Alle inzendingen over vergaan

...ooit, de aarde, met donderend geraas vergaan. Hoewel er ook enkele potscherven gevonden zijn, waaruit zou blijken dat de totale afloop van Ons Leven Hier in 2028 met een soort lentebries eindigt. Wie zal het zeggen? Ik was hiervoor recent bij de Wageningse archeoloog dr. Pierre...

Toen zij niet lang meer te leven scheen te hebben, bracht ik het schriftje voor haar mee dat zij mij eens gegeven had, een van de schamele bezittingen uit haar jeugd, waarop armoede en gebrek hun zware stempel gedrukt hadden. In de trotse letters van haar eigen handschrift stond in zwarte inkt...

Vroeger, ja toen ze gelukkig door het leven ging, toen ze blootsvoets danste in het gras… wat was ze jong en mooi. was dat wel zo? Ze kon elke jongen krijgen die ze maar wilde… en het bewijs ervan liep rond. Iedere jongen, jawel en moeite hoefde zij niet te doen. was dat wel...

...een druilerig landschap: regendruppels hechten zich aan uitbottende takken en ik zie een kunstzinnig standbeeld van moeder en kind dat de innige banden van het bloed suggereert, die nooit vergaan, die mij ook nu nog beheersen, nu je rust bij de oude eik waar ook Vader voor altijd...

...het niet met de flats aan de Diamantlaan mocht vergaan, al was het alleen omdat een herinnering ooit nog eens positief omgebogen zou kunnen worden. En het zoveelste stuk halfvier waarin je je afvraagt of je ooit logisch om twaalf uur in bed zal liggen. Op dat punt ben ik nu, en door al het...

Kleine haiku-cyclus: De hond loopt snuivend door het veld, drukt elke bloem tegen de grond aan. Zijn baas volgt langzaam, murmelt zacht, kijkt nauwlettend naar alle grashalmen. Man en viervoeter zoeken almaar, verbeten. Waar wordt op gehoopt? Vage voetsporen; hand en...

...beuren met hun neerhangend groen vol jeugdige glans het leven en gerimpel van de stille vijver op. Narcissen vergaan vol wiegend goud, berustend toch trots en bewust, getroost door wijde kronen van prunus en krentenboompje.

Opgestaan, plaats vergaan op een nacht stond ik op uit de doden, ik was de enige kandidaat naar het scheen, de anderen gaven niet thuis, die bleven liever liggen, voor alle zekerheid, je-kan- niet-weten, keek ik nog eens indringend om me heen, maar nee, ook in tweede instantie maakte niemand...

In een achterkamertje, in een uithoek van mijn woning, bewaar ik nog altijd de platenkoffers die de LP's bevatten. De LP's met de kleurrijke hoezen met romantische afbeeldingen uit de nalatenschap, eens het meest kostbare en dierbare bezit van mijn zozeer geliefde vader. Hij voedde me op met...

...op wonderlijke en onverklaarbare wijze vervaagd, vergaan en vervluchtigd te zijn, zodat mijn rekensommen niet klopten en mijn inspanningen nutteloos en doelloos en zonder enig resultaat bleven. Men voorzag mij nu van archiefwerkzaamheden maar spoedig volgde de ontslagsessie. Huilend smeekte ik...

...op wonderlijke en onverklaarbare wijze vervaagd, vergaan en vervluchtigd te zijn, zodat mijn rekensommen niet klopten en mijn inspanningen nutteloos en doelloos waren en zonder enig resultaat bleven. Men voorzag mij nu van archiefwerkzaamheden maar spoedig volgde de ontslagsessie. Huilend smeekte...

...niet. Dus twijfel geen seconde of de wereld zal vergaan. Want dat zal niet gebeuren want wij mensen werken ook daar aan. En ik zou mijzelf willen zien. Als een kind van onze moeder die altijd voort blijf bestaan. Liefde en schoonheid van de natuur. Laat mij worden wat ik wil wezen: een...

Toegegeven; het zou misschien niet onaangenaam geweest zijn om in het grote, labyrintisch geconstrueerde gebouw, in een kamer op éénhoog, die je met een witgelakte, steile trap kon bereiken, samen met meerdere dames de in de Kringloopwinkel binnengebrachte kleding te inspecteren en te...

De ruimte is steriel, beter gezegd: sterieler dan steriel. Aan de muur: droevig-stemmende, macabere foto's van monden met half-vergane gebitten, als in een angstschreeuw wijd opengesperd om reclame te maken voor de ultieme tandpasta die een dergelijk onheil nog schijnt te kunnen keren..... Ik...

..., schilderden kraampje , in open lucht allang vergaan .Proeven van sneldichters kunnen , blikvangers voor , grote rooie verfkaders.Sneldichter achter onooglijk burootje . Grote , zwarte schrijfmachine , op stencils berekende slee . Machine niet gewend ?Ws eigendom Warenhuis . Geen Sneltyper ....

