Autobiografieen

38 Meester, mijn vader, ging wel eens de zee in met een sleepnet om garnalen en platvis te vangen. Hij liep dan tot aan z’n borst het water in en trok dat sleepnet achter zich aan. Meer mannen op het eiland deden dat. Die keer dat ik mee ging wapperde op het strand een rode vlag. Dat betekent...

Ooit was ik ik lid van de openbare bibliotheek en dat in diverse plaatsen; Heerenveen, Voorthuizen, Amersfoort en Gouda. Ik was er om de zoveel dagen te vinden en soms wel elke dag. Bergen stripboeken heb ik gelezen. In stripboeken gaat de fantasie vaak nog verder, dan in romans en gedichten. Dat he...

Ik ben over de vijftig en Nina is denk ik rond de twintig. Nina werkt bij de kaas- en vleesafdeling in de Albert Heijn en tijdens mijn eerste kennismaking met haar attendeerde ik haar op 'Nina, pretty ballerina', een hitsong van ABBA. ABBA kende ze niet en dat lied al helemaal niet, waarop een m...

Omdat we, een gezin met vier kinderen, aan het water van het Nieuwe Meer woonden, was het niet meer dan logisch dat mijn vader, naast van mijn moeder, ook van vissen hield. Hij was geen ervaren visser. De eerste maanden sloeg hij slechts onvolwassen stekelbaarsjes aan de haak. Er gingen zomers voorb...

Tja, na een maand of elf heb ik de behoefte om weer eens te schrijven. Inmiddels ben ik verhuisd, wél in dezelfde woonplaats, en daar ging veel aan vooraf. Ik stond 14 jaar ingeschreven bij de woningbouw en had flink wat punten, met als gevolg dat ik drie huizen aangeboden kreeg, nou nou... Ma...

Mijn eerste computer, een gift van een pater, was zo'n bakbeest, die nauwelijks iets kon, omdat ik geen internetabonnement had, want de gedichten en verhalen kunnen uitprinten was al een heel wonderlijke vooruitgang. Tijdens het trage kopiëren van een bouwvallige Epson-printer jogde ik door mijn w...

foppe heeft schizofrenie en twee psychoses gehad van verwardheid. ik woon op een heel klein kamertje met pillen van verpleegkundigen en kook twee maal per week en een keer schilder ik en doe mijn eigen was en een keer komt moeder langs dan gaan we even weg met de auto. er is koffie en rust dat h...

De Belgische dichter Jotie T'Hooft schreef in zijn prozawerk, dat kinderlijke snoepverslaving later tot drugsverslaving kan leiden. Als kind snoepte ik behoorlijk veel, wat ik meestal bij de Jamin kocht, winegums en Engelse drop, trekdrop en van die wielvormdrop, zuurtjes en salmiak, spekjes en van...

Als we ook maar iéts zeker weten is het: dat we geboren zijn om te sterven. Toch is het tijdstip bepalend voor de lengte van je leven, want: de baby die nog geboren moest worden, stierf reeds in de moederbuik. Alles stond klaar, het was zo welkom zo ontzettend geliefd al van net - bij het ver...

Ik ben nog steeds niet echt bekomen van het privé-concert, dat Ellen ten Damme onlangs in de Vrijbuiter te Gouda gaf. In de Goudse Post staat een close-up foto van haar, terwijl ze volop zingt met haar zilveren glitterarmbanden en haar parelwitte tanden. De kop luidt 'Multitasker met duizend gezic...

Ik ben nog van de tijd, dat buiten spelen een must was, ik ben tevens van de tijd, dat Cliff de muziekwereld veroverde, net als de Everly Brothers, the Blue Diamonds, Toon Hermans. Ik ben nog van de tijd, dat de bakker, de melk- en groenteboer aan de deur kwamen. Als de melkboer kwam, liep je met ee...

Op RTL4 was de 3e uitzending van 'zo lang ik leef' een programma met vijf mensen, allemaal ziek. Een man heeft ALS, de overigen kanker, in elk geval ook vrouwen (net als ik dus) met borstkanker. Peter van de Vorst presenteert het en volgt de mensen, van wie er een paar (of eigenlijk allemaal) aan ...

Vroeger was ik al een ontzettende dromer en supersensitief. De nare geluiden van met name auto's en scooters kwamen driedubbeldik binnen. Ik zeg niet dat ik er nu helemaal immuun voor ben, want die gevoeligheidsgraad sluimert natuurlijk nog steeds in mijn onbewuste/onderbewuste. Het beste gedij...

Dertien jaar geleden is het alweer toen we toch weer overstag gingen om een hondje aan te schaffen. De keus van de naam liet ik over aan Oma, die er Wiskie van maakte...een heerlijk beessie maar het begin in ons gezinnetje liep niet meteen van een leien dakje. Dag 1: Er was ons aangeraden om hem...

1990 zal het zo'n beetje geweest zijn, ik was druk, altijd met twee banen, drie kinderen en een eega. Werkend in zowel de thuiszorg als 's avonds voor een schoonmaakbedrijf (waar ik het zo naar mijn zin had dat ik alleen al voor de lol ging werken) en een behoorlijk huishouden dat toch echt op rol...

