Hartenkreten

Eens kwam de lieflijke vogel met het maïsgele verenpak met de zachte, beschermende veertjes die het diertje omhulden als een natuurlijke jas mij vergezellen. In het huis van zijn gouden kooi zong hij iedere dag het hoogste lied. Hij pikte opgewekt en voortvarend van het zaad in het voederbakje en s...

Zestig jaar nadat deze in het bezit kwam van mijn zo dierbare zus, bewaar ik nog een pop die eens de naam "Elsje" kreeg toebedeeld. Als een symbool van uiterste lieflijkheid, kwetsbaarheid en hulpeloosheid draagt de pop een roze jurkje en alle kentekenen, karakteristiek voor poppen uit een zo verr...

Schrijven is mijn passie, een groot deel van mijn bestaan heb ik opgetekend. En op den duur...ingekleurd. Ken je het gevoel, dat je beseft, dat je niet bent, wie je had kunnen zijn? Het gevoel, dat je niet geeft, wat je zelf ontvangen hebt? Het gevoel, dat iets, of liever het gebrek hieraan jouw ...

Eenmaal weg bij deze niet normale persoon was ik alles kwijt. Samen met Marga naar het ziekenhuis geweest; zelfs daar schrokken ze van mijn gezicht. Maar er was niets anders aan te doen, dan koude kompressen er op te leggen. En later moest ik dan terug komen om te kijken of er iets blijvend was be...

Mijn beste vriendin schonk me een maiskolf. Ze adviseerde me de langwerpige vrucht te ontdoen van het groene blad dat haar als beschermend omhulsel omgaf en haar te verwarmen. Daarna kon ik knabbelen aan de zo toepasselijk "maisgeel" genoemde bolletjes en ik vroeg me af hoe toch een Onbekende ...

Een betrouwbare vriend Een dagboek kan een metgezel zijn die ons nooit en te nimmer in de steek laat, een meevoelende vriend in een onsympathieke wereld. Een dagboek stelt ons in staat onze persoonlijke levensweg in een verzameling stillevens vast te leggen. Net als een fotoalbum dat ons verled...

Ik ben de uitdaging nooit uit de weg gegaan, "kom maar met je meuk", ik maak er toch wel iets van. Ome Piet, ik hielp hem in en uit z'n doorrookte huis, stofzuigde plafonds en muren, honderd dozen heb ik ingepakt voor deze verzamelaar van verzamelingen. Inmiddels mogen we elkaar, plagen we elkaar...

(voor Jan-Jacob Slauerhoff) In het chique hart van een nobele stad staat een teder object tussen het moderne interieur. Het oude plafond, gecamoufleerd door goedkope platen, bewaart de jeugdige gedachten van een Friese kameraad, antieke overpeinzingen boven het platvloerse marktgewoel aan de Voo...

Lopend over het zand speuren naar sporen. Mijn voeten maken zich kenbaar. Tien tenen ieder hun eigen afdruk in een ongerepte ondergrond. De strakke vlakte af en toe onderbroken door kleine vogelpootjes. Ook deze teentjes vertellen van aanwezigheid. Grote mensenvoeten kruisen mijn pad. Andere tenen, ...

Ik was bang toen ik mijn sigaret opstak in het torenhoge boekenfort, bang voor valse smerissen en andere bandieten of dat die arrogante torens naar binnen klapten, bang dat ze de boeken van Hugo en Dostojevski hebben aangepast en dat er geen weg meer voert naar de dorpskernen van onderdrukte tranen ...

(voor Evelien Hogeweg) Zij is te goddelijk om aan te raken, te lief om mee te stoeien, zij is een geheimzinnige tuin, die ik voor geen kunstschatten durf te betreden. In mijn ogen is zij verlicht, zoals Boeddha, Jezus en Mohammed. Niet dat ik haar onwaardig ben, nee, het is de gouden afstand, ...

De angst regeert, zoveel is wel duidelijk. Een rechtsdraaiende bacterie houdt je gezond, klamp je vooral vast aan de gevestigde orde want de nieuwkomers zaaien haat. Het geschreeuw is niet van de lucht, "stem op mij, gebruik dit of dat". Vroeger kon je bij klaverjassen gewoon nog passen.

In het merkwaardige, langwerpige gebouw, gesitueerd aan de Ringbaan Oost, opgetrokken uit lichtgele baksteen, ontworpen door een mij onbekende architect volgens de richtlijnen van de Nieuwe Zakelijkheid; een gebouw dat alle Tilburgers kennen waren lange tijd de HBS en het gymnasium gevestigd. Ik br...

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen of...

Wie denkt of vermoedt dat de zaak van "Hornbach" in Tilburg West een klein buurtwinkeltje is, vergist zich deerlijk. In een gigantische, uitgestrekte hal is hier ondergebracht en bijeengebracht wat het menselijk vernuft zoal tot stand heeft weten te brengen op vele gebieden. Ik zag dan ook velen s...

