Alle inzendingen over schof

... Onwillig, maar eerbiedig nam de leerlinge de schoffel en begon aan het werk. Een paar uur was ze bezig. Het miezerde nog altijd en daardoor was de grond zwaar. Eindelijk, moegeworden, zei ze: “Doe mij toch maar de roos”. Li liep naar de struik, sneed de roos af en met een buiging...

Met grote inspanning schoof hij de grote roldeur een stukje open, die piepend en knarsend meegaf. Er brandde nog licht in de smidse, zoals altijd wanneer hij deze weer eens bezocht; de laatste keer was dat drie maanden geleden. Nu rook het er behoorlijk muffig maar hij snoof de geur van...

Verschrikkelijk dat ik er nog steeds aan moet denken, vooral wanneer ik lees, dat iemand brandwonden heeft bekomen. In mijn straat woont de zesjarige Elsje, een lief kind met blauwe ogen en blond krullend haar. Ik zag vanuit het raam haar vaak buiten spelen en als ik naar buiten ging, zei ze altijd...

Een schriel, schrander, schraal mannelijk scholletje schoof de Schelde af op zoek naar een lekker en mooi vrouwelijk snolletje van ’n scholletje en daar was zij ineens, een schattig, slinks en mooi vrouwelijk scholletje; zij aaide spontaan het bolletje van het schriel, schrander, schraal ...

Wat mij hevig verontrust is het feit dat onze maatschappij langzaamaan steeds onpersoonlijker en grimmiger wordt. De naoorlogse generatie is groot en er zullen niet genoeg mensen in de gezondheidssector werkzaam zijn. Wanneer deze enorme groep over een jaar of dertig aanspraak zal maken op deze...

Eigenlijk is dit een triest verhaal over een alcoholist. Ik noem hem Edwin, want zijn echte naam wilde hij niet kenbaar maken. Maar op zijn sterfbed vroeg hij mij of ik zijn leven met alcohol op wilde schrijven. Ik heb toen notities gemaakt van wat hij belangrijk vond. Ik was nèt verhuisd...

Een lange moeilijke dag. Wat viel dat tegen vanmorgen toen ik de gordijnen open schoof. Zo somber en wat was de mist dik; de wereld van gisteren of die van vandaag dat scheelde meer als een miljoen jaar. De wereld was maar klein vandaag, overal waar je keek klapte je tegen een witte muur aan en...

Daar lag ze dan te slapen op bed. Midden op de dag! Haar tepels schenen verleidelijk door haar witte blouse. Haar rok was kort. Hij keek tegen haar slipje aan en werd gelijk opgewonden! De inkeping van haar vrouwelijkheid was duidelijk te zien. Haar lange haren lagen rond uitgespreid over het...

Vroeger woonde aan de overkant de vijfjarige Elsje, een lief kind met blond krullend haar. Ik zag haar vaak buiten spelen en als ik van een wandeling haar voorbij liep, zei ze me altijd vriendelijk gedag en ze was al een paar keer op 11 november avonds aan de deur geweest om met luide stemmen met...

Ik had er zo naar uitgekeken. Na een drukke week even heerlijk samen ergens uit eten. We kozen voor de chinees en zagen tot onze vreugde dat er een lopend buffet werd gegeven. Met onze borden liepen we langs de overvolle schalen. We schepten van alles een beetje op. De keurig gedekte...

De bus kwam tot stilstand en hield schijnbaar onnodig lang halt bij de bushalte in afwachting van een chauffeur die zijn voorganger zou vervangen. Vertrouwelijk schoof ze (een passagiere?) een stukje (een stoel?) dichter in de richting van het gangpad en vroeg ze de mevrouw aan de andere kant...

Langzaam kwam het vrouwtje de afdeling gevonden voorwerpen opgeschuifeld. Behoedzaam alsof ze zich elk moment kon bedenken en op haar schreden terug kon keren. De ambtenaar schoof het boek waar hij in aan het lezen was terzijde en volgde het vrouwtje met zijn blik. Het vrouwtje bleef staan,...

Er heerste een gespannen sfeer op de afdeling. Bewoners fluisterden met elkaar en schoven wat heen en weer met de stoel. Een aantal zat verveeld te luisteren naar de new-age muziek die voor de honderdste keer werd gedraaid voor de rust. Van rust leek nu echter geen sprake. 'He Joop', riep...

'Hoe een kind, klein maar verbeten, zich de dood at in het bloed.' ( Ida Gerhardt ) Ik meende, heel even, dat ik Rutger Kopland zag ( het kan toch ) zoals een vadermens zijn verdwaalde kind gaat zoeken. Ik weet niet wat hij deed of wat hij zocht, het leek op een voorwendsel, maar hij was er...

Arcelia keek mij met fronsende wenkbrauwen argwanend aan. Ze boog haar hoofd naar de rechterkant van mijn gezicht. Haar wang raakte bijna mijn rechter wang. Ze draaide haar hoofd zodat haar lippen bij mijn oor was en fluisterde: “aan de tafel bij het raam zitten twee mannen mij aan te staren”. ...

