Alle inzendingen over blauwe

...foute kapsel en boude uitspraken. Hij staat ergens voor, dat kan niet gezegd worden van zijn opponenten, die blijven liever zitten in die prachtige blauwe zetels. Al moeten zij daarvoor hun moeder aan de duivel verkopen en recht praten wat krom is. Er komt een moment dat men dat niet meer pikt.

...voet der dingen mag ik verdwijnen wat ik drink is op...

...is m.i. gewoon een opstelsom van butsen, blauwe plekken en mentale teleurstellingen, op hun levenspad tot nu toe opgelopen en waaruit deze leeftijdsgroep lering heeft getrokken. Dat is positief bedoeld, want goede raad van deze medemensen behoedt jongeren soms voor verkeerde beslissingen...

...had. Ik deed ongaarne afstand van het blauwe mannetje van aardewerk dat eerst nog mijn bureau gesierd had en dat mij als een trouwe mascotte scheen aan te kijken en dat mij woordeloos scheen te bemoedigen: "Toe maar, probeer het maar, je kunt meer dan je denkt!" Toen Kerstmis...

ik heb zo helemaal niets met blauw bloed, alhoewel van mij de paleistrappen rood mogen kleuren, de klootzakken zien ons nog steeds als horigen, doofpottend zit de uil in de olmen, onderdanig narrend positieberekenend, dat schept een band, prins bennie is fout bezig en juultje zielig, kans gemist,...

Hoe graag heeft hij de blauwe meren bij Luzern en Neuchatel aanschouwd, al was het slechts één keer in zijn leven. Maar op de Rijnboot voelde hij zich een vreemdeling te midden van de overige gasten. Het levenslange verdriet om de zoon vervreemdde hem inderdaad van de anderen en het verstarde...

Mijn verdriet komt en gaat; wast af en aan als het getij dat de kust geselt en streelt. Na de zoveelste ruzie stapelde het leed zich in me op; de tranen brandden achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk tekort. De arme, goede...

Mijn verdriet komt en gaat; wast af en aan als het getij dat de kust geselt en streelt.... Na de zoveelste ruzie stapelde mijn leed zich op als een ongewenste Toren van Babel; de tranen brandden achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk...

...of verwaarloosde geval. Tussen de vele artikelen, die alle optimistisch in januari al het voorjaar en de voorjaarsschoonmaak schijnen aan te kondigen, vind ik in een uithoek het kleine, blauwe plastic emmertje waar mijn trouwe Ilonka om vroeg. Het is daar, als ware het verweesd, eenzaam en...

...ongrijpbaar zwemmend door het blauwe water (dat blauwe is reeds uitgelegd), ontzagwekkend als Jormungandr. Veeg met je zwarte vlechten het eeuwenoude leed uit je bedroefde ogen en verlicht de literaire duisternis, wat klinkt als plopgeluid bij het gelijktijdig ontkurken van een paar miljoen...

...duizenden kaarsjes: allemaal rode, paarse en blauwe vlammetjes. Grote feestslingers hingen aan het hoge plafond. De konijntjes keken hun ogen uit. Tegelijk spitsten ze hun oren. Hoorden ze geen zacht gesnurk? Lag daar misschien een gevaarlijk beest te slapen!? Ze durfden niet verder te gaan en...

...in dit chaotische...

...naar de hemelsblauwe lucht om ze dichterbij te halen. De wolf stond op, gooide zijn kop in zijn nek, en huilde tegen de kleine witte wolken die aan de stralend blauwe lucht langs dreven. De vrouw zag het beeld in de wolken waar de wolf haar op wilde attenderen. Ze glimlachte en wist dat de...

...gegooid, wederom een knappe enorme knal, een blauwe rookwalm en dame in spe, loopt verder, schrikt nergens van en ik zie weer haar handen uit de zakken komen. Inmiddels is ze vlakbij het fietspad, ze zal toch niet? Maar ja hoor, ze zal toch wel, er komt een fietser aan, moeder met kind,...

...vloog dit "ding" voorbij. Kort hierna een blauwe streep, als een mes doorkliefde het 1 van de huizen, donderend geraas, gebulder. Geschreeuw vulde de eertijds zo lege straat. Plotseling was het weer stil, onwezenlijk stil. Alsof er niets gebeurd was. De mist omsloot weer de straat,...

De man met de tedere, diepliggende blauwe ogen - de ogen die zo lang geleden voor het eerst liefdevol zijn echtgenote, mijn zus aanschouwden - koestert op het erf van zijn woning (die ik als "boerderij" zou willen omschrijven) het trotse, houten beeld van de hem zo geliefde kraanvogel, dat zijn...