Het schijnt zo te zijn dat meer dan een miljoen Nederlanders anti-depressiva slikken en dat dat aantal alleen maar toeneemt. Het gemak waarmee huisdokters deze pillen leveren, is ook erg groot, maar kan wel eens best terecht zijn, omdat de huidige maatschappij voor velen deprimerend en frustrerend k...

Op RTL4 was woensdagavond een ingrijpend televisieprogramma over vijf mensen die allen ongeneeslijk ziek zijn en "ten dode zijn opgeschreven": ze zijn allemaal stuk voor stuk dood-gewone (sinister in dit geval) mensen. Vier hebben kanker, een man heeft ALS, en alle vijf hebben ze één ding gemee...

Een weekje waren ze maar weg, een week = zeven dagen, zeven maal vierentwintig uur, maal de minuten en seconden = een soortement van eeuwigheid. Slaat nergens op natuurlijk maar zeven dagen is toch mooi, z e v e n dagen en die waren láng. Natuurlijk kregen we foto's binnen, berichtjes en zo vo...

Vakantietijd en tja die moet tegenwoordig worden doorgebracht op vaak heel mooie prijzige locaties. Op het moment dat er wat foto's via de social media (waar ik ook bij hoor) voorbijkomen, denk ik ineens terug aan de vakanties van toen. Niet dat er nou zoveel sprake was van echt vakantie vieren, we...

Wat begon als een heel gewone zaterdag had een vervolg dat me nu, versleten en wel, op mijn gat laat zitten en nou weet ik best wel dat er goeie en minder goede dagen zijn, maar dit is duidelijk een mix van beide, een mens zou warempel van andere zaken uit zijn doen geraken. Eerst subtiel het bed...

2016 Koningsdag, de geschiedenis herhaalde zich vandaag. Daar waar ik zelf vroeger met een kraampje de spulletjes van de kids stond te verkopen (en zij het net zo hard weer uitgaven aan de andere kraampjes) stond vandaag mijn stoere dochter letterlijk in weer en wind met een vracht aan spullen. O...

1988-1989 was het, toen eega met een hernia plat moest liggen, geen sinecure voor een man maar ach: het kon en ging niet anders. Het leven ging gewoon door en zo gebeurde het dat er in huis het een en ander verkast moest worden. Nou was het nooit mijn sterkste kant om zware dingen te versjouwen,...

Bij het monstrueuze hoofd van Multatuli is een zijstraatje, waar ik enkele weken in een artistiek huis geleefd heb. Het was een winkel, die bijzondere dozen verkocht en varkens met engelenvleugels. Er was een hond, met wie ik geregeld ging wandelen en de sfeer van Amsterdam opsnuiven. Het huis was s...

37. Van kleins af aan had ik het gevoel dat ik onzichtbaar was. Ook later toen ik modellenwerk ging doen of wel eens als rondemiss bij een wielerwedstrijd een bloemetje overhandigde, had ik niet het gevoel dat ik het was die daar stond of liep. Het waren verschijningsvormen van mij in de open...

Tijdens mijn verblijf van anderhalf jaar in een therapeutisch centrum in het psychiatrisch ziekenhuis 'Zon en Schild' sliep ik met Hans op één kamer. Hans had een ruige baard en hij was militair geweest, waardoor ik een beetje het gevoel kreeg, dat ik alsnog mijn militaire dienstplicht mocht ver...

Wat begon als een onschuldig lijkend griepje bleek na maanden toch geen simpel griepje te zijn, nee het was erg, erger dan iedereen had verwacht. En zo kreeg ze te horen dat de kanker al in vergevorderd stadium was. Niks meer aan te doen zei de arts. Niks meer aan te doen? Een verkoudheidje, e...

Ik herinner me Fré, een lange, magere man, die zijn vaste kamer had in het therapeutische centrum op de psychiatrische kliniek 'Zon en Schild' bij Amersfoort, waar ik anderhalf jaar vertoefde. Hij liep altijd paniekerig door de gangen, met zijn hoofd op zijn voorhoofd. Ik vertelde hem, dat de vrien...

Ik was eigenlijk gestopt met schrijven voor Nederlands.nl, maar ik heb een herinnering aan Wim Brands die onlangs zelfmoord heeft gepleegd die ik graag met jullie wil delen. Het was in het jaar 2000 als ik mij het goed herinner. Ik was in Amsterdam lid van het Diep Water Collectief, een collectie...

Een korte toespraak over mijn vader Pieter Messie (27 oktober1923 - 10 maart 2016), die ik bij zijn uitvaartdienst, crematie, gehouden heb naast de preek van onze dominee: Mijn vader en moeder leerden elkaar kennen in Zwitserland, toen Nederlandse studenten daar een rondreis maakten. In 1949 tro...

Ik denk dat Drs. P de eerste was. Hem zag ik in de schouwburg annex bioscoop in Heerenveen. Achter de piano en wilde liedjes zingend. Sigaar rokend en whisky drinkend. Op de Havo-afdeling van de Pabo daar zag ik medeschoolkrantdichters, wat natuurlijk ook meetelt. Rond mijn negentiende zag ik Id...