Beschouwingen

De uitgever Toen Pegasus hem smadelijk had afgeworpen, sprong hij Mercurius maar op de nek en werd een naarstig vuller van het boekenrek, dat Wim en Gerrie zoet houdt in hun dorpen. Aanvankelijk nog wat gevleugeld, nam hij poëzie van diepe mannen mee op voorjaarsreizen en sloeg de boekver...

de avond heft de zwarte tafel hoger en wij, die er aan zitten, stijgen mee. wij stijgen, dalen, stijgen weer en weten dat wij de aarde niet betreden mogen. wij stijgen, stijgen, vergeten te spreken, vergeten van alle dingen de namen, stijgen, stijgen, zien sterren en manen, stijgen, zien st...

Verlangen Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelijk getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, ...

Ontsnappen In de kooi van dag en nacht, de kooi van de boodschappen, blikjes bier, de betere baan. In de kooi van het fotoalbum, van de liefde. In de kunstkooi, in de kooi van het weten: Sta op, grijp de tralies, haal de diepste adem en scheur je hart uiteen. Christa Widlund-Broer ...

Jaap en Lia, een bejaard echtpaar, woonden in een klein, liefelijk huisje middenin het bos. Ze leefden van de opbrengsten van hun groentetuin. Op een zonnige ochtend zaten ze samen aan de beek, die achter het bloemkoolveldje stroomde. "Heerlijk om naar die heldere stroom en die kolkjes te kijken,...

Kinereth Het water ligt niet zwaar en diep maar hangt als nevel tussen bergen een vangnet tot de kanten uitgespannen en opgehangen aan de punten licht hier en daar zichtbaar aan de kusten. Een vangnet voor de sterren? Er valt er geen, de hemel is wel stevig maar hier is veel te wensen ron...

Liefde is d'eenge kracht Liefde is d'eenge kracht die de ziel naar boven draagt tot de sfeer van het eeuwige leven van zelf; zij bevleugelt ook 't laagste streven daarom wil ik haar boven alles loven. Als ontgoocheling en twijfel ons ontrooven geloof dat menschheid eens omhoog zal zweve...

Ik had gedacht... Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik die dacht dat het vuur...

Geen winterakker hard en zwart geen stroom, die tot kristal verstard groenglanzend in zijn bedding sliep, zo grondeloos, zo eeuwig diep zo diep bevroren als mijn hart. Geen zilverpalmen op het glas o grillig als het wild gewas - varens, lianen, vlijmspits riet - bloemarabesk van kil verdri...

Steenuil in West Riding Het is verstandig zo gerust in aardes muil en keel te zitten als de kleine steenuil van de kalksteengrot. Gelaten wijsheid is het om je jong zo vroeg zijn lot, de wet te leren van het peristaltisch slikken van de schaduwkuil, Waarin de tropen, na 't vertere...

Vahine no te tiare Als ik haar zie, rechtop gezeten, zwart voor een rode achtergrond vrouw met het rustige gelaat, lijkt ieder ander mij verbeten, onzeker en te snel verwond. Haar voorhoofd is een koopren plaat, een schild waarachter haar gedachten naakt en gehurkt liggen te wachten; bo...

In mei dit jaar maakte het Centrum voor Consultatie en Expertise bekend dat minstens twintig psychiatrische patiënten maanden of zelfs jaren achtereen eenzaam opgesloten zitten in een isoleercel. Dat zijn er veel meer dan het aantal van vijf dat ex-minister Klink vorig jaar nog noemde. Bovendien is...

Het kind dat wij waren Wij leven 't heerlijkst in ons vèrst verleden: de rand van het domein van ons geheugen, de leugen van de kindertijd, de leugen van wat wij zouden doen en nimmer deden. Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden, van moeders nachtzoen en parfums in vleugen, zuiverste br...

Net als elke week zijn er leuke en minder leuke dingen om te vertellen, en ik moet zeggen dat ik het meeste onder de indruk was van het feit dat inmiddels alweer een week geleden Antonie door zelfdoding om het leven is gekomen. Een keus die een mens pas op het allerlaatste maakt, een keus die een me...

Stad aan de Wadden Drie eilanden staan aan den horizon, Als 't niet zeer nevelt. Jongens komen kijken, Wanneer de postboot keert, die langs de dijk een Rookpluim doet strijken, licht-bruin voor de zon. De winter duurt hier lang; het spaarzaam groen Bevat een stillen winter in zijn takken....

