Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Silence, please

Het is 20.00 uur.
Ik kijk op televisie naar de Dodenherdenking en betrap mezelf op iets geks: ik laat het geluid aan.
Macht der gewoonte.
Alles en iedereen zwijgt, behalve mijn tv-toestel.
De zachte zoem wordt steeds irritanter.
Twee minuten moet ik het aanhoren, maar het lijken wel twee uur.
Kan het dan nooit eens echt helemaal stil zijn?
Honderdtwintig seconden, is dat te veel gevraagd van mijn Samsung?

Het is 16.00 uur.
Ik zit op een terrasje aan de Kromme Rijn in Bunnik en betrap mezelf op iets geks: ik hoor de aangrenzende A27 niet.
Een autoloze maandag?
Loeiende koeien en kwetterende vogels melden zich, razend snelwegverkeer blijft uit.
De omgevingsgeluiden worden steeds indringender.
Een paar uur mag ik ze aanhoren, maar het lijken wel een paar dagen.
Kan het niet vaker zo aangenaam kalm zijn?
Twee uur in plaats van twee minuten stilte op 4 mei, is dat te regelen?

Het is 14.00 uur.
Ik wandel met mijn tafeldame in Amelisweerd en betrap mezelf op iets geks: zij maakt mij bewust van het fenomeen stilte.
Van het ruisen van de wind.
Ik moet de stilte weer zo nodig opvullen, want prompt begin ik over de iPod-wandeling door dit gebied waarover ik heb gelezen.
En dat dat misschien wel leuk was geweest.
Ze heeft gelijk: muziek is al overal.
Mag het ook nog ergens stil zijn?
Geen Stef in het bos, is dat geen zegen voor de mensheid?

Ik zwijg.

Schrijver: Quirijn Metz, 5 mei 2009


Geplaatst in de categorie: vrijheid

4.0 met 4 stemmen 488



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)