Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Voor Jozefien

Ik snel langs titels in een boekwinkel. Volle tafels, bekend en onbekend werk. 'Ik ben pelgrim' knalt uit een kaft. Pak het boek. Het is zwaar. Loop ermee naar de leestafel. Sla het open. De eerste zin. Ik schrijf het op papier:

'Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal herinneren.'

Ik sluit het boek. Daarna mijn ogen. Droom even weg. En laat de pen zijn werk doen.

Er zijn van die plekken die ik me mijn hele leven zal herinneren. Plekken die symbool staan voor de levens die geleefd werden op dat moment. Levens van kinderen en volwassenen. Mensen met wie ik opgroeide. Mensen die op mijn pad kwamen. Die soms hele einden met me meeliepen of even vluchtig langs me heen schoten. Hoe zou het hen zijn vergaan? Leefden ze hun dromen? Kwamen verwachtingen uit? Durfden ze af te wijken? Voor zichzelf te gaan staan? Of bracht het lot ze op plaatsen die ze in hun gekste dromen nooit gezien hadden? Maar bovenal vraag ik me af waarom ik hier nu toch zo mee bezig ben? Waarom overvalt me hier, tussen allerlei wildvreemde boeken, zo'n nostalgie?

Een zachte stem spreekt in mijn oor. Leg het nogmaals te luister. Het heeft de klank van dankbaarheid. Ja, het is dankbaarheid. Al deze mensen, schijnbaar toevallig of soms heel lang, hielpen mij op mijn weg. Kilometers met losse handen op de snelweg, in een achtbaan, de vrije val, in de schemer over een kronkelend bospad, voetje voor voetje door de bergen, door de dikste blubber, over sloten, over zeeën en soms, heel soms, was het scherpste kapmes haast niet scherp genoeg.

Je loopt je eigen weg. Zie kasten vol met boeken. Sluit nogmaals mijn ogen. En weet, je eigen weg, loop je niet alleen.


Zie ook: http://www.reneturk.nl

Schrijver: René Turk, 15 december 2015


Geplaatst in de categorie: bedankt

4.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 212

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)