...me niet zo snel en al zal de wereld niet vergaan, toch mogen we best wel stil blijven staan bij ’t feit dat al kennen we alles, al kunnen we veel, al mogen we veel aannemen, het altijd weer een wonder is als alles voorspoedig blijft gaan, niettemin wens ik je het allerbeste, ook al ken...

In mij, de oceaan is van alles te vinden. Haaien, koraal, de prachtigste vissen en de mooiste zeemeerminnen, ook zeemeermannen natuurlijk en in sommige gevallen zijn er ook zeemeerminkinderen. Jawel want ook die kun je IN mij de oceaan vinden. Het zal niet allemaal zichtbaar zijn maar IK weet dat...

...wijzen in de kathedraal van Agrigento (Italië) vergaan. Vrijwilligers van de plaatselijke Caritas zijn daar verantwoordelijk voor het opzetten van de stal en zij ondervonden bizarre moeilijkheden. Althans dat staat te lezen op het bordje dat naast de kribbe is geplaatst: "Wij wijzen u er...

...in stekende pijn. Gevleugelde groeivormen vergaan voorgoed in dampende milieurampen. Daar helpt geen vleugje pesticide meer. Ik wil me blijven laven, aan zoet en zout, onbedorven in de kern. Het atoom mag zichzelf niet langer splijten. Gaat op zoek naar symbiose en osmose. Het...

...hem heeft de roomse kerk geen bewijspapieren in handen. Dat hoeft ook niet, snuggere Peppi, want het ware bewijsmateriaal is immers niet vergaan door de tijd. Ik hoop dat meerdere roomsen op de wip eindelijk de knoop doorhakken en zo hun (anti)stem waardig laten klinken!

In de ban van de spelen, velen dan...mij boeit het niet zoveel...nee nee niet allemaal over me heenvallen nu, de reden dat het me namelijk niet zo boeit is het giga-schrille contrast van het land. Armoede, lompen, vergane hutjes waar nog in gewoond wordt ook. Het bedelen dat je amper in beeld ziet,...

...verschrompelen, verdrogen, afvallen en tot humus vergaan. Niemand kan zeggen dat de heraut, de slijt van de tijd, niet waarschuwt. Dat de rimpels van het gezicht in de spiegel het craquelé is van de verweerde zilverlaag aan de achterkant. Tenzij iemand zomaar uit het volle bruisende leven...

...oorverdovende herrie die horen en zien- lieten vergaan! Wat gebeurt er in vredesnaam? Ik laat me op Spartaanse wijze uit bed glijden glip in m’n Spaanse sloffen en ga in sluipgang op het lawaai af! Niet duidelijk waarom ik dat zo zachtjes probeer trouwens want de herrie overstemt alles! In...

...dat de sfeer van verlies niet vroegtijdig zou vergaan. Op de dag zelf waren alle spullen in de kist gelegd en haar naasten droegen een anjisa…kinderen hadden blauwsel in hun haar dede oso iedereen was klaar en over zes weken zou men elkaar hier weer zien, om mevrouw Kiriman los te...

In het park staat een bankje. Zo’n bankje voor mensen die geen haast hebben. Die de tijd nemen even naar de bomen in bloei te kijken. Niets voor mij, maar toch ga ik even zitten. Naast de bank een vuilnisbak waar nooit iemand iets ingooit. Behalve in deze. De vuilnisbak is tot de rand gevuld met...

...verlangen dat mijn liefde voor jou nooit zal vergaan. Het zingt in mijn hart en de stroom van dartelende bloedcellen voeden mijn gedachten. Ik dans door de lucht en wacht op de regen van verfrissende ideeën. Het eindeloze in het niets van de scheppende geest, welke wordt gevoed door jouw...

Op een frisse lenteavond stapte de oude wijsgeer in een grote moeraspoel en waadde voort. "Alle speurende en vorsende gedachten in mijn hoofd strijden met elkaar," dacht de man. "Een grote warboel! Waar moet ik nu nog aan denken? Hier in het koele water komen mijn huid en hoofd tot rust."...

...het weer gered, zelfs de halve wereld is niet vergaan. Vreemd idee eigenlijk. Alsof die foto vanaf de maan, met ons kwetsbare halve bolletje in de lucht, ineens permanente werkelijkheid zou worden. Met die gedachte in het achterhoofd ben ik toch maar tot vijf over twaalf ’s nachts wakker...

...langs me heen schoten. Hoe zou het hen zijn vergaan? Leefden ze hun dromen? Kwamen verwachtingen uit? Durfden ze af te wijken? Voor zichzelf te gaan staan? Of bracht het lot ze op plaatsen die ze in hun gekste dromen nooit gezien hadden? Maar bovenal vraag ik me af waarom ik hier nu toch zo...

In het park staat een bankje. Zo’n bankje voor mensen die geen haast hebben. Die de tijd nemen even naar de bomen in bloei te kijken. Of naar de redelijk kale takken, zoals nu, in deze tijd. Niets voor mij, maar toch ga ik even zitten. Naast de bank een vuilnisbak waar nooit iemand iets ingooit....