen dansend. ”M’n bed inkruipen en pas weer wakker worden als het zomer is?” vroeg ik zielig met een dun stemmetje. Hij schudde zijn hoofd, de glimlach werd iets breder. “Dat is niet wat ik...

Ik hou een foto in mijn hand. Mijn ogen glijden over de kleuren, de vormen, tasten het papier af met hun gretige blik. Mijn handen laten hun vingertoppen over de lijnen gaan, snel, vluchtig, ik heb mezelf net op tijd in de hand om te verhinderen dat mijn lippen het spelletje meespelen. De man,...

Zij keek me aan met een glimlach, zag mijn kinderlijke blijheid. “Goedemorgen,” sprak ze langzaam, met een volle stem, diep en warm, met flarden van gezang van honderden vogeltjes en het klateren van een beek in de kleur van de klank. “Goeiemorgen,” riep ik, springend van opwinding en...

Voorzichtig druk ik mijn nagels in de palm van mijn hand. Het doet pijn. Ik druk harder, me goed bewust van de druppels bloed die nu langzaam langs mijn pols naar beneden rollen. Gefascineerd staar ik er naar, de waarschuwende signalen die zich verdringen in mijn hoofd negerend. Pijn. Voelbaar,...

Diep ademhalend zet ze een paar beverige stappen. Weer draait ze zich om, maar ze kan simpelweg niet terug. Zoals iedereen hier. Hier zit je vast, vast. Het scheen prachtig te zijn, en heerlijk, en je was de hele dag vrolijk en gelukkig. Maar de mensen die je normaal om je heen had, gingen niet...

Vandaag stond ik bij het gebakkraampje op het winkelcentrum. In de etalage lagen van die dikke vette overheerlijke Parijse Roomsoezen, moorkoppen, verrukkelijk. Ik bestelde er een en borg net mijn portemonnee op toen ik de jongen achter mij hoorde zeggen: “Hetzelfde graag.” Ik draaide me om...

En ik vraag me af hoe ik opnieuw zo stom kom. Ik wist het toch van te voren? Ik zou het toch niet meer doen? Ik weet wat een ellende het is, wat voor rotgevoelens het met zich mee brengt en hoeveel onzekerheid. Maar ik trap er weer in. Ik dacht altijd dat ik niet harder kon vallen. Als je al...

Hé, zie je me staan? Zie je me staan, hier buiten? Kijk eens door het raam, druk je kleine neusje even tegen het glas en zwaai naar me. Ja, het regent, ik weet dat het regent, maar ik moest je even zien. Waarom? Omdat ik van je hou, lieve kleine, omdat ik het moeilijk vind langer dan een uur...

Ik wachtte op een aanraking. Een arm om me heen, iemand die zei dat het allemaal wel goed kwam. In plaats daarvan stond ik huilend te troosten en blind te leiden. Het kon niet. Het gebeurde. En ik, ik smachtte zo verschrikkelijk naar een aardig woord, een lieve fluistering, een zachte hand op...

Je zorgt elke keer weer dat ik me rot voel! Dat ik woedend ben of depressief, dat ik je wel kan slaan. En elke keer, elke keer weer trap ik erin… Je bent goed in doen alsof. Te goed. Je lijkt zo perfect! Te perfect, want ik voel me rot en rotter en nog rotter. En het is JOUW schuld. Als...

Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet wat jij wil. Speel je met me? Ik weet niet waar het op staat, ik kan het niet meer volgen. De ene keer ben je zo lief en dichtbij me, de andere keer voelt het als een enorme afstand. Een afstand die ik niet kan overbruggen. Heb ik spijt? Ik weet het niet....

Wat kom je hier doen? Wat kom je hier verdorie doen? Afgaan, onderuit getrapt worden, sterven in een hoekje zonder dat ook maar iemand naar je kijkt? Wie denk je dat je bent? Wie denk je verdorie dat je bent? Ik? Ik weet het niet. De held op sokken, de dichter, de dromer en de fantast. Ik...

Het lijkt alsof niks me meer interesseert. Het leven gaat door, kabbelt zachtjes verder. Rimpeltjes die insluiten wat ik denk, wat ik voel, om er maar geen aandacht aan te hoeven besteden en er voor te zorgen dat het vooral niks verandert. En het verandert ook niks. Behalve dat ik met dagen zit...

Een meisje, met een gezicht nat van tranen en een verbeten, gekwetste trek op haar gezicht. Een jongen, een stuk groter dan zij, hoog boven haar uittorenend, die glimlachend op haar neerkeek. Ze sprong tegen hem op als een schaap tegen een leeuw en haar vuisten beukten op zijn borst. Haar mond...

Hij sloot zijn hand om de mijne. “Het spijt me,” zuchtte ik terwijl ik mijn hoofd tegen zijn schouder legde, “ik had je nodig. Ik heb je nodig.” Hij knikte en kneep zachtjes in mijn hand. “Ik weet het, Suzanne, ik weet het.” De tranen liepen over mijn wangen en ik hief mijn hoofd op....

Het zijn de bescheiden aardse geneugtes die mijn geest dagelijks verruimen, laten stijgen tot ongekende hoogtes en van een allesomvattende dosis hemels genot voorzien.

De wolken lieten de Nederlandse zomer even met rust en gaven de zon de kans om voor helderheid te zorgen. De relatie tussen Frits de zwarte kater en de jeugdige Bjarne begon te bekoelen. Het harige beest had meer belangstelling voor muizen dan voor zijn trouwe verzorger, die een aanzienlijke...

Wij gingen altijd samen bridgen, wij, Bert, Peter, Karel en ik. Dorpsgenoten van lang geleden. Stadsmensen nu. Maar onze vriendschap was nooit verloren gegaan, in welke stad wij via onze banen ook terecht kwamen. Jong waren we allang niet meer, maar zo voelden wij ons wel als we samen waren; de...

...Simon Carmiggelt, wat hem voor me innam. Peters 'cake met peren' werd helaas kut met peren. Met de naam had hij er al een voorschot op genomen. Zijn tweede opdracht, geen Euromast maar een boomhut genoemd, was een torenhoog baksel van financiers. Dat zijn, ik wist het niet, Franse...

Eindelijk liet de zon zich weer volop gelden en waren de regendagen voorbij. Bjarne liep weer in zijn korte broek rond en genoot van de vrijheid van de zomer. De jonge kunstenaar Peter Halm bracht de scholier Bjarne op de hoogte over het conflict tussen de schrijver Jan Boter en de kunstenaar...