Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Engeltjes

Met Carla, een buurvrouw van verderop, loop ik wel eens een heel rondje door het bos. De laatste keren iets minder vaak moet ik toegeven, ze heeft het vermoedelijk druk of ze loopt op andere tijden haar rondje met haar dalmatiër.
Zelf loop ik ook niet meer op vaste tijden. Omdat je wel vaker met elkaar spreekt en alle koetjes en kalfjes de revue zijn gepasseerd, komen er zo af en toe onderwerpen op tafel waarvan je nou niet één twee drie denkt, dat lijkt me nou eens een lekker onderwerp om zo onderweg tijdens de wandeling te bespreken. Maar goed het gebeurt.

Zo ook die morgen; het hoe en waarom weet ik niet meer, maar het gesprek ging over het geloof. Een onderwerp dat je eigenlijk met fluwelen handschoentjes moet aanpakken – erg link.
Het is nou typisch zo'n onderwerp dat je beter maar niet op een familie verjaardagsfeestje kunt aanroeren ook al ben je erg “begeistert”, net als de politiek of de eeuwige tegenstelling Ajax – Feyenoord, vooral met een borrel op wil dat wel eens vreselijk uit de klauw lopen en voordat je het weet heeft één of ander goedbedoelend neefje of nichtje je opgegeven voor dat EO-TV programma: het familiediner. Het zweet breekt me uit bij het idee alleen al. Toch kijk ik wel eens; met verbazing hoor ik aan, waar onenigheid over is ontstaan – maar zo herkenbaar, zo typisch menselijk – het kan ons allen gebeuren, echt waar. Gelukkig is dit mijn familie tot dusverre bespaard gebleven.

Maar goed, Carla zei naar aanleiding van een niet meer in mijn herinnering op te roepen onderwerp: ‘Ik geloof er niet in’. ‘Jij bent niet gelovig opgevoed, begrijp ik’, vroeg ik haar. ‘Klopt. En jij dan, geloof jij?‘, vroeg ze. ‘Geloven is een groot woord, maar laat ik maar zeggen dat ik geloof dat er wel 'iets' is. Het moet wel dat er iemand of iets is die aan de touwtjes trekt en op een bepaalde manier de regie in handen heeft, ook al lijkt die soms niet aanwezig’, antwoordde ik haar. Alles wat je ziet kan niet uit het niets zijn ontstaan. Niets is niets en iets uit niets kan alleen als er al iets is, dus niets is toch iets of niets bestaat niet. Ik vertelde haar dat ik Hervormd was opgevoed en de zondagsschool nog wel leuk vond. Maar de latere kerkgang als een verplicht nummer beschouwde en dat ik er niet echt blijmoedig weg kwam – wat volgens mij wel de bedoeling zou moeten zijn.

Het 'ietsisme' wordt volgens een onderzoek van het dagblad Trouw (2004) door 40% van de Nederlanders aangehangen. Voor wat dat nu nog waard is.
Zelf heb ik het gevoel dat er dingen voor je worden geregeld of je wilt of niet en dat ze achteraf toch wel ergens goed voor blijken te zijn geweest, ook al is dat vaak in eerste instantie niet altijd duidelijk. Wie kent niet het gevoel van: dat heeft blijkbaar zo moeten zijn. Toevallige toevalligheden lijken soms iets te toevallig om toevallig te kunnen zijn. Soms lijken dingen al of niet te gebeuren omdat het zo moet.

Ze vroeg of ik in een God geloofde, waarop ik aangaf dat ik dat misschien zo min of meer zou kunnen noemen, ook gezien mijn achtergrond. Maar dat ik meer een godsgevoel aanhang, geen voor- of uitgeschreven geloof.

Een discussie over wat het juiste geloof is, is volgens mij een slechte discussie. Het lot bepaalt waar je geboren bent en hoe je opgevoed wordt.
Zelf beschouw ik het geloof als iets puur persoonlijks, ieder gelooft op zijn eigen, hem passende, manier. Al tijdens de zondagsschool had ik o.a. moeite met zoiets vaags als de ‘Heilige Geest‘ – ook nu nog steeds heb ik er niet veel mee.

Carla vroeg hoe ik dan ervoer dat er iets is; om niet mijn hele ziel bloot te hoeven leggen gaf ik haar een voorbeeld van iets wat ik ergens had gelezen. Ik vertelde haar dat er tijdens de watersnoodramp een zwaar gelovige man op het dak van z'n woning zat te wachten op hulp. Na een poos wachten komt er redding; meerdere keren komt er een boot langs en wil hem meenemen. Nee, de man wil niet mee, want hij had God om hulp gebeden en God zou hem helpen. Hij verdronk uiteindelijk en in de hemel vroeg hij God; ‘waar was u nou?’. God antwoordde: ‘Klojo, ik heb verscheidene boten langs gestuurd om je te redden, maar dan moet je wel instappen natuurlijk!’ Hij had niet beseft dat God hem meermalen de kans op redding had geboden. Vreemd verhaal vond Carla. Ik moest nadat ik dit verteld had, aan Carla haar eigen situatie denken – jong weduwe geworden en achtergebleven met kinderen. Inmiddels is Carla weer gelukkig getrouwd en het gaat haar materieel gezien behoorlijk voor de wind.

‘Carla, weet je wat het is, net als die drenkeling zien wij gewoon vaak niet dat we geholpen worden’, hield ik haar voor. Er zijn altijd wel ergens Engeltjes, ook al herken je ze soms niet meteen, die je bijstaan en beschermen. ‘Geloof je dat nou echt’, vroeg ze. ‘Ja ze zijn er voor iedereen, ook al herken en zie je ze niet altijd’. ‘Jij ziet ze soms wel begrijp ik’, vroeg ze. ’Ja, mijn engeltjes zie ik, ook al zag ik ze eerst helemaal niet. Engeltjes geven liefde, vreugde en beschermen je, ook al herken je ze niet, ze zijn toch bij je in één of andere gedaante’.
Een beetje verwonderd en nieuwsgierig vroeg ze hoe die van mij er uitzagen en wat ze voor mij hadden gedaan. ‘Die van mij hebben me veel plezier en de zin in het leven teruggeven, wat ik een beetje gedurende mijn ziekte was kwijt geraakt. En ze zien er zo uit’.
Ik keek om me heen en zei: ‘Daar zijn ze’, en wees met een glimlach naar mijn eigen trouwe viervoeters, mijn ‘herders’.

Schrijver: c. ale
Inzender: C.A. de Boer, 8 mei 2018


Geplaatst in de categorie: religie

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 433



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)