Hartenkreten

De gang is waggelend, schommelend, alsof de bodem van goede Moeder Aarde mij niet wil dragen, alsof het dunne ijs van de werkelijkheid wakken kan vertonen, alsof de aarde voor mijn voeten open kan scheuren, waarna ik in een peilloze kloof tuimel.... Maar de kop is opgeheven, alsof ik in hogere re...

Leuker kunnen ze het niet maken, nee nogal wakker, makkelijker ook niet bepaald, want wat gebeurt er wanneer je vijfenzestig wordt? Je komt in de mallemolen van de pensioenwereld terecht en dat dit een mallemolen is, nouuuuu zoveel is wel duidelijk intussen. Je wordt om te beginnen, tenminste als...

Mevrouw K. van "Brabant Nieuws" blikt zoals gewoonlijk onbekommerd en opgewekt in de camera. De charme van de jeugd omgeeft haar nog steeds en ze draagt een beschaafde maar toch uitbundige creatie die speciaal voor haar is uitgezocht in een exclusieve modezaak en die past bij haar functie Wat s...

Wat een gemeen iets is pijn, vooral als er niets meer aan te doen is. Pijn van de vroege morgen tot in de late avond. Zo bewegelijk als wat, was ik. Nu zijn dat alleen mijn armen nog maar. Pijn, een hele doos met pillen en nog steeds wint de pijn. Bij artsen kom ik niet meer: "ik kan U niet he...

Deze september wordt me nog geschonken.... Haar gesluierde, gedempte, gouden licht koestert mijn ziel en zintuigen en overspoelt mijn wereld.... Een vriend beroert de snaren van de viool van zijn hart nog altijd voor mij. Van ver bereiken zijn alwetende, ijsblauwe, stokoude ogen, die zijn als di...

God zag dat het goed was god bakte op een dag de aarde de zon en de maan en een heel klimaat en toen twee mensen en daar moeten we het maar mee doen sinds de bijbel, toen er de tweede wereldoorlog en begon er een nieuw tijdperk en er zijn nog nooit zoveel mensen op aarde geweest als nu dus een gr...

Zijn opgezwollen, feloranje lichaampje met de bolronde, nietsziende gele oogjes met het zwarte middelpunt van de pupil dreef roerloos en levenloos op het water in de kom waarin hij tot voor kort zo fluks had rondgezwommen. Ik moest hem eruit scheppen met het gazen netje en hem aan zijn kameraad ontn...

Ze probeerde het al vijfentwintig jaar..... Aanvankelijk was het Theo, die te oversexed was, toen was het Paul, die weigerde zich te wassen, toen Henk die te zwakbegaafd was en daarna volgden de jarenlange pogingen via de diverse huwelijksbureaus, en, niet ten onrechte, bij het huwelijksbureau vo...

Bij sommige psychiaters komt het woord "benepen" over de lippen als een broodje over de toonbank. Er zijn ook psychiaters die het begrip "armoede" verwarren met het begrip "zwakbegaafdheid." Ja, zo geven zij u uw persoonsgebonden budget, alsof armoede een nieuwe eigenschap is of een psychisc...

Gedicht kerkje ginnum ik werd vroeger opgevoed met de bijbel en de kerk maar door ziekte kwam ik daar niet meer nu ben ik weer ziek na twintig jaar en denk na over de dood en het geloof en het hiernamaals en het heelal ik ben nu een heel andere foppe in een ggz instelling en er is hier domin...

De ruimte is steriel, beter gezegd: sterieler dan steriel. Aan de muur: droevig-stemmende, macabere foto's van monden met half-vergane gebitten, als in een angstschreeuw wijd opengesperd om reclame te maken voor de ultieme tandpasta die een dergelijk onheil nog schijnt te kunnen keren..... Ik l...

Ik kom haar al jarenlang tegen, ze bewandelt dezelfde paden. Staat stil waar ik een fotomoment zie, een groet in het voorbij gaan. Zij fluistert een cipres en vraagt om geheimhouding, niet verder vertellen. Die boom is dus omgevallen, ik weet nog dat ik haar vroeg niet zo hard te duwen. Ze reagee...

Die avond had ik mijn vriendin bezocht in het psychiatrisch ziekenhuis. Na de hoge golven, na de woeste zee van de geestelijke ontreddering liet zij zich nu drijven op kalmere wateren. We hadden vanachter haar venster gekeken naar bont geklede spelende kinderen die zich amuseerden in de avondzon en...

In het ziekenhuis zat ik in de wachtkamer van de dermatoloog. Ik was nog lang niet aan de beurt voor de hercontrole van huidkanker. Vorig jaar had ik een bultje op mijn wang dat ging zweren en het ging maar niet over. Aanvankelijk was het bevroren door de huisarts, maar het genas niet. Hij stuurde m...

Soms is het wel eens interessant om retrospectieve gedachten te hebben, al was het maar om, vergelijkenderwijs, enige markante verschillen nog eens te belichten of gebleven overeenkomsten te signaleren. Voor de rest heeft constateren in de trant van “vroeger was alles beter” geen enkel praktisch...