Groteske Waar staat haar huis? Achter de bergen. Wat zijn haar knechten? Draken en dwergen. Wat is hun werk? Spoken en stelen. Zijn het er weinig? Neen; het zijn velen. Wat ligt op tafel? Een toverdoos. Wat at ze gister? Een bord vol kroos. Wat eet ze vandaag? Niet één enkele hap Maar ...

Nostradamus wordt vaak beschouwd als een ziener die ons in bijna ondoorgrondelijke vierregelige verzen – kwatrijnen genaamd – een somber toekomstbeeld schetst waar elke misantroop zijn vingers bij af kan likken. Het enge van zijn riedels is natuurlijk dat veel van zijn voorspellingen over de voo...

Eenzaam Besloten in 't gewonde zelf Blijft elk, die niet meer hopen mag, Toch rijst voor hem aan 't laag gewelf Steeds dag na grijzen dag. Maar is het zwak, een enkle maal, Te wensen, dat er iemand was, Die spreken zou in de éne taal, Waardoor het hart genas? Een mens, die oordeelt...

Vrouwen Moede vrouwen geven hun lichaam veil In deze stad. De felle lampen schreien Hun rosse gloed over eindloos heenglijen Der vrouwen uit, die spieden wreed en geil Naar prooi. De stomme donkre huizenrijen Ter weerszij staren hoog, hunkrend naar 't heil Van koele hemel die zich als ee...

Waar wij het ook nog even ernstig over moeten hebben, is de criminele organisatie, Het Vaticaan. Op het woord criminele organisatie kom ik nog terug. Nooit geweten dat die organisatie een stem heeft in de Verenigde Naties. Ze hebben zelfs een vetorecht. Altijd gedacht dat dat alleen aan land...

Nacht-stilte Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door den nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtsche streken, Klaar als ster in licht zoû breken, Zonder smet v...

Wil je als dichter een beetje serieus genomen worden dan schrijf je geen sonnetten en zeker geen light verse, knutsel je geen gorgelrijmen in elkaar, vind je geen persiflage op de haiku uit (de "stanka"), doe je niet mee aan sms-poëziewedstrijden, ga je niet vreemd met luchtige columns en ga je (...

Tien regels De dood bedroeft maar is zelf niet droefgeestig. Zie hoe de gestorvene geredelijk glimlacht. Hij heeft afscheid genomen van licht en warmte, voegt zich genoegzaam naar aarde en koude. Ontbinding begint, is al begonnen: de vliegende vogel staat een ondeelbare oogwenk stil in het l...

Het prozawerk van Kavafis is vertaald uit het Grieks door de heren Hans Warren en Mario Molegraaf. Warren is bekend geworden vanwege zijn talloze dagboeken en zijn verzamelde gedichten. Molegraaf is bekend omdat hij jarenlang de partner van Warren was. De verzamelde poëzie van Kavafis is mij ooit b...

Zelfdoding blijft een gecompliceerd discussie onderwerp. Vanuit de spirituele filosofie bestaat er nog geen uitgekristalliseerd denkraam, waarbinnen dit item voldoende wordt belicht. Er bestaan wel vele opvattingen,gebaseerd op dualiteiten zoals goed of slecht, ziek of gezond en laf of dapper. Zelf...

['Eurèka!'] 'eurèka!' riep de Heer.- Rondom hem stonden De zieltjens naar zijn beeld, met slaaprige ogen, Bedrukt omdat zij nog niet lachen konden En zich verveelden met Jehova's pogen.- Doch thans...zie wijn! God had den wijn gevonden! Van vreugde ontroerd bracht hij een kelk omhoo...

'I hear the click-clack of your feet on the stairs.' [Mick Jagger] ik treur de leegte, lief want zo even waren kamers nog alsof wij samenbleven je bracht bloemen bewogen foto's hoe je lacht ontklede geur in bed een verlaten gelippenstifte sigaret struikel wankel over sporen en d...

De soldaat die Jezus kruisigde Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen Wild om den spijker toen 'k den hamer hief - Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief' En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen. Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten, En werd een gek di...

Miniaturist O zachte glans, getemperd stralen der uren op het werk gericht, - de dag met rijzen en met dalen zegent mij met zijn wiss'lend licht, dat kleurt het nederig gerei, het tafelvlak, de effen wanden, glijdend het perkament voorbij en 't ingehouden werk der handen. Achter het...

Jim ik zou willen weten wat maakt het de moeite waard dat je door blijft schrijven brieven, opstellen en gedichten waarin je de wereld aanprijst en deskundig schat als een koopman. hoe komt het dat je niet moe wordt en de ogen dicht doet en denkt ik wou dat ze allemaal naar de hel gingen me...