Alle inzendingen van Jorrit

Hij woont er nu ruim twee jaar, bijna drie al zowat. Boven op zolder, bij M&M. Wat heet, op zolder. Eigenlijk heeft hij niks te melken. Goed, de kamer is niet groot, maar ruim voorzien van glas en dus zonnig en licht. Er staat een keukenblokje, gewoon niks bijzonders, maar netjes en functioneel. Er...

Boos is ze, zeg maar gerust woedend. De tante van Woemi. Op mij. Uitroeptekens en een groot lettertype onderstrepen haar boosheid, bewijzen haar gelijk. Ik heb het gewaagd om een van mijn verhalen aan de webmaster van een historische site aan te bieden. De schok is groot nu ze dat ontdekt...

‘Waarom ik niet kwam' wilde Bart weten. Eerst had ik nog interesse geveinsd. Niet dat het mijn ding is die reünies. Maar goed, het zou voor mij de manier zijn om haar nog een keer te zien. Liselore. Bart stuurde me de lijst. Veel oud-klasgenoten hadden de moeite genomen om een verhaaltje erbij...

Scoren, dat is nog het leukste van een drukke dienst. Een echte patiënt gaat direct voor drie punten, als je ermee aan de loop bent gegaan, naar de Röntgen, of naar de scopiekamer mag je een punt extra in rekening brengen. En natuurlijk als iemand sterft. Dan ga je voor de volle vijf. Wij...

Vastgelopen. “Het gaat vaak al om de eerste zin, het eerste woord al”, zegt Woemi me. Is het zo? Voordat ze de kans krijgt me met bijzondere eerste zinnen om het hoofd te slaan gris ik de novelle van tafel waar ze zich niet doorheen weet te worstelen en lees haar de eerste zin: “ Gustav...

Ongelofelijk. Ze heeft het voor elkaar. Waar de meeste tachtigplussers nooit meer uitkomen, het verzorgingshuis, daar is Charlotte nu uit. Gewoon weer naar huis. We hebben geluld als brugman. We hebben hemel en aarde bewogen, we hebben van alles verzonnen om uitstel te krijgen, vakantie, drukte,...

Hij is mooi de lul, vindt hij zelf. Stef, de oudste zoon van Cornelis, gaat scheiden. Naar, maar waar. Ik zie me nog wegrijden bij Mischa. Elke week een weekendtasje vol, totdat, nou ja totdat er niets meer mee te nemen viel wat van mij was. Mischa de bescheiden bankrekening en de spullen, ik de...

Ik rook op mijn balkon. De flat is te klein om binnen te roken, smerig gewoon. En net als James Stewart in Hitchcock's Vertigo begluur de buren aan de overkant, in de hoop eens iets mee te maken, een moord of zo. dan kan het echte leven tenminste weer beginnen. Ik voel me zo leeg, zo dood na...

Ze drinken. Als ze drinkt durft ze meer. Ze weet dat ze iets moet doen om hem. Ze voelt dat ze.. Ze nemen nog een glas. Eerst praten ze over het werk, daarna over vakantie, dan vertelt ze hem over haar relatie. Hoe het fout is gegaan. Hoeveel tijd het geduurd heeft voordat ze weer een beetje is...

Woemi is nieuwsgierig. En dus drukt ze haar neus tegen het glas. Ze zijn er niet, en veel valt er voor niet te zien. ‘Wat een kast’ zegt Woemi. Want behalve nieuwsgierig is ze ook jaloers. Nog even en ze begint over ‘in onze tijd’. Ja, toen was het weed, drank, seks en vooral veel...

Ze zijn druk met behangen. Het valt ze knap tegen. De facelift van de slaapkamer waarin Cornelis en Charlotte na dertig jaar achterstallig onderhoud eindelijk in hebben toegestemd is geen sinecure. Twee zoons en een dochter hebben ze samen. En dan is er nog Woemi, de dochter van Charlotte....

Nu rij ik. En er zijn ook geen vliegjes, die zich massaal tegen de voorruit kapot vliegen. En het slapende broertje? Op de achterbank nu slechts een schilderij van een jongetje, een beetje zoetjes, een beetje nep. Maar de weg is nog net zo donker, als toen. Tante staat erop dat ze het...

Nacht. Het regent in de film. Het is veel en lang nacht. Dat betekent dat je de helft van de tijd geen bal kan zien op het kleine schermpje dat ons gegund is. De geesten die zich aankondigen met onheilspellend geluid zijn voor mij niet te horen. Het geluid staat te zacht, in afwachting van de grote...

Er is een hondje aangereden. Een groepje mensen, meest kinderen, dromt samen, twee dierenambulances verlenen bijstand. Het lijkt wel op een heuse reanimatie. Ik weet het niet, ik heb niet zoveel verstand van hondjes, maar volgens mij is het hondje dood. Morsdood. 'De Chinees heeft het gedaan'...

Er gaat een gerucht door de trein. Hoe het ontstaat, hoe het, ondanks de hermetisch afgesloten wagons toch zich verspreid: niemand weet het. Maar ineens is het daar, komt het met de koude wind die door de spleten van de goederenwagon waait mee naar binnen, besmet eerst het asociale gezin waarmee ze...