...En gedachten, die mij volgen naar waar geen tijd is. Ik was anders, toch was ik speciaal! Nu rust ik op dit bed van liefde. En zie omlaag, naar waar deze liefde groeit. Blauwe luchtbalonnen brengen het naar mij. Ik zweef naar een heerlijk oord vol prachtige bloemen, Geschonken door...

...is. Dat van die mensen die zoveel praten, maar zo weinig zeggen. Wat zijn ze van plan? Dat van zo maar moeten geloven in iemands blauwe ogen. Op gezond verstand weet ik het niet hoor. Dat is wat ik bedoel! Ik koers, denk ik, maar op het gezonde gevoel.

...Amy nog immer vrolijk verder op een grote roze blauwe wolk. Wie liggend met zijn rug in het gras, starend naar de wolken, heel goed luistert, kan nog steeds genieten van de mooie liederen die het hele clubje dagelijks ten gehore brengt. Rokkend en rollend tot in de eeuwigheid, op zoek naar de...

...mijn venster en vaak heb ik mijn blikken erop gevestigd; in wanhoop, in vertwijfeling, in blijdschap en euforie. Als een nieuwe morgen aanbreekt die gaandeweg verlichting brengt, is de blauwe tint van de hemel zichtbaar achter de grillige openingen in het bladerdek. Zo is het in de...

...en er zit kou in de lucht maar een stralend blauwe hemel overkoepelt ons. Op de "Social Sofa" kun je altijd iemand ontmoeten (daar schijnen ze ook voor bedoeld te zijn). Mevrouw is drieënzeventig en ziet er nog goed uit. Dat heeft men haar ook gezegd. Maar de burenruzie is hoog...

...en blinken in de zon, fel af stekend tegen de blauwe lucht. Onder mij ligt een zee van wolken. Ik weet dat daar beneden een wereld is, al lijkt dat onmogelijk. Mijn volk leeft daar. Schijnbaar onwetend van het universum hier boven. Toch gaat ieder van ons één keer in het jaar, op de dag dat...

Ik wilde de kobaltblauwe vazen met de leuke, parmantige leeuwtjes op hun dekseltjes wegbrengen; ik wilde ze verkwanselen, maar het was niet zonder tranen dat ik probeerde dit besluit te nemen omdat de vazen het blauw droegen van mijn liefste, overleden oma, van wie ze een erfstuk vormden. Ik was...

De straten van Tilburg west lagen er stil en grijs bij in de lichte motregen..... Toen ik voortwandelde op mijn weg naar huis, werd opeens mijn aandacht getrokken door een krassend, schor geluid en, even van de weg af, ontwaarde ik bij nadere inspectie, in een uithoek, in een grote kooi twee...

Ik wilde de kobaltblauwe vazen met de leuke, parmantige leeuwtjes op hun dekseltjes wegbrengen, ik wilde ze verkwanselen, maar het was niet zonder tranen dat ik probeerde dit besluit te nemen, omdat de vazen het blauw droegen van de ogen van mijn liefste, overleden oma, van wie ze een erfstuk...

Je portret in grijstinten staart me als het ware aan vanaf de wand alsof je mond ieder moment zou kunnen gaan bewegen in een gesprek en je woorden tot me zou kunnen richten; alsof je je handen nog een keer uit zou kunnen strekken; je blauw-dooraderde handen die mij eens hebben gestreeld.... Maar...

Het evenement van jouw magistrale gezicht waarop zich een symfonie ontrolt en aftekent, zal me blijven inspireren. Je lippen bleven een heiligdom dat ik niet mocht beroeren en ze toonden vaak je lach die je grote verdriet moest maskeren. Je ogen, melancholiek en vervuld van droefenis, staarden als...

...en mijn tranen vloeien; de opgezwollen blauwe aderen, prominent op de verouderde handen, de neerhangende, tedere lobben van de borsten, de kwetsbare lipjes tussen de benen, die toegang geven tot de gang die eens geschonden is en die bestemd schijnt te zijn voor de Liefde; ik beschouw...

Onze Hasseltstraat, die zich "onbekommerd" en welhaast "roekeloos" uitstrekt en die het Textielplein met de Kwaadeindstraat verbindt, is op deze Koningsdag met haar kramen omgetoverd tot de winkelstraat die ze eigenlijk nooit is geweest. Het trotse rood-wit-blauw, vergezeld van een chique...

...in bed. Er was iets typisch aan de geur van blauwe bloemen. De geur was het sterkst in de nacht. De volgende dag ging Bjarne weer op de fiets terug naar de Spaarndammerbuurt. Over een week had hij afgesproken met Astrid om haar te ontvangen in zijn kleine woning op de vierde verdieping....