Hartenkreten

Het was september. De zon was nog warm en zette nog kracht bij. Een moeder moest voorgoed afscheid nemen. Mijn vriendin had gezegd dat ik na de dienst in de kapel moest uitzien naar een mevrouw met een forse huidkwaal in het gezicht. Een dergelijke kwaal heeft wellicht als enig voordeel een onontko...

Erg blij was ik toen wulpse Alie op visite kwam. Zij had met een ouderenclub een bezoek gebracht aan de Tweede Kamer en vertelde haar verhaal erover en ging als volgt: ''Wij zaten boven op de publieke tribune en we hadden geluk want de minister president zagen we lopen tussen de met elkaar prat...

Was niet de afspraak, het balkon moest nog ontgroend en de bakken gevuld met viooltjes. Binnenshuis zouden wij samen de planten van verse aarde voorzien, het is er niet van gekomen. Op de dag dat ik haar een foto stuurde van een vroegbloeiende rhododendron ging zij zomaar dood. Dat bakkie koffie ...

Met een schuldgevoel liep hij rond. De beelden te erg voor woorden. Prachtige authentieke mensen, zonder huis in een door een aardbeving getroffen land. Bekende Nederlanders hadden makkelijk praten, zelf geld genoeg om rond te komen, maar hij stond al maanden rood. Werkeloos en door de crisis getrof...

Nu schriftelijk is gebleken, dat Vogelbescherming Nederland geen maatregelen wenst te treffen tegen het buitensporige aantal kraaien, kauwen en eksters, maar ook geen medewerking wenst te verlenen aan het terugdringen van de ca. 2.000.000 ganzen die jaarlijks in Nederland neerstrijken, dienen de vo...

Daar juicht een toon, daar klinkt een stem, die galmt door gans Jeruzalem. Een heerlijk morgenlicht breekt aan. De Zoon van God is opgestaan. Dit geliefde en veel gezongen vers over Christus' opstanding mag altijd doorklinken. Met Jeruzalem worde niet alleen de stad Jeruzalem bedoeld, maar ...

Ik was voor niets naar Oisterwijk geweest; mijn nieuwe wandelvriendin, die ik had leren kennen via een advertentie, had ik er niet getroffen. Op de heenweg striemden regel en hagel de voorruit van de auto van de Deeltaxi; geen weer voor een wandeling; de ruitenwissers waren druk in de weer; de rege...

Je houdt van de regen en je weet niet waarom. Is het omdat je lang-overleden vader je af en toe het gedicht voorlas over de regen die regent op daken en dakpannen, weilanden en velden? Is het omdat je in je zolderkamer altijd de druppels hoorde, als een gestaag tikkende klok? Of is het wegens het...

Ik stalde mijn ijzeren ros voor de deuren van Perry Sport en in de verte begon Mai Tai te zingen. Twee dikke en nog één slanke dame. 'Volgens mij is dat Tina Turner!', schreeuwde ik tegen een wildvreemde. Iemand had er om half negen al genoeg van en gooide zijn beker bier boos op de keien rond h...

Ik wil maar een ding. Dat lekkere blonde wijf met mijn knots bewerken en vervolgens haar aan haar haren de grot in slepen. Vervolgens maak ik vuur zodat zij voor mij kan koken. Om zulks te bewerkstelligen ga ik op pad en knuppel een mammoet het leven uit de ogen en anders wel een bisamrat. Een br...

Mijn hoofd vormt een gigantische uitdaging voor haar maar haar conversatie blijft uiterst beperkt tot variaties op een thema als "mooi haar" en "stevig haar". Ik vraag me af hoe lang ze in Nederland is. Het haar moet in laagjes geknipt worden tot het zich als de schubben van een vis neervlijt i...

Een nieuwe reclame voor aardappelproducten (ik zal de merknaam niet noemen). Mannen doen buiten stoer, een olielamp valt tegen een broekspijp, de broek brandt, hij krijgt een emmer water over zich heen, er wordt gelachen, en er wordt vervolgens vrolijk gegeten. Ik heb op het punt gestaan een k...

Hotel en conferentie-oord "Boschoord" rijst hoog en monumentaal op en haar oranje-beige muren schemeren door een wirwar van boomstammen die met haar wedijveren in hoogte, waardoor we niet onmiddellijk tegen haar op hoeven te zien als lilliputters tegen een reusachtige, eerbiedwaardige gestalte. W...

Buurtbewoners zien mevrouw sinds kort niet meer wandelen door de straat. Mevrouw sluit zich niet meer aan in de rij voor de kassa. Mevrouw zal voorbijgangers en winkelpersoneel nooit meer haar brede, hagelwitte maar geveinsde glimlach tonen waarachter haar onzichtbare, verwrongen ziel schuilging die...

Eigenlijk is dit het vervolg van mijn vorig verhaal op deze site, en hoe! Ik heb eergisteren mijn middelste dochter ontmoet, na 9 jaar! Samen met mijn oudste dochter en haar man ben ik afgereisd naar mijn jongste dochter en haar man en 2 kleinkinderen. Het was een MEGA ontmoeting! Een beetje onw...

