Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De tsunami van België

Vierenzeventig is hij, en ik heb moeite om hem bij te houden. Zijn dokter heeft hem verboden hard te gaan. En de bergen moet hij mijden. Bergen? Nou ja heuvels, die zich als bergen manifesteren als je daar met je zwaarbeladen vakantiefiets tegenop ploetert. Vooral het einde, vlak voor de top kan gemeen zijn. De Kluisberg kan ik niet aan mijn palmares toevoegen. Ik moet lopen.
Hij begeleidt me ongevraagd tot aan de Dender. Dan is het verder makkelijk. Gewoon de rivier volgen over het jaagpad, that’s it. Iedere dag, als het weer het toelaat, fietst hij zo’n veertig, vijftig kilometer. Ik vertel hem het verhaal van mijn moeder. Een man uit haar straat, thuis. Ook altijd op de fiets. Totdat het hem verboden werd. Hij viel te vaak. Daarna wilde hij dood. Geen fiets meer, geen leven meer.
Even is hij stil. Dan vertelt hij. Drie jaar geleden was het met hem ook bijna gedaan. Een beroerte. Hij kon niet meer praten, en erger, niet meer koersen. Maar kijk hem nu.
In het dorp groet hij een struise jongedame van nog net geen dertig.
‘Hallo opa' groet ze terug, met een vrolijke lach.
‘Ik hou den Ollander even compagnie’ ligt opa toe, en het meisje lacht weer.
‘Vanmiddag is het feest' zegt opa als we verder gaan. Schoonzoon is jarig. Hij heeft ze allemaal nog hier wonen. Wat een genot. Hoe vaak heb ik Woemi niet horen klagen?
‘Jij hebt makkelijk praten, ik moet het allemaal alleen doen’
‘En je vent dan?‘ Ok dan, soms, als ie niet teveel gezopen had. Friezin in den vreemde, in een ver en vijandig land. Dat het ook uiterst vermoeiend kan zijn je oude hulpbehoevende moeder om de hoek te hebben wil er bij haar niet in.
Voor hem eindigt een tochtje vaak genoeg bij een familielid op de koffie. Wat kan het leven soms nog simpel en goed zijn. In België dan.

Het fietspad langs de rivier is verrassend goed. De verklaring eenvoudig.
‘Den burgemeester houdt zelf van koersen’ Als dat nu eens wist van een van onze politici. Toch wel handig dan, zo’n gekozen burgemeester. Nu is het alleen handig voor onze Thom. Met twee procent ofzo was zijn kans anders nul geweest. Het kan verkeren.
De Dender oogt dromerig, mooi en romantisch. Gisteren nog echter toonde hij zijn gruwelijke kracht vertelt opa. Hij wijst me op een beekje, te klein om van de weg af te zien. Daar is het altijd prijs. Wateroverlast, ondergelopen kelders, vrieskisten vol bedorven etenswaar, verruïneerde vloerbedekking.
‘Dus die villa’s?’ Ja, ook die villa’s. Niet kopen dus. Je moet het maar weten.
De burgemeester van Ninove heeft zelfs om de noodtoestand gevraagd. Ninove? Dat klinkt bijna als het bijbelse Nineve, dat met hulp van Gods toorn met de grond gelijk werd gemaakt. Dat is misschien iets teveel van het goede, maar de toorn van Woemi kan ook machtig zijn. Hoe kan ze weten dat ik hier ben? Iedere dag stuur ik haar wel een sms’je. Voorlopig geeft ze nog niet veel sjoege.
Een keer iets van ‘Val dood’ ofzo en daarna toch weer dat nieuwsgierige: ‘Waar zit je?’
Die arme Belgen, had ik nu maar niks gezegd. Wat hebben zij nu met onze zoveelste crisis te maken? Een keer fietsen in plaats van, een keer een kopje thee bij Mischa, en pats, boem, het is over en uit.
Maar nu kan ze me wat. Ik laat me hier lekker al fietsend bruin bakken langs de Dender. Zwetend vastgeplakt aan mijn zadel. Maak vrienden, en trap maar door totdat ik zowat van vermoeidheid van de fiets val. Dag Woemi, het beste met je.

In Ninove is zelfs het jaagpad niet afgesloten. Geen ondergelopen kelders, geen oude vrouwtjes, koeien en dierbaar huisraad in rubber bootjes op weg naar veiliger oorden. Ninove, dorp, stad, wat is het, het lijdt in stilte. Net als ik. Woemi’s toorn. Maar zelfs de vissers aan de kant lijken niet onder de indruk. Hoe kan het ook.
Ze vraagt me alweer om wat liefs te zeggen. Over een week misschien, dame. Nou vooruit dan, vanavond. Ach, waarom ook niet nu?
‘Gaat het een beetje alleen daar Woemi? Zet alweer koers naar het Hoge Noorden, lieve.‘ Nog een dag of vijf. Dan lig ik weer in haar armen.

Schrijver: jorrit, 26 februari 2007


Geplaatst in de categorie: vakantie

3.6 met 12 stemmen 679



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)