Lichtgrijze rook kringelt onbekommerd, grillig en vrijmoedig uit een schoorsteen in de verte, volgt zijn eigen weg en patroon en gaat waarheen hij wil. Een inktzwarte kraai hinkt onbeholpen maar dapper en welgemoed door een dakgoot en beklimt de zilvergrijze gelaagde schubben van de dakpannen, op...

"De sterren verschijnen eerst een voor een. Dan fonkelen er duizenden, je telt er geen" (Zr. Theodorien) Aan een nachtelijke hemel zijn niet direct alle sterren zichtbaar. De verst gelegen sterren lichten soms op uit de duisternis, worden zichtbaar, terwijl andere voorgoed aan onze ogen onttrok...

Ooit heb ik mijn drie dochters los moeten laten. Dat is inmiddels al ruim 20 jaar geleden, omdat ik uit liefde voor hen het beste voor ze koos. Vanwege een nogal bewogen echtscheiding, waaruit allerlei ellende ontstond, ten nadele van mij, die ik psychisch niet meer aankon. De raad van kinderbe...

Zacht en stil ging zij haar weg, altijd al als een onbegrijpelijke, als een onbegrepene. Slechts af en toe barstten de opstandigheid en de teleurstelling uit haar binnenste als lava uit een schijnbaar uitgewerkte vulkaan. Ze trad in het huwelijk bij wijze van conventie, omdat zoiets de bestemmin...

De houding van de mens wordt bepaald door de voorgaande opvoeding en dat heb ik het niet over "rechtop lopen" of "niet zo sloffen" nee, de houding die verschillende nare eventualiteiten met zich meebrengt. Mensen worden wanneer ze ouder worden vaak afgerekend op hun houding en ik moet eerlijk ze...

De Sacramentskerk met haar boogvormige ramen herinner ik me uit mijn jeugd. Van binnen was zij mooi en schitterend als in de mist van mijn bijziendheid het hele panorama van bloemen, kaarsen, gouden beelden en andere parafernalia vervaagde en zich vermengde als verfklodders op een schilderspalet en...

In het onmetelijk grote bos van de poëzie groeide ik de langste tijd van mijn leven onopvallend als een niet bloeiend gewas op. Nog maar enkele jaren geleden werd ik plotseling waargenomen en mag ik mij sindsdien in de schaduw van anderen zonnen. Tergend langzaam vormden zich creatieve knoppen en o...

Zij zou oma en moeder hebben kunnen zijn, maar zij had kinderen noch kleinkinderen. Op een dag ging ik voor 't eerst naar haar toe via de lange Ringbaan die de stad omcirkelt zoals een ceintuur het lichaam van een corpulent persoon omspant. Nog altijd zie ik auto's, bussen en motors passeren ove...

Lang lag mijn ziel in een stoffige kast, bedolven onder nodeloze zorgen, onduidelijke tobberijen en onverklaarbare angsten. Tot ik de CD van Elgar kocht. Het was in dat voorseizoen van de lente waarin ons aarzelend meegedeeld wordt door de Natuur, door de in de morgen zacht kwetterende vogels en...

In Letter & Geest van dagblad Trouw (7 maart 2015), gewijd aan waanzin in leven en letteren, stond een interview met de filosoof/chemicus André Klukhuhn, getiteld 'Waanzin, een zegen voor de mensheid'. Hij vindt dat de waanzinnigen zich moeten emanciperen en dat waanzin cruciaal is voor de instan...

Ik ben op de kinderboerderij, hang over het hek van het weiland, aai een zwartblesschaap over de neus. Een donker gekleurd kind schrikt van het beestje en ik zeg dat dat niet hoeft omdat schaapje dezelfde kleur heeft. Daarbij glimlach ik naar zijn vader, ach ja, kinderen. Kijkt ie mij vuil aan, h...

Ze stond te wachten voor het grote warenhuis, gekleed in haar grijze rok, witte bloes en donkerblauwe blazer. Ze keek blij verrast toen ze mij aan zag komen.Ik ben eerst geld op gaan nemen en ondertussen kocht ze alvast een flesje "Fristi" voor me in het restaurant..... Omdat de "al te frivole...

HET GROOTSTE STREVEN De belangrijkste kunst van ons bestaan is vreugde en voldoening vinden bij het dagelijkse werk, vermaak hebben in de kleine verloren ogenblikken van het gangbare leven, weten dat deze begrippen de mensheid, de wereld zullen sterken. Daarbij mogen geweldige plannen en onder...

De winkel in de X-straat, waarboven in krullerige witte letters de naam van de eigenaresse stond vermeld, was ik al vaak gepasseerd en ik had een blik geworpen op de merkwaardige, grillig gevormde, futiele, misschien kunstzinnig verantwoorde en nietige sieraden in de etalage. Vandaag ga ik er naar ...

Een maartse straffe westenwind doet ons huiveren tijdens een korte strandwandeling. “Weet je nog, in 1956 op Texel, onze eerste vakantie samen? We waren nog niet verloofd”, zeg ik met een door het gure weer veroorzaakte licht trillende stem tegen vrouwlief. “Toen had ik wel de ondergaande zon ...