We gingen weer eens naar de supermarkt..... Van te voren viel er veel te regelen; we moesten de bon van de voorgaande keer inspecteren en de stekkers moesten uit de stopcontacten, de tussendeur moest dicht, de rolstoel moest uitgeklapt en klaargezet worden en mama moest erin plaatsnemen; de jas moe...

Café "Zomerlust", met in haar veranda de ouderwetse glas-in-lood-ruitjes, bevindt zich als vanouds even buiten de stad, juist voorbij de brug die het Wilhelminakanaal bekroont, in Tilburg Zuid, aan het eind van de lange, bochtige straat die de naam "Oisterwijksebaan" op haar kobaltblauwe naamol...

Die zult u zien, maar ja, men stelt zulks niet op prijs. Daarom kan ik dat ei in mij niet kwijt. Onwelgevoelige woorden komen in mij op en worden beloond met sterretjes. De humor zie ik wel in, er van.

....en de dag is gekomen, die onvermijdelijk eens aan moest breken, waarop we al de lieflijke, kunstige, elegante en curieuze spulletjes waarmee we opgegroeid waren, de zo vertrouwde snuisterijen van onze jeugd, die mama nog lange jaren vergezeld hadden in de bejaardenflat rücksichtslos één voor ...

We waren op die lentedag, die kennelijk het immense, alomtegenwoordige leed van de wereld getrotseerd had en stralend en schitterend met majestueus licht en bloemen van velerlei makelij een nieuw seizoen representeerde, de witte bosanemoontjes gaan bewonderen die zomaar uitbundig krioelden op de rul...

Deze keer had ik er wel zin aan gehad...... Het lijkt mij haast vanzelfsprekend dat ik zeer graag de tegen de wanden van de "Vriendenkraal", een in Afrikaanse stijl gebouwd optrekje op het terrein van het Safaripark in Hilvarenbeek, geposteerde en in potten met helder, sterk water ondergebrachte ...

Meer dan vijfentwintig jaar geleden heb ik voor het laatst de wandeling gemaakt; de afstand afgelegd die mijn appartement scheidt van het gebouw (of de kazerne, of het gekkenhuis, of de gevangenis) waar ik gedurende negen lange jaren mijn werkplek en collega's had gevonden en waar ik op die (fatale...

Jij bent de godin van de nacht, je fluistert 'slaap zacht' en molligt een warm lijf opgekruld alsof het altijd zo was. Ik kijk in ogen zo prettig en fonkelend, besef de droom. Uiteindelijk laat ik me gaan, en dan neem je mij mee.

De gang is waggelend, schommelend, alsof de bodem van goede Moeder Aarde mij niet wil dragen, alsof het dunne ijs van de werkelijkheid wakken kan vertonen, alsof de aarde voor mijn voeten open kan scheuren, waarna ik in een peilloze kloof tuimel.... Maar de kop is opgeheven, alsof ik in hogere re...

Leuker kunnen ze het niet maken, nee nogal wakker, makkelijker ook niet bepaald, want wat gebeurt er wanneer je vijfenzestig wordt? Je komt in de mallemolen van de pensioenwereld terecht en dat dit een mallemolen is, nouuuuu zoveel is wel duidelijk intussen. Je wordt om te beginnen, tenminste als...

Mevrouw K. van "Brabant Nieuws" blikt zoals gewoonlijk onbekommerd en opgewekt in de camera. De charme van de jeugd omgeeft haar nog steeds en ze draagt een beschaafde maar toch uitbundige creatie die speciaal voor haar is uitgezocht in een exclusieve modezaak en die past bij haar functie Wat s...

Wat een gemeen iets is pijn, vooral als er niets meer aan te doen is. Pijn van de vroege morgen tot in de late avond. Zo bewegelijk als wat, was ik. Nu zijn dat alleen mijn armen nog maar. Pijn, een hele doos met pillen en nog steeds wint de pijn. Bij artsen kom ik niet meer: "ik kan U niet he...

Deze september wordt me nog geschonken.... Haar gesluierde, gedempte, gouden licht koestert mijn ziel en zintuigen en overspoelt mijn wereld.... Een vriend beroert de snaren van de viool van zijn hart nog altijd voor mij. Van ver bereiken zijn alwetende, ijsblauwe, stokoude ogen, die zijn als di...

God zag dat het goed was god bakte op een dag de aarde de zon en de maan en een heel klimaat en toen twee mensen en daar moeten we het maar mee doen sinds de bijbel, toen er de tweede wereldoorlog en begon er een nieuw tijdperk en er zijn nog nooit zoveel mensen op aarde geweest als nu dus een gr...

Zijn opgezwollen, feloranje lichaampje met de bolronde, nietsziende gele oogjes met het zwarte middelpunt van de pupil dreef roerloos en levenloos op het water in de kom waarin hij tot voor kort zo fluks had rondgezwommen. Ik moest hem eruit scheppen met het gazen netje en hem aan zijn kameraad ontn...