Alle inzendingen over Wenen

Na mailberichten, appjes of telefoontjes schreeuwen of fluisteren wij elkaar in miljoenenvoud toe: ‘Blijf gezond’. Hartelijk bedoeld. Maar op zwakke momenten ervaar ik deze wens regelmatig als vervelend en nogal dwingend. Hoezo moet dit als een bevel klinken, terwijl medemenselijkheid de basis...

Elk jaar bij oud-en-nieuw verbaas ik mij over de willekeurigheid van de keuze van de dag waarop we kennelijk collectief tot de slotsom zijn gekomen dat er een nieuw jaar begint en dat dat gevierd moet worden. Blijkbaar past het bij ons, als mensheid, om een keer per jaar een feestje te bouwen...

Met mijn voorhoofd leunend tegen de koele muur, armen, gespreide vingers, buik, benen en tenen tegen de muur gedrukt. Ik wens bij haar te zijn. Doch niet in zwaar beton, onbeweeglijk zijn. De grove materialen die samengeperst een karakter vormen. Karakter van warme, beschermende geborgenheid....

...plafond van de Grote Hal in de Universiteit van Wenen werden als pornografisch bestempeld. Dit was meteen je laatste, publieke opdracht, die je had aanvaard. In mei 1945 zijn deze meesterwerken door de terugtrekkende SS-ers vernietigd. Met het gezin Flöge was je in de zomervakanties bij de...

Niet weten wie je ouders zijn kan na verloop van korte of langere tijd een trauma veroorzaken. Ook als men de gegevens van één van hen niet boven water krijgt, laat dit diepe sporen achter. Neem b.v. de situatie van G.E. Dachte: wetend dat D.E. Wens de vader is blijft het spoor dat naar moeder...

...en haar kinderen om met jou naar Nussdorf, Wenen te gaan. In oktober 1908 keerde Mathilde naar haar gezin terug. Wanhopig van verdriet om het verlies van Mathilde en om je gebrek aan kunstzinnige acceptatie verbrandde je op 4 november 1908 zoveel mogelijk in je atelier. Een groot deel van je...

Vandaag las ik een stukje in de Margriet over de moeder van Bart de Graaff. Nog steeds loopt ze over van verdriet, over zijn dood. Daarover zou ik graag het volgende willen zeggen. Je eigen kind en zeker iemand als Bart verliezen, is een ramp. Die knul kreeg al zoveel voor zijn kiezen, dat ’t...

Morgen kan zomaar alles afgelopen zijn, een linkerarm signaleert, een hart dat stopt, een scheefgezakte mond. En dan ben ik er niet meer, weggerukt van dit aardse bestaan, mijn leven naar de maan. Naar de kloten, prostaat- dan wel teelbalkanker, misschien onder een bus of tram met het idee dat...

Prikkels voor een verwarde de geest. Voor hen, die je dan de "menselijke maat nemen" is het niet eenvoudig om dat dan altijd ook goed te verwoorden. Zij die ermee te maken hebben, mensen je dan simpelweg "sterkte" wensen, kan goed bedoeld zijn maar toch ook vreemd overkomen. Sterkte, wat...

...de achtergrond van de indigoblauwe nachtelijke hemel. De volgende dag was een dag die we plaatsvervangend in Wenen konden vieren met feestelijk pastelkleurig banket en goede wensen.

Eens schonk je mij het vogeltje van fragiel, doorzichtig glas. Vaak kijk ik ernaar. Het heeft een lange, eveneens glazen staart, die enthousiast opwipt alsof jij, mijn meest dierbare zus daarmee wilt veronderstellen dat de fervente en vurige kracht waarmee ik mijn leven attaqueer, waardeer en...

De donk’re dagen voor Kerst zijn reeds lang niet donker meer, de donk’re dagen voor Kerst zijn lichter dan die van weleer, de zon schijnt, ‘t is warm buiten nog even en de vogels nest’len de eendjes broeden, deze warmte kon immers niemand bevroeden? De donk’re dagen voor Kerst,...

Er zijn perioden waarop ik intens gelukkig ben. Zeldzame en kostbare momenten waarop ik mezelf kan zijn. Alleen op zo'n moment. De gedachte dat er op dat moment iemand bij mij is, naast mij loopt, ergens op mij wacht, aan mij denkt, spreekt wanneer ik wens stil-te zijn, is onverdraaglijk....

Het is laat, ik rook nog een sjekkie, drink een laatste borrel, tevreden met de dag die is geweest. Wind en regen getrotseerd, broertje geholpen met zijn nieuwe thuis, kast in elkaar geschroefd voor dochterlief. Het leven is zo slecht nog niet, ik ben wel moe en aan slapen toe. Niemand wilde hem...

Ik verzocht de nog jonge en zo elegante dame achter de toonbank van de boekwinkel het jeugdboek als een cadeautje in te pakken. Ze voldeed graag aan mijn wens en met rappe vingers die eindigden in keurig gelakte spitse nageltjes deed ze het papier er omheen. Ze vroeg nog of het cadeau voor een...

Ik heb het geprobeerd. Stekelig, ontwapenend, stelling nemend, kwetsbaar, kwetsend, ontroerend, hard, zacht, open vizier, tegendraads. Slechts een enkeling gaf mij het krediet waar ik naar hunkerde, de rest denderde voort, woordenbrij strooiend over de goegemeente of kankerend aan de...

Als je bij deze woningbouwvereniging, die de naam draagt van "Elk een", wat zoveel betekent als "iedereen", maar dan vertaald in de noordelijkste taal, de huur niet op tijd voldoet dan word je zelfs na dertig huurjaren, zonder huurachterstand, als staatsvijand nummer een behandeld. Eerst word...

Als je een keer iets laat vallen, nee geen serviesgoed of zo, nee een opmerking in de trant van: ik had altijd graag in een koets willen rijden als ik zou trouwen, maar ja, de eerste keer was het een oud vehikel wat halverwege de geest gaf, maar ons uiteindelijk bij het stadhuis bracht. Ach geen...

Ook ik bevond me te midden van de menigte, te midden van het schaarse maar enthousiaste publiek dat, veelal gewapend met paraplu's, de gebeurtenissen afwachtte op de regenachtige avond van de 15e juni jl., aan de vooravond van het grote Festival Mundial; de gebeurtenissen die dienden om dit...

Lucie, we legden samen een groot deel van de levensweg af; de levensweg die voor jou zo bochtig en hobbelig was met ravijnen en spelonken waar je telkens in dreigde te vallen. Samen leefden we, samen werkten we en samen beleefden we die zo schitterende zomer in Oostenrijk, zo lang geleden. Je...

...Na de Anschluss in maart 1938 vluchtte je naar Wenen, terwijl je je vele schilderijen in je atelier achter liet. Je ging naar tante Emma, die inmiddels weduwe was. Emma's zoon Oswald, een advocaat van de Socialistische Partij SPÖ, werd gemarteld voor zijn politieke activiteiten en later...

...mens, die tegen een boom zit. Je was in Wenen, op verlof van het Oostenrijkse leger. Marthe verbleef nog in Frankrijk en jij was hopeloos verliefd op Helene Heger, je jonge minnares en één van je leerlingen. Op 9 mei 1916 schoot je eerst je geliefde Helene Heger dood. Dit als gevolg van...

Ik kwam mank aanlopen, zag je met je hoofd op je armen liggen, in het restaurant van het ziekenhuis, op tafel. Ik had toen al moeten voelen, welke wending deze ontmoeting zou nemen, maar voelen begint steeds meer van mij te vervreemden. Of ik van gevoel. Er ligt in ieder geval een waas van...

Met wat toch wel beschouwd kan worden als haar laatste krachten vouwde zij de vele, zijdeachtige, kleurige sjaals die in schrikbarende wanorde lagen opgestapeld in een muurkast met mijn assistentie nog op alsof dit allerlaatste project nog voldoening en zingeving verschafte.... De dood die niet...

...verdriet uiteen spatten op inktgeschreven woorden waarvan de randen blauw oplichten en de tekst is verdwenen onder lijdzaam wenen. Verlies mag niet leiden naar een prijs, verlies dien je te nemen. Incasseren is een kunst.....

Als je zoveel op je " bordje " krijgt, als jij is het niet zo vreemd dat je hoofd zegt: tot hier- en niet verder. Als je zoveel te verduren krijgt, als jij is het niet raar dat je lijf je zegt: stop. Als je zoveel mee moet maken als jij gaat de wereld tollen, klopt er niks meer behalve...

Het meisje wil dood. Er is geen ontkomen aan haar wens en er is geen alternatief meer. Elf maal loerde de dood haar al in het gezicht, op eigen verkiezing. Haar haar glanst, haar gebit is krijtwit, ze draagt alle charmes van haar jeugd en ze heeft nog de steun en bescherming van haar ouders en...

Ik zal niet in de top eindigen, zelfkennis genoeg. Literatuur zegt mij niets, dat is iets van oude mannen achter een typemachine, of zelfs een kroontjespen, schoonschrijvend blijven zij tussen de lijnen hangen. Krullen, haken en ogen, ouderwets perpetua of bodoni, schreefjes die recht doen aan...

Het moet op de Korvelseweg geweest zijn of op het Korvelplein bij de "poppendokter" die daar gevestigd was. Mama heeft me erover verteld. Ik was twee jaar oud. We zijn daar ongetwijfeld met een beschadigde, "zieke" pop naar toe geweest..... Ik moet de kleine, naakte, zwarte en witte popjes...

...Song' komt uit 'Peer Gynt' van Edvard Grieg. Anna, Yusif en Tiago wonen in Wenen.