Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Schoof

Schoof liet zich vooruit schuiven. Dit keer was het geen PvdA-er die je dacht nog te kunnen vertrouwen, zoals Kim Putters, of een PvdA-er die allang onbetrouwbaar was, zoals Ronald Plasterk, maar een ex-PvdA-er die vooral ambtenaar was. Een goede ambtenaar, zeggen ze, maar ook wel een ijdele ambtenaar, want anders was hij nooit op televisie geweest.

Maar dat de PVV er maar niet in slaagt mensen te vinden zonder (ex-)banden met de PvdA, is toch wel een teken aan de wand. Is de PvdA dan toch zo machtig? Of zijn er zoveel PvdA-ers die hun carrière zagen sneven nadat de PvdA terecht was afgestraft als gevolg van het rampzalige kabinet Rutte II, u weet wel, het kabinet dat Rutte al kwartettend met Diederik Samsom in elkaar flanste? Het kabinet dat de jeugdzorg tegen alle waarschuwingen in bij de gemeenten bracht, zonder de gemeenten er voldoende geld voor te geven? Het kabinet ook met Plasterk die de opdracht had de provincies te laten fuseren en die daarin grotesk faalde nadat Remkes, als commissaris Noord-Holland de minister met de hoed alle hoeken van het Binnenhof had laten zien? Het kabinet dat juist meer gas uit de grond haalde, omdat gevreesd werd dat er binnen niet al te lange tijd een einde aan zou komen? Het kabinet ook, dat niets deed om de toeslagenaffaire op te lossen.

Nee, de PvdA stelt echt niet zoveel voor dat de PVV zonder de PvdA zou kunnen. Het is eerder zo, dat er verschillende typen PvdA-ers zijn. Plasterk heeft zich laten kennen als iemand die gewoon voor de winst gaat. Als hij daarvoor lid moet worden van de PvdA, dan doet hij dat, maar daar zit geen enkele ideologie achter. Putters is serieuzer, maar als voorzitter van de SER kan hij moeilijk een verzoek van een toekomstige regeringspartij weigeren, omdat hij als voorzitter ook weer met diezelfde partij moet gaan onderhandelen. Weigeren ondergraaft zijn onderhandelingspositie later. En Schoof? Ik vermoed dat hij als ambtenaar heeft geleerd dat je met elke politieke partij mee moet gaan en die dan buigen naar met mogelijke beleid. Dat is de kracht van topambtenaren.

Maar ook het gevaarlijke. Dit soort ambtenaren maakt het radicale gewoon. Ze accepteren de macht en gaan er voor werken. Principes zijn voor hen de luxe van buitenstaanders. En toch, ja toch heb ik er moeite mee. Juist dit soort ambtenaren moeten nadenken over de grens voor wie ze nog wel en voor wie ze niet meer werken. Die overweging, die maakt mijnheer Dick Schoof blijkbaar niet. En als hij het wel gedaan heeft, dan is hij geen sociaaldemocraat.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 6 juni 2024


Geplaatst in de categorie: politiek

3.7 met 6 stemmen 23



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)