Alle inzendingen over dankbaarheid

Ik ben geen man, ik ben geen vrouw. Een minderheid legt mij op dat ik me niet mag profileren als man of vrouw. En dan kom ik in opstand, plas elk openbaar toilet onder, zitten of staan, ik zijk toch wel. Schijten doe ik ook, vooral op deuggleuven die genderneutraal hun geslachtloze kinderen...

Je wordt ouder en dan is niets meer hetzelfde als dat wat je gewend bent. Niemand begrijpt jouw woorden meer, ze zijn achterhaald. Ik ben dus antiek aan het worden. Dankbaar ben ik voor de liefde van mijn zonen, die mij nog steeds lijken te begrijpen. Maar het wordt wel stil om mij heen. Ik...

In de morgen vertoont zich aan de horizon achter de boomgroepen en achter de huizen een rozerode hemel. Vanzelfsprekend gaat de zon, die zich later aan het panorama toevoegt, eveneens op in de Nassaustraat... Later mengen zich de tinten van de hemel als op een palet en zij wordt grijs en...

Mijn eerste keer op deze site, toentertijd nog niet gesplitst, ik produceerde het gedrocht 'Schaamlip'. Inmiddels ruim 4200 keer gelezen/bekeken sinds het jaar 2005, ben er Ditheke nog immer dankbaar voor. Kreeg er een negatieve reactie op, u weet dat ik daar immuun voor ben. Honderden...

Zij weet donders goed dat haar tijd er bijna op zit, klampt zich vast aan mijn wekelijks verschijnen. Soms valt ze om en wil ze het niet weten, geheimpje dat ik moet bewaren. Vandaag wist ze niet meer welke dag, verslapen bracht ik haar terug naar bed, dankbaar de rust trok ik gordijnen naar...

Ik zit achter mijn computer en wil zo graag alles schrijven wat ik dit weekend heb meegemaakt. Toch houdt iets mij tegen, het is vermoedelijk te veel om op te noemen. Soms denk ik wel eens: “Hoe bestaat het, dat ik alles kan volgen en direct kan reageren” ! Kennelijk gaat het mij erg goed en...

...badje met etherische, weldadige olieën. Je dankbaarheid zal ik me altijd blijven herinneren en hoeveel vaker was dit gebaar, deze geste nodig geweest! Het afscheid kwam onverwacht, plotseling. Woordeloos was je, en sprakeloos, verstomd, hulpeloos en machteloos..... Ik bekijk je foto...

Ik heb Femke Halsema heel hoog zitten. Haar abrupte weggaan uit de politiek lijkt wreed, maar ze heeft haar ambtsperiode meer dan volgemaakt en vol kwaliteiten, die haar opvolgster niet zomaar zal kunnen evenaren. Ze wordt hoogleraar in Tilburg, maar als rechtgeaarde Groen Links-stemmer ben ik...

Zij was een stuk ouder dan ik, maar wat wat een stuk was zij. Meegekomen met een collega die netjes aan ons had gevraagd of dat niet erg was. Tuurlijk niet, het was vrijdag en iedereen had zin in een Griek en daarna de binnenstad in om uit te gaan. Na diverse escapades belandde ik bij jou in bed...

Dichtbij het dorpje lag een groot bos, waarin een oud kasteel stond. Er woonde niemand in dat sombere, vervallen gebouw. Wat zag dat er naargeestig uit! De muren waren grauw, overal beschimmeld. En op sommige plaatsen gebarsten. Een van de vier torens was helemaal in elkaar gezakt. Je kon dat...

Ach, in ons kasteel is het goed wonen," bromde het spook. "Maar om hier altijd en eeuwig gevangen te zijn en er nooit eens uit kunnen... O, mochten wij geesten maar eens naar buiten zweven!" kwamen deze laatste woorden er luid klagend uit. Er kwamen veel meer spoken bij de ramen staan. Die keken...

Moeilijk te geloven dat er één iemand, genaamd God, aan de touwtjes zou trekken vele kilometers boven ons. Als Hij dat zou doen, zou het de meest gemene, harteloze man zijn die er bestaat. (Ik ga er even vanuit dat het om een man gaat, omdat er altijd over ‘Hij’ wordt gesproken). Welke idioot...

We waren beiden op weg met buslijn zeven. Hij droeg een krullerige haardos, een ringetje in het oor en een gouden kettinkje met medaillon om de hals, mogelijk duidend op bepaalde voorkeuren die mijn volledige begrip en billijking kunnen wegdragen. Hij was na zijn ongelukkige val nog maar net...

Het is een stille, grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en als zij koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijsharige dames, een vrijwilliger als chauffeur,...

