Alle inzendingen over gemoedelijkheid

Agressief, jawel, shockeren, inderdaad, niets gaat mij te ver om een reactie aan uw gemoed te ontlokken en Jerry (zo heet tevens mijn oudste kat) reageert vrij, onverschrokken. En ik geef toe, was niet lief, lees mijn verweer. Hachelen betekent ook "gulzig eten", had ik u dus deze bout,...

Al die jaren bevond ik mij aan de vergadertafel en volgde ik het verbijsterende verhaal van de psychiater op de voet met mijn zinloze schrijfwerk. Niet voor niets was ik notuliste geworden bij de Cliëntenraad. Van de nietszeggende pokerfaces van de "cliënten" viel doorgaans weinig af te lezen...

Waarom is het een gewoonte speciaal in de taxi zijn gemoed te luchten en zijn ziel bloot te leggen? Een automobiel zoeft voort over het asfalt. Binnen bevindt zich mevrouw Nederpoort, terugkerend van het Verbeeten-Instituut. Er waren toch meer bestralingen nodig dan aanvankelijk...

Een taxi had me door de nacht gebracht naar het Wijkcentrum waar de bleekwitte letters "De Symfonie" aan de gevel oplichtten. In het kale vergaderlokaal zou de klok aan de wand anderhalf uur van mijn leven wegtikken terwijl ik bezig was met mijn zozeer gewaardeerde maar zo "domme" notuleerwerk en...

Daar, in die buurt, de buurt waarin tien van mijn woelige jeugdjaren voorbijvlogen als de ijlende, rusteloze wind, verheffen zich nu de muren, verheft zich nu de façade waarachter zich een drama ontrolt. Van buiten af kan men die stenen façade nietsvermoedend beschouwen, onwetend als men is van...

Het interieur van het pand van de fysiotherapiepraktijk aan de Amarantstraat spreekt niet onmiddellijk tot de verbeelding en dit heeft niets weg van het "voorportaal van de hemel". Aan de wand bevindt zich een soort portrettengalerij van personen met vrolijk lachende gezichten, kennelijk bedoeld...

Er gaan bussen in die richting met in trotse zelfbewuste oranje letters de naam van hun bestemming boven hun voorruit zoals bijvoorbeeld de tekst: "Elisabeth Zkh via Broekhoven", maar het panorama dat je voor ogen krijgt in Tilburg Zuid wanneer je daar noodgedwongen of zelfs vrijwillig verkeert,...

In de milde zomeravond vertoont een goudgele waterboog zich boven de vijver aan de druk bereden weg, terwijl achter donker lover vriendelijke lichtjes zijn te zien. Dat is de glans van vele elfenogen. Die welwillende luchtwezentjes zijn goed verborgen door het zoele duister. Maar hun nodende blik...

De chauffeur arriveerde enigszins vervroegd. Hij zou me naar mijn broer brengen die sinds jaar en dag is ondergebracht op het land, in een inrichting. Aan de gestalte van mijn chauffeur kon ik aanvankelijk niet vaststellen of "hij" man dan wel vrouw, transgender, hetero, homo, bi was maar...

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop...

Café "Anvers" aan de Oude Markt kan men (ten onrechte) beschouwen als een "krocht", als zoiets als de "Hellepoort" van Rodin, dan wel als een gezellig lokaal waar men zijn kennissen of vrienden ontmoet en het is slechts een van de vele eetgelegenheden in onze binnenstad. Het interieur van...

Bloemen tonen hun geweldige mengeling van kleuren, waarin sterke felheid en zachtzinnig gemoed vloeiend door elkaar geweven zijn. Dit geeft sterke speurzin om verder te kijken, tot je ogen vol bonte duizeling zijn... Om eens in het Wonderbos te toeven als enkeling, en diep snuivend te happen in de...

Jonge vrienden! Afgelopen zondag, de dag van de arbeid, werd de wereld verblijd met de zaligverklaring van paus Johannes Paulus II. Ook op Rommel-tv was het hele gebeuren te volgen. Ik was juist bezig met mijn ochtendthee, die mij zorgzaam door Joost werd aangereikt, toen mijn oog schrikkend...

De bebouwing in de omgeving van Woonzorgcentrum "De Volckaert" in Dongen mag er zijn en verdient zeker wel een schoonheidsprijs maar vanzelfsprekend blijft het voor de argeloze toeschouwer die het geheel van buitenaf beziet onduidelijk welke onheilspellende vormen van niet te definiëren leed en...

In de secretaire, die, tegen de schoorsteen geschoven, een herinnering vormt aan hen, wier portretten mij eveneens nog aankijken alsof ziekte en dood niet razendsnel alles verwoest zouden hebben, trof ik nog een langwerpig adressenboekje aan met daarin vermeld de povere, armzalige kennissenkring...

Het kind, het te vroeg geboren kind, rust op die zwart-witfoto uit 1953 in de holte van de arm van de moeder die het de naam "Maria" had willen meegeven, maar het werden de namen Catharina, Cecilia en Maria en de roepnaam "Ineke". Dat kind was ik, belast met erfelijke ziektes die uit zouden breken...

Een lange moeilijke dag. Wat viel dat tegen vanmorgen toen ik de gordijnen open schoof. Zo somber en wat was de mist dik; de wereld van gisteren of die van vandaag dat scheelde meer als een miljoen jaar. De wereld was maar klein vandaag, overal waar je keek klapte je tegen een witte muur aan en...

We hadden de oude, middeleeuwse kapel bezocht en de vele flakkerende vlammetjes van de kaarsjes hadden ruimschoots tot onze verbeelding gesproken. In het lokaal van het café-restaurant had ons gezelschap zich rond een lange tafel geschaard. Het rumoer van de luide stemmen van de overige...

Met een snelle auto is de afstand Tilburg - Nijmegen gemakkelijk te overbruggen. De imposante Waalbrug wachtte vandaag als het ware al op ons en toen we op de plaats van onze bestemming gearriveerd waren, zagen we in de verte en in de hoogte de petieterige figuurtjes van het verkeer op de brug....

Verzonken in het slijk, een bed voor rib en bot en wervel, woelt hij zich los. Hij schudt de klonters van het lijf, spiegelt zich in een regenplas, schikt wat rafelige lappen vlees tot iets dat op een mens moet lijken. Elke nacht doemt hij op, een verminkte prins, vindt haar verbrokkeld lichaam...

Op mijn dwaaltocht door de labyrintische gangen van het Twee Steden Ziekenhuis aanschouwde ik een merkwaardig aandoende wandschildering, mogelijk bedoeld om het sombere gemoed van slachtoffers en gedupeerden op te vrolijken met de afbeelding van een onschuldig, dartel haasje met opstaande flaporen...

Manlief vraagt: wat eten we vandaag? Omdat ik zo ontzettend last heb van de warmte zeg ik: zullen we een tosti eten? Gelukkig hebben we de afgelopen week bijzonder gezond en voedzaam gegeten, dus het kan wel voor een keer! Zo trekken we samen naar de keuken, staan gemoedelijk te buffelen, zoiets...

‘Hoi buurman, even aan de wandel?’ ‘Ja, ik heb zin om iets op te halen.’ ‘Kun je dan niet beter met de auto gaan, de lucht dreigt.’ ‘Nou nee dan lukt het me niet om het op te halen. Dan moet ik te veel opletten. Ik moet mijn zinnen dan te veel bij het autorijden houden. En...

We waren via de langgerekte Bosscheweg, die geflankeerd wordt door villa's die ieder voor zich getuigen door hun bouwstijl van een individuele "identiteit", de kruising genaderd waar Hotel-Restaurant "De Druiventros" haar muren verheft, in de omgeving van Berkel-Enschot. Daar zijn...

Weerspiegeling De man leek in een dikke mist rond te dwalen. Vrijwel alles in zijn nieuwe omgeving was voor hem vreemd en onherkenbaar. De mensen die naast hem zaten, zeiden hem niets. Evenmin de personen in het wit, die met veel drukte langs hem heen snelden. Dan vond hij het thuis toch een...

Er glipt een slangachtige draak door een kier. Hij sluipt naar de haard, sist naar het aanrecht. Zijn pluizige klauw krast in de eiken tafel. De vork van zijn tong prikt een kruimel weg. Ik weet nog van niets, sta in de keuken, kluts een ei in een kom, giet de gele pap in de pan. De gasvlam...

Maar dertig seconden afwezigheid waren genoeg om een eind aan de tot dan toe gemoedelijk verlopende nieuwjaarsdag te maken. Ik zat in het park met mijn zoon naar het water van de vijver te turen, op zoek naar late of vroege tekenen van leven. Die waren er niet. Het was te laat voor kikkervisjes en...

Terwijl de rijkere mensen zich zorgen maken over de toekomst, maken de arme mensen zich zorgen om vandaag. Het is een meevaller dat de kringloopwinkel op de route naar de bakker ligt, niet ver van de sociale huurwoning. Je hebt als mens eigenlijk niet veel meer nodig dan een bed, voldoende...

Ten zuiden van de stad heeft zich voor mijn ogen een wonderlijk en wondermooi landschap ontvouwd, nadat ik mijn wandelgenoten van die avond ontmoet had op het terras van Café "Zomerlust"; een landschap dat zich er zonder meer voor leent geschilderd of beschreven te worden in passende, heldere...

Een luie, lamlendige kat met snorharen die als door een begenadigd kunstenaar getekend zijn, sluipt rond in de gezellig verlichte woonkamer tussen het luxe meubilair en gaat als het haar zo uitkomt languit op de vensterbank liggen om spiedend de straat af te turen en iedere beweging daarin waar te...