De bebouwing van "Traverse", opgetrokken uit beige baksteen, torent uit boven de zaak van de Aldi. Het kan niet als verwonderlijk beschouwd worden en spreekt haast vanzelf dat cliënten van deze daklozenopvang nogal eens hongerig en hulpbehoevend in de genoemde omgeving ronddwalen en daar hun heil...

Het schijnbaar door Hem ingefluisterde door mensenhanden geschreven heilige geschrift verteld weinig tot niets over de aardse voorgeschiedenis. Geen woord over de momenten dat onze planeet door kosmische grillen een levenloze planeet dreigde te worden. Geen woord over het moment dat de aarde vrijwel...

TROTS, wat ben ik TROTS! Nog maar eenentwintig lentes telt zij, mijn dochter. Ze is de jongste van drie. Helaas zijn zij niet te samen met mij opgegroeid. Maar dat doet geen afbreuk aan mijn gevoel. Het gevoel om een trotse moeder te mogen zijn. Ze woonde al zelfstandig, studeerde hard voor ha...

Ik heb mij gewenteld in woorden, zoals een drenkeling naar wrakhout snakt, maar ik heb mijn gespierde armen nog en de therapeutische verzen kunnen mij gestolen worden, mijn donkere Jonasjaren zijn voorbij en de lyrische walvis spuugt mij uit. Ik beland in de chaos van de grenzeloze leegte, waar vrag...

Paars-Plus is dus ter ziele! Ene Jort, een rijke gozer met bretelsobsessie, echt geen geestverwant, deelt wel mijn mening over de afschaffing van het Binnenhofpoppenkastgezeik, dat dit verscheurde land beter geleid kan worden door bekwame topmensen uit de zakenwereld, hoogleraren psychologie en ec...

Een buitje hier, een depressietje daar, we worden nat of steken een paraplu op. Maar niet in Pakistan, ondanks de jaarlijkse moesson hebben ze zoveel bomen gekapt dat men het bos niet meer zag. Een land op de helling en iedereen wilde aan de rivier wonen, dat gaat problemen geven, daar kan je je klo...

Ondanks de media-aandacht voor veelal negatieve nieuwsfeiten en sombere, slepende kwesties, heb ik nog steeds de moed om positief te blijven. Mijn hele leven heb ik het nieuws gevolgd via kranten, radio en televisie. Het was meestal kommer en kwel, oorlog hier en oorlog daar, armoede en natuurramp...

Verdwijnen, dat is een niet-meer-werkwoord, sterk vervoegd een zwaktebod op het leven. En toch zou ik het prachtig vinden als mensen zouden vragen 'waar Fred is gebleven' het antwoord zou zijn 'die is doodgewoon verdwenen'. Ik ben even weg.

Menselijke identiteit heeft vele kleuren, maar haar basiskleur is toch wel de geur van jouw stam of jouw familie. De mensen die jou hebben grootgebracht en opgevoed zijn meer waard dan een paspoort. Een paspoort geeft weliswaar toegang tot maatschappelijke voorzieningen zoals werk en inkomen, maar l...

Jaren geleden was er een lied van Ron Brandsteder dat heette 'Want engelen bestaan niet!', dat vond ik een stuitend lied, stompzinnig en onwetend. In mijn visie en belezenheid weet ik dat er vele soorten engelen bestaan, niet alleen beschermengelen en aartsengelen, maar nog veel meer engelen en er...

Voor Stieg Larsson (1954 - 2004) Hoeveel levens jij in één leven hebt geleefd, is nog steeds een raadsel, je bent natuurlijk veel te vroeg gestorven, maar daar het om de kwaliteit van leven gaat, heb jij er zeer veel kwaliteiten uitgeperst. De hele wereld kent je inmiddels van de Millennium-tri...

Mijn beurt om te koken. Ik weet niet wat erger is, keuken of neuken. Mevrouw Painter wil een preischotel vandaag. Wat is er in Godsnaam misgegaan in haar leven. Of de mijne nu ik bij een groenteboer sta om prei te kopen. Prei! Om te beginnen ziet het er al niet uit. Met die rare witte stengels v...

Geen grafsteen zal herinneren aan jouw leven, aan onze liefde en vriendschap. In het verre land ben je onvindbaar. En ook mijn verwarde hart en verstand kunnen niet meer vinden, niet meer opsporen wat wij eens deelden. Gezonken is het in een diepe put, in de krochten en spelonken van vergetelheid, v...

Waartoe het winnen van een boekenbon al niet toe kan leiden en waarin het dan uiteindelijk resulteert. Bij mij heeft dit feit ertoe geleid, dat mijn keuzes en beslissingen, in een stroomversnelling rakend, een latent maar steeds sterker voelend verlangen in een daad hebben omgezet. Daarover vertel i...

Deze wereld gaat in sneltreinvaart aan zichzelf voorbij, er is zoveel afleiding, dat maar weinigen in staat zijn tot echt menselijk contact. De techniek heeft de mensen niet nader tot elkaar gebracht, hoe men dat ook wenste, het is rampzalig ontaard in colossale vormen van hardnekkig narcisme. Mense...