Het is niet bepaald haar weer. Woemi hield van mooi warm zomerweer. En als ze daar was was het altijd mooi en warm zomerweer. In haar herinnering dan. En graag liet haar dan zo dromen. Zeker toen ze zo ziek was. Het is fijn om te denken dat je leven vroeger, toen je jong was en kind was, goed was....

Vierenzeventig is hij, en ik heb moeite om hem bij te houden. Zijn dokter heeft hem verboden hard te gaan. En de bergen moet hij mijden. Bergen? Nou ja heuvels, die zich als bergen manifesteren als je daar met je zwaarbeladen vakantiefiets tegenop ploetert. Vooral het einde, vlak voor de top kan...

Tja, zo gaan die dingen. Na de dood van Cornelis hebben zijn nazaten de zooi, zoals ze zijn vakantiehuisje in het Brabantse in hun ongepolijste taalgebruik noemden, verkocht. Dat heeft ze overigens geen windeieren gelegd, die zooi. Om zoveel mogelijk erfbelasting te besparen is Cornelis bij leven...

'Niet piekeren' zegt het meisje tegen me. Meestal is er niks aan de hand. Ik heb gewoon een chagrijnig smoel van mezelf, zeker als ik alleen ben. En op de foto, dan is het het ergst. Ik heb er wel een beetje m'n handelsmerk van gemaakt, en die zeldzame foto waar ik lachend opsta verdwijnt al...

Van PloegZendow zijn ze er. Een bus, misschien wel twee hebben ze uitgebraakt. Er zitten een paar flinke talentjes tussen. Met hun kattenruggen diepgebogen maken ze de binnenbaan onveilig. En de rest blokkeert de ruimte ernaast. Je kan geen fatsoenlijk baantje rijden. Want die uit Alphen aan de...

We lopen door Rome. Woemi vertelt. Eigenlijk heeft ze het er nooit over. Haar abortus. Het is geweest, over en klaar. Een jeugdzonde, een faux pas. Het was een vriendelijke dokter, dat weet ze nog. Een beetje gehaast misschien, zakelijk ook wel, maar geen verwijtende blikken, geen preek of boze...

We hebben weer een lekker spul bij elkaar liggen. Drie pneumonieën, de een nog zieker dan de ander, op bed 4 een vent die teveel pillen en drank genuttigd heeft en daarna na een gevecht met politie in de cel totaal out gegaan is, een vrouw waar de kanker steeds verder is opgerukt door haar...

Het is voorbij. Charlotte inspecteert nog een keer de kamer die haar dochter heeft achtergegelaten. Erg schoon is het niet. De koelkast, nu al muf ruikend en de gordijnen in een onmogelijke kleur groen laat ze achter. Die gordijnen, Woemi heeft ze nog geërfd van de vorige bewoner. En die misschien...

Hij wacht op haar. Als ze naar de feestent loopt komt ze langs zijn huis. Ze ziet hem, zwaait, hij komt naar buiten en samen lopen ze verder. Na twee dagen, halve nachten feesten weet ze hoe ze het moet doen. Niks indrinken en voorfeesten thuis. Goed eten en dan een paar uurtjes voorslapen. Een,...

Ooit schreef ik voor mijn eindexamen een opstel. Het had moeten gaan over het ons gedrag in het verkeer, het jakkeren jagen, over het beest dat in ons loskomt zodra we de auto instappen. Of, in mijn geval, ook al op de fiets. Deze zomer heb ik al twee keer een onzachte aanraking met het asfalt...

Normaal kan ik er geen genoeg van krijgen. Lezingen over razendsnelle levensreddende interventies, gelardeerd met bloederige plaatjes. Je kan er wat van leren. Tenslotte is het mijn werk, levens redden, mensen bevrijden uit de klauwen van de dood. Vaker is het gewoon een fabriek van narigheid en...

Charlotte krijgt een nieuwe heup. Zelf is ze vol vertrouwen. 'Als het is geweest loop je weer als een kievit’ hebben ze haar verteld. En kan ze weer fietsen, en autorijden. Nu is ze aan huis gekluisterd. De rolstoel die ik met haar heb gehaald blijft onaangeroerd in de schuur. Ze loopt met twee...

Ik meld me bij Charlotte en Cornelis. Bellen kan ook, dat doe ik geregeld, maar dan krijg je het stereotiepe 'z'n gangetje' ten antwoord als je vraagt hoe het gaat. Z'n gangetje, ja, maar dat gangetje wordt wel steeds trager en moeizamer. Charlotte vliegt allang niet meer door het huis. Na de...

Hij was twaalf toen er een ongeluk gebeurde. In het bedrijf van zijn vader, een kuiperij. Ooit de derde van het land, later failliet. Vijf en veertig man op straat, voorzieningen had je toen nog niet. Maar dat terzijde. Een van de enorme zaagmachines was ongemerkt van zijn bouten losgetrild en...

Crisis. Als ik terugkom van mijn vakantie hoog boven de bewoonde wereld moet ik het lezen. Het gaat niet goed met mijn geliefd België. Ze hebben weer eens ruzie. Ze vechten elkaar de tent uit. Deze keer lijkt het menens. Yves, de glansrijke, bejubelde winnaar van de verkiezingen zit als een dof...