De indicatie is er, eens of soms twee keer per week recht op zorg, hulpbehoevend huishoudend. Het maakt niet uit wat voor weer het is, je wordt verwacht, maar bij vijftien centimeter sneeuw is men toch blij verrast dat je er bent. Het mensje schenkt dankbaar een kopje koffie, suiker en melk...

Het jongetje zou zijn zevende verjaardag vieren en ik vroeg de moeder wat de "grote dag" zou brengen. Vroeger, als kinderen, in onze jeugd, - die sinds lange jaren is bedolven onder as en puin en onder de tijden die zich hebben opgestapeld en vermeerderd zoals wellustige, onbeschaamde konijnen...

...Rozendaal of Den Helder bent, de mate van dankbaarheid - of het gebrek daar aan - staat of valt met de beeldvorming over landelijke politiek. Uitrijden die race dus, tegen beter weten in. En de Utrechtse kiezers beslissen over jouw lot, als kandidaat. Op basis van overtuigingen,...

...van de laatste weken. Sinds ik leef is het nog nooit zo'n puinhoop geweest. Het doet me flink zeer. Dankbaarheid heeft vanmiddag een diepere betekenis gekregen.

...Het heeft de klank van dankbaarheid. Ja, het is dankbaarheid. Al deze mensen, schijnbaar toevallig of soms heel lang, hielpen mij op mijn weg. Kilometers met losse handen op de snelweg, in een achtbaan, de vrije val, in de schemer over een kronkelend bospad, voetje voor voetje door de bergen,...

Via de omliggende dorpen, via de snelwegen en toegangswegen tot de stad, heeft ze de Nassaustraat bereikt. De auto is onder haar handen gewillig en snel, het asfalt zoeft onder zijn wielen weg, kilometer na kilometer verovert hij op de afstand die mij en mijn arme zus meestal gescheiden...

Het moet maar eens gezegd, ik voel mij de laatste tijd vreemdeling in eigen land, de imam heeft mij lamgeslagen met zijn protestlied. Voorganger, voorzanger, troubadour van de valse woorden, hij moest ondertiteld worden na meer dan tien jaar Nederlander te zijn geweest. En zie ik dan een mens...

Hij doet het nog, de BOOM, lichtjes verslingerd aan ballen en bellen, in mijn huis staat ie nog steeds recht, overeind. Belazert de kluit niet, want hij vond zichzelf in wortels, fier draagt hij mijn versierselen. Ik zie hem liggen, aanbieding bij de bouwmarkt, tussen de blauwsparren en Nordmannen,...

Ik bouw voor jou een huisje niet te groot niet te klein, zo’n huisje aan een grasveld waarin je zo fijn jezelf kan zijn. Ik bouw voor jou een huisje met deuren, ramen en een pannendak met wel zes slaapkamers een verwarming, een huis voorzien van alle gemak. Ik bouw voor jou een huisje van...

En jawel- na een paar weken afzien wat het weer betreft dan, doet de naam: Lente precies wat ervoor staat namelijk: een zonnetje laten schijnen, bomen in bloei, hier en daar narcissen en groen, veel groen. De blaadjes komen aan de bomen, nou zou ik dat ook doen als ik een ontluikend blaadje was,...

Je zegt vaak tegen die mensen waar je het goed mee kunt vinden dat je altijd een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een...

Het valt niet te ontkennen dat de ontvangst die mijn "respondenten" in de achterstandswijk mij bereidden, doorgaans hartelijk was. Men was mij dankbaar voor mijn inspanningen, voor mijn verwoording van het verhaal en voor de plaats die ik hen toekende in de Wijkkrant. De hoofdredactrice bekende...

Soms zie je op tv iemand die een ander redt, soms zie je op internet, dingen voorbij komen van mensen, die anderen en ouderen nog een handje toesteken. Soms, zie je zelf, dat een jong persoon een ANDER helpt met een zware tas of oversteken. Een simpel dank je wel is dan het enige wat er...

...uit, zolang dit besef vanaf nu blijvend en die dankbaarheid oprecht is. Niets in een mensenleven is vanzelfsprekend en op een verder gevorderde leeftijd nog in mindere mate. Om deze late erkentenis kracht bij te zetten, heeft mijn steevaste slotregel deze keer eenmalig de symbolische maar...

Ik las onlangs in de NRC dat Femke Halsema aan haar laatste termijn bezig is en dat zal helaas wel waar zijn, terwijl ik dacht dat zij voor altijd meeging, tot ze oudbelegen wordt. Ik voel na dit bericht al grote droefenis, ze gaat de politiek definitief verlaten, na al die jaren zo glorieus in...

...sleutelfunctionarissen geworden. Zij draaien aan de knoppen van ons bestaan, onze hoop, onze angst, en aan onze dankbaarheid. Is dit dan slecht? Neen. Maar is de balans niet flink doorgeslagen?