Alle inzendingen over wandelend

De lange weg ligt vóór ons, nog onbetreden door onze voeten; modderig, bezaaid met plassen door het recente onweer. Langgerekte schaduwen als van september vlijen zich over het pad en ik raap een gladde steen op die mijn hand juist kan omvatten. De zware donkergroene deur van het pittoreske...

Toen ik daags na Pinksteren in het wandelpark liep, om mijn nieuwe wandelschoenen te testen voor mijn wandel maatje met wie ik door de dierentuin zou gaan lopen in de toekomst, zag ik bij een boom een lege whiskyfles liggen die verdacht veel leek op de fles die ik tijdens mijn ontmoeting met een...

Met Carla, een buurvrouw van verderop, loop ik wel eens een heel rondje door het bos. De laatste keren iets minder vaak moet ik toegeven, ze heeft het vermoedelijk druk of ze loopt op andere tijden haar rondje met haar dalmatiër. Zelf loop ik ook niet meer op vaste tijden. Omdat je wel vaker met...

In een leeggeplunderde wereld, met een leeggeplunderd hart; de tempels van het consumentisme zwaar verfoeiend, sjokte ik voort met in mijn handen een zak drop, over de Noordhoekring, me bewust dat de "Tractatus Logico Philosophicus" van "wanhoopsridder" en "brokkenpiloot" Wittgenstein nog steeds de...

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand...

Enkele weken geleden viel het me voor het eerst op dat diverse mensen de vlag hadden uithangen. Toen ik thuis kwam vroeg ik dan ook aan mijn vrouw: ‘Weet jij of er misschien weer een of ander prinsje of zo jarig is?’ ‘Hoe dat zo?’ vraag ze. ‘Nou, het is me opgevallen dat verscheidene...

Jongeheer, in de politiek is vorm gelijk aan inhoud, de waarheid vrije gedachte, het woord geweten, getuige. Elsevier heeft nieuws, achtergronden en opinie tot doel, vooral voor hoger opgeleide luiden, als je begrijpt wat ik bedoel. Wie regelmatig een stevig wandeling maakt in duinen, moet op dit...

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn...

...soms zelfs een sneer waard vanaf de zijlijn. Wandelend ontwaar ik de winterakoniet, een dode vos ingeslapen in de wortels van een omgevallen boom, een miljoen sneeuwklokjes en een veel te vroeg bloeiende leverbloem. Vaak is de natuur onnavolgbaar. Soms begrijp ik niet wat er van mij moet...

De marktwerking in de zorg leidt ertoe dat zorgmanagers steeds meer gaan letten op het imago en de financiële positie van de zorginstelling waar ze werken, en steeds minder op de kwaliteit van de zorg aan de patiënten en bewoners. Daardoor moeten de bewoners van sommige verpleeghuizen een extra...

Bij gelovige mensen is het een schone deugd om steeds nederig te zijn. Onopvallende en eenvoudige nederigheid is zeer te prijzen. De wijsgeren van de klassieke Oudheid zetten bij het woord "nederigheid" wel eens een vraagteken. Levensbeschouwers, die opzettelijk met smerige of gehavende kleren...

Het is 20.00 uur. Ik kijk op televisie naar de Dodenherdenking en betrap mezelf op iets geks: ik laat het geluid aan. Macht der gewoonte. Alles en iedereen zwijgt, behalve mijn tv-toestel. De zachte zoem wordt steeds irritanter. Twee minuten moet ik het aanhoren, maar het lijken wel twee...

Meer dan vijfentwintig jaar geleden heb ik voor het laatst de wandeling gemaakt; de afstand afgelegd die mijn appartement scheidt van het gebouw (of de kazerne, of het gekkenhuis, of de gevangenis) waar ik gedurende negen lange jaren mijn werkplek en collega's had gevonden en waar ik op die...

De minister-president en zijn vazallen vonden het wel meevallen, de gemiddelde allochtoon vond het zelfs gewoon. Vliegtuigen in gebouwen, besneden en gestenigde vrouwen, ongelovigen de keel afgesneden en de herenliefde knalhard van de hoogste etage. Thee drinken is een optie, voorbijgaand aan...

WIE ZIJN VADER HEEFT VERMOORD EN ZIJN MOEDER HEEFT VERGEVEN DIE IS NOG VEEL TE GOED VOOR HET SOLDATENLEVEN. ******************************************************** De aarde wordt wat hij niet was: want ook soldaten zoeken vrede. Ze zien kindjes en al ras zijn hun bommen zonder...