Hij deed zijn boodschappen zoals hij altijd deed: met een briefje in zijn ene hand en een mandje aan zijn andere snelde hij de schappen langs. Op het briefje stonden zijn boodschappen geografisch gerangschikt en het mandje was makkelijker manoeuvreerbaar dan een wagentje. Bij de groenteweegschaal...

Ze spreidde zijn armen, zette hem klem met de knieën. Hij keek terug. Het sponzig, verleten kleed knelde en sloot hoog aan, maar was achteraan diep en ovaal uitgesneden tot onder de schouderbladen. “Help me” zei ze en dwong zijn hand naar het lipje van de rits maar weerde hem dan weer af. Ze...

De dokter boog voorover met een vette knipoog en snoof, een verdoken teken van ongeduld. Hij schoof een naamkaartje, een stille uitnodiging, over het granieten blad van zijn bureau. Even later wrikte hij de schaar van mijn knieën open, blies in mijn scharlaken oor, woelde onder zijde en scheurde...

Flash! Na pak weg tien jaar rij ik weer eens op de route van vroeger. Niet veel veranderd. Hier en daar een nieuw hekje rond een tuin. Een enkele keer een heel nieuw huis. En ik zit nog steeds achter een veel te langzaam rijdende legertruck. Achterkant open, jonge jongens links en rechts in de...

Helaas is zij van ons heen gegaan. Mijn moeder. Toen zij nog in leven was, had ik nooit vermoed dat ik haar zo zou gaan missen. Hoe ouder ik word, hoe meer ik op haar ga lijken. Niet alleen haar uiterlijk, maar ook haar kwaaltjes. Waar ik toen met een half oor naar luisterde en bij mij zelf...

Gisteravond had ik plotseling zin in zo'n ouderwets rolletje Rolo. Dat leek me nou zomaar ineens lekker. Het voorzichtige smelten van de chocolade rand, nog niet bijten! En dan kwam de mierzoete toffee tevoorschijn. Hoe je duimnagel het volgende bolletje in de rol naar boven schoof. Zo'n rol...

Ik stond met een injectiespuit in mijn rechterhand. Een eenzame traan gleed langs mijn wang. Dit moest de oplossing zijn. Ja, wel een erg laffe oplossing. Dat hoeft niemand mij te vertellen. Maar mijn verdriet is veel te groot. Hij had iets in mij los gemaakt. Een vreselijke pijn. Mijn gedachten...

In de woonkamer lag op een glasplaat van de salontafel witte poeder verspreid. Rondom de bank lagen kledingstukken. Twee naakte lichamen waren tegen elkaar geplakt. Wijnand drukte zijn duimen tegen de ademsappel van Evelien, en schoof zijn duimen over haar hals tot onder haar kin. Met één hand...

Ik gluurde door de brievenbus en ontwaarde een eigenaardig tafereel: een kat met een duikbril op en een hond met een dubbele knoop in zijn pluizige staart! Ik wrong mij door de brievenbus om een en ander nader te bekijken. "Wat komt u doen" vroeg de kat op hoge toon, gemeen loenzend door de...

Een week geleden schreef ik mijn verhaal, mijn eerste gevoelens in een bui van trots en stuurde het in. 1 dag later kreeg een bericht terug, het was niet geplaatst: "Ik was niet verrassend genoeg". Toch was het een verrassing voor mij, zo heel onverwachts, ik was gedumpt! Die trots die ik...

Uit de serie 'Gered en andere columns over het leven met een dwarslaesie'. 6 - Dwarsklaas Onrustig werd ik wakker want ik droomde net dat Sinterklaas van het dak viel. Zijn schimmel kwam, zoals paarden dat doen, op zijn benen terecht. Met de goedheiligman ging het helaas anders. Hij liep...

Ik had beloofd een column te schrijven. Al eerder eigenlijk, maar ik had verzuimd. Daarom kreeg ik een mail met de mededeling dat ze me hadden opgegeven. Ik hoefde niets meer aan te leveren. De deur was voorgoed voor me gesloten. Zulke dingen zijn vervelend om te horen. Een beetje beverig vroeg...

De Granvlan schoof tot bij de stoepaak en begon te grontieren. Nadat de snoopaas bevestigd was werd de vilandrijn van de kattak gebuimd. De Granvlan begon te zivveren. Hola, dat klopte niet... . Peinzend bestudeerde Brier de lijvige handleiding. Hij had er geen idee van of hij het ding op zijn kop...

Houdt een rood potlood op zak, mensen. Zodat u niet voor verrassingen komt te staan op woensdag 21 maart aanstaande. De rijksmagazijnen worden extra bewaakt, maar niemand garandeert dat u straks handmatig het cirkeltje van uw voorkeur kunt inkleuren. Er lopen in een Moskou’s universiteitsfiliaal...

Na een lange omhelzing en met een voorzichtige zoen op haar wang schoof ik zorgvuldig de infuusstandaard opzij. Er hing een blauw kastje met daarin een spuit met wit vloeistof in. Ik hoorde een ratelend geluid van een draaimechanisme wat vloeistof door een slangetje naar haar hand liet stromen. Ik...