Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De Wijsheid van de Wolf

De herfst was als een warme deken over het landschap neergedaald. Bladeren, geel, oranje, rood en bruin, bedekten de grasvelden en wegen. De vrouw liep met haar metgezel door de dikke laag kleurige bladeren, die het pad naar het meer als een speelse, opwaaiende loper voor haar uitrolde. De grote platte steen aan het meer was haar favoriete plek om zich één te voelen met de natuur om haar heen; het licht stromende water, de warm bedekte aarde, de hemelsblauwe lucht. Haar viervoetige metgezel lag rustig doch waaks aan haar voeten.

Uit het water kwamen beelden omhoog van verleden, heden en toekomst. Het verleden verscheen in de kleuren zwart, wit en grijs, het heden in de warme aardekleuren van het herfstseizoen, en de toekomst in de groene en blauwe kleuren van de lente, de zee en de lucht. De kleuren van het verleden vertelden een verhaal van keuzes en beslissingen, gemaakt met de kennis en wijsheid van toen, van dingen die nog niet bekend waren, van dingen die men nog moest leren. De kleuren van het heden waren als een warme deken van accepteren, van weten dat het verleden niet veranderen kan, van vertrouwen op nieuwe inzichten van het geleerde. De toekomstkleuren spraken van een belofte, van heling en heelwording, van innerlijk geluk.

De vrouw liet de kleurenparade op haar inwerken, zag hoe de grijze tinten in het water verdwenen, de warme tinten als bladeren bleven drijven, en de lentekleuren opstegen naar de hemelsblauwe lucht. De witte wolf aan haar voeten keek haar aan, zijn linkeroog bruin, zijn rechteroog blauw, en legde zijn kop op haar gestrekte benen. Liefdevol streelde ze de brug tussen zijn ogen met haar duim, waarop hij zijn ogen sloot om haar energie en zijn energie in elkaar te laten overvloeien.

Hij was haar metgezel in het heden en zou haar begeleider zijn naar haar toekomst. Hij was wijzer dan haar medemensen, want hij kon het heden en de toekomst zien. Hij zond haar beelden van keuzes die ze niet voor mogelijk had gehouden. Ze hoefde maar te reiken naar de hemelsblauwe lucht om ze dichterbij te halen. De wolf stond op, gooide zijn kop in zijn nek, en huilde tegen de kleine witte wolken die aan de stralend blauwe lucht langs dreven. De vrouw zag het beeld in de wolken waar de wolf haar op wilde attenderen. Ze glimlachte en wist dat de toekomst nog mooie dingen voor haar in petto had.

... Het verhaal behoort tot een serie van verhalen eerder op deze site gepubliceerd - De sneeuwwitte stad, Het geheim van de eenhoorn, De dans van de ijsdraak, De schaduw van de slang, en De kracht van de dolfijn - maar kan ook als een alleenstaand verhaal worden gelezen. ...


Zie ook: http://www.turningpointgallery.com/

Schrijver: Gabriëla Mommers, 17 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.7 met 9 stemmen 405



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)