Jongeheer, het lijkt mij het beste dat jij Wilders meeneemt naar het gemeentelijk loket in Rommeldam om hem te helpen bij het inschrijven van zijn PVV als officiële politieke partij. Dan zijn we ook gelijk van het hier wildbewerende janhagel af. En breng Willem-Alexander met zijn gesubsidieerde...

Mevrouw is nog altijd van plan te gaan reizen en te gaan wandelen in het Heidepark en ze ontvouwt enthousiast de kleurige plattegrond van het park. Het zal er niet meer van komen. Verdwaasd en versuft zit ze aan de tafel in haar nieuwe onderkomen, een kleine kamer met alleen het...

Op vrijdag sta ik, keurig op tijd, hond aan de lijn en aan de voet, te wachten op het oefenveldje van de hondenschool. Door het raam van de kantine zie ik mensen opstaan en jassen aantrekken. De les gaat zo beginnen. Dan komt een van de trainers naar me toe gelopen en zegt dat de les die dag niet...

Omdat ik niet in de gelegenheid ben zelf een column te schrijven, deze keer opnieuw eentje van mijn vriendin Bianca. Veel leesplezier! De decembermaand is weer voorbij. Sinterklaas is weer terug naar Spanje, de boom ligt weer in de doos op zolder en er is weer voor een vermogen aan vuurwerk de...

...vijf meter achter zich laten lopen als een soort wandelend tentenkamp, ik vraag het u slechts, zijn deze vrouwen lam geslagen? Lam gods, opofferend lichaam, ik vloek, vervloek uw overtuiging naar het einde van deze wereld. Want als de apocalyps plaats vindt, dan is dat niet omdat u gelooft dat...

....en zo beklommen wij eens die berghellingen, baadden wij in het zonlicht tijdens onze wandelingen over die slingerende paden tussen de groene weiden; zo was de zomer van ons zesentwintigste levensjaar en zo zou ik je weer willen zien, mijn Lanersbach! Ik zou je kleine kerkje zo graag weer...

Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn...

Achter de bomen strekt zich het parkachtige landschap uit, doorsneden door het kronkelende, slingerende pad dat in bochten en als vanouds onze flats in de Nassaustraat flankeert. Vanuit mijn hoge venster zijn enkele wandelaars zichtbaar. Soms wandelen zij met grotere honden die enthousiast...

...wereld, ver van een autoweg, je kon er alleen wandelend komen. Natuurlijk betaalden de wandelaars, want die wisten dat het zou verdwijnen als ze niet betaalden. Zelfs al kwam je hier nooit terug, zoals ik, betaalde je toch. Je wilde dit niet vernietigen. Maar dit jaar zag ik het weer. Een...

Met wat toch wel beschouwd kan worden als haar laatste krachten vouwde zij de vele, zijdeachtige, kleurige sjaals die in schrikbarende wanorde lagen opgestapeld in een muurkast met mijn assistentie nog op alsof dit allerlaatste project nog voldoening en zingeving verschafte.... De dood die niet...

...uit van 20 meter. Waarna ik de laatste 400 meter wandelend recupereer. Fantastisch: ik heb precies gedaan wat ik kon. Eindtijd 2.07.58. Vorig jaar 1.34.22. Ach je past je aan en ik krijg een medaille. Op naar de businesstent van mijn sponsor Postbank, tevens organisatiesponsor. Dat wordt...

‘Komt u even binnen’, zei ze hartelijk. De weken na mijn verhuizing had ik me voornamelijk onderhouden met stucadoors, elektriciens en meubeltransporteurs, hoog tijd dus om iets aan mijn sociale contacten te doen. Ik stak de straat over naar mijn overbuurvrouw, die in de weer was met stoffer...

Om me heen wordt gekakeld alsof hun leven er vanaf hangt. Een waar kippenhok. Het lukt me niet om me af te sluiten. En waar het over gaat? Zouden ze sterven als ze zouden ophouden met praten? Ik denk aan uitspraken van meditatiegoeroe's dat je zelfs in een drukke metro moet kunnen mediteren!...

12 dagen - met de Thalys - Frankrijk: geen krant gelezen, geen tv gezien. Wandelen, sporten, musea bezoeken, eten, praten, slapen: een leven als God in Frankrijk. Terug in waterig Nederland. Zaterdagmorgen: de Volkskrant. Na een paar pagina’s merk ik dat ergernis bezit van mij...

Ik heb er eventjes helemaal geen zin meer in, bewering zus en zo, een hartenkreet vanuit mijn tenen. Ook vandaag weer vlogen duizenden kauwtjes richting Zuiderpark, roepend en troepend in duistere wolken, vleugel aan vleugel werd niemand geraakt. Het mooie daarvan is dat kauwen in vlucht niet...