Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Kruimeldief

Er glipt een slangachtige draak door een kier. Hij sluipt naar de haard, sist naar het aanrecht. Zijn pluizige klauw krast in de eiken tafel.
De vork van zijn tong prikt een kruimel weg. Ik weet nog van niets,
sta in de keuken, kluts een ei in een kom, giet de gele pap in de pan.
De gasvlam likt aan de randen. Dan tikt hij, schijnbaar gemoedelijk, op mijn schouder. Ik kijk op tegen een grommende hals vol schubben.
Hij plukt me bij de enkels. Ik spartel als een lam voor het druiloog.
Hij blutst de koelkast met mijn schedel, slingert porseleinen borden tegen de wandspiegel. Glassplinters dringen in de vezels van het kamerbreed tapijt. Dan hurkt hij zuchtend in een hoek, kijkt door zijn wenkbrauwen, een gordijn van lange, vette klissen. Zijn blik is dom en suf. Hij kijkt als een bezopen koe. In zijn pupil glimt de robijn.

Zijn vel, een vlies van gelijmde, gelijke scherven spant over het doorbloede weefsel, de spieren van een buffel. “ik wil vrede” fluister ik, met een hamerslag in mijn strot. De maan knipoogt even, een spel van gesluierd licht. In mijn ooghoek welt de zoute druppel.

Ik vergeet de geur van een aangebrande omelet.

Schrijver: Wim Veen, 2 april 2006


Geplaatst in de categorie: geweld

2.4 met 8 stemmen 1.099



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)