Paard en wagen
Als je een keer iets laat vallen, nee geen serviesgoed of zo, nee een opmerking in de trant van: ik had altijd graag in een koets willen rijden als ik zou trouwen, maar ja, de eerste keer was het een oud vehikel wat halverwege de geest gaf, maar ons uiteindelijk bij het stadhuis bracht. Ach geen bruidsjurk, geen taart geen feest ook trouwens, want daar was geen geld voor. Wel ringen, dat dan weer wel en zo blijf je dromen over een koets....
Het eerste huwelijk strandde, al heel lang geleden, tweede huwelijk is een prima huwelijk, maar dus niet gestart met een koets, evenmin een trouwjurk, wel een taart en een klein feestje...in kleine kring..hartstikke gaaf toch? Maar die koets he, met een paar van die prachtige paarden ervoor...het blijft een stille wens.
En toch had iemand die wens gehoord, dat blijkt, want wat komt er met veel bombarie, geraas en lawaai vandaag de straat in rijden? Een boerenkar met slingers, twee boerenpaarden ervoor en twee stoelen op de kar, van die grote leunstoelen...mijn mond valt open en ik zie een grijnzende koetsier de paarden te mennen, niet de groenteboer, niet de melkboer en evenmin de koetsier van de gouden koets...
Nee hoor, mijn eigen vent, zat op de bok...of ik maar eventjes in wilde stappen...nou ik kan nooit meer zeggen dat ik niet op paard en wagen gezeten heb.,,want dit ritje zal ik niet snel vergeten...in de leunstoel, op paard en wagen.
Geplaatst in